Ik was in gesprek met iemand, en die persoon vertelde me dat ze gelooft dat God haar gered heeft door het bloed van Jezus Christus. Haar geloof wordt echter regelmatig aan het wankelen gebracht door bepaalde personen. Ze kiest er nu voor om daarmee wat oppervlakkiger te blijven zodat ze niet aan het twijfelen gebracht wordt.
Ik heb haar geadviseerd om eens goed na te denken hoe dit kan, en ik zei daarbij nogal stellig dat niets of niemand mijn geloof zou kunnen weghalen, omdat het vast verankerd zit aan God en niet aan wat mensen vinden. Natuurlijk (?) is er soms een moment van twijfel, maar in gebed met God is dat ook weer snel verholpen.
Nu vraag ik me af, is dat echt zo? Als je leeft volgens de principes 'blijf in mij, dan blijf ik in u', zal je dan nooit een diepe twijfel of crisis doormaken?
Hoewel ik met Paulus kan worstelen als in Romeinen 7, geloof ik met dezelfde zekerheid het vertrouwen uit romeinen 8:38-39.
Dus: hoe is dat met jullie?
Is twijfelen uiteindelijk een gebrek aan geloof?
Is twijfelen een kenmerk van een niet goed geworteld geloof?
Kan je met zekerheid zeggen dat niemand in staat is om je geloof te laten wankelen? (Uiteraard niet vanwege mijn prestaties, maar vanwege het vasthouden van God).
