Ik was van plan een wat uitgebreidere doopvisie te formuleren, maar aangezien dat nog wel een tijdje kan duren en deze vragen toch om een antwoord roepen stel ik het uitgebreidere formuleren nog maar een tijdje uit en zal een aantal van deze vragen proberen te beantwoorden.
wina schreef:Jij zegt God sloot een verbond met Abraham en dat werd vastgelegd in de besnijdenis.
Dit werd op de achtste dag gedaan en er werd ook niet gewacht tot ze besloten tot het volk Israël te behoren.
Maar dat hing niet van de besnijdenis af, ze behoorden zowiezo tot het volk Israël.
Je zegt dat de kinderen nu ook in dat verbond opgenomen worden, maar dat was toch het oude verbond, er is toch een nieuw verbond, het bloed van Jezus ? Luc 22 : 20
Is Abraham dan op een andere wijze gerechtvaardigd? Is het niet door het geloof in de belofte van de komende Zaligmaker? Wezen de offers daar niet al op? Ook in Ps. 40 lezen we al dat de offers zelf de zonden niet afwasten. Uiteindelijk weest de offerdienst heen naar het offer van Christus aan het kruis. Het gaat om een en hetzelfde verbond.
En in dat nieuwe verbond is de besnijdenis : De besnijdenis van je hart. Rom. 2 : 28
Bedenk wat de betekenis was van de besnijdenis en bedenk wat de betekenis is van de doop. Beide tekenen zijn tekenen van hetzlefde verbond, en in die zin is doop in de plaats van de besnijdenis gekomen.
En als dan de doop i.p.v de besnijdenis gekomen is, waarom dan in het N.T plots de meisjes óók dopen ?
De vervanging van de besnijdenis door de doop is ook niet helemaal letterlijk, maar het gaat om de betkeenis. Die is dezelfde gebleven. De doop is een nieuwe instelling, waarbij de meisjes nu blijkbaar ook gedoopt moeten worden. De doop van de meisjes is op grond van het bevel van God.
En als de kinderen door de doop werkelijk in het verbond opgenomen zouden zijn, zouden ze ook meteen aan het avondmaal mogen. Maar daarmee wordt weer gewacht tot ze belijdenis gedaan hebben.
Nogmaals, de doop is een teken van de inlijving vn het verbond, door de doop wordt niet de afwassing van de zonde zelf verkregen, maar dat is alleen door het geloof. Het Avondmaal is voor de gelovigen. In het verbond zijn dus tweeërlei mensen: gelovigen en ongelovigen, zoals er onder het volk Israël ook tweeërlei mensen waren, mensen die de Messias gelovig verwachtten op grond van de beloften (Anna Simeon, de profeten) en mensen die dat niet deden en de afgoden dienden. Zij waren wel in het verbond met God begrepen, maar geloofden niet.
Stel je hebt 4 kinderen die je laat dopen, en 2 ervan besluiten hun doop te bevestigen door belijdenis te doen, worden die andere 2 dan door God uit het verbond gestoten ?
Ik heb zelf niet de uitdrukking gebruikt, dat je door je belijdenis je doop bevestigt, en tegelijkertijd wil ik zeggen dat ik om deze vraag het onzin vond om hier een heel nieuwe topic over te openen, maar dat terzijde. Als God al in heel je leven tot je komt in de prediking van het Evangelie dan geeft dat een verantwoordelijkheid tov dat Evangelie. Wanneer je er werkelijk van overtuigd bent dat God goed en getrouw is, dat Zijn dienst de beste levensvervulling is, en je de verantwoordelijkheid tov het Evangelie beseft, dan is er ook een besef van het moeten beantwoorden van de roep van God door het afleggen van belijdenis. Er ligt dan m.i. wel een spanningsveld want je kan nog grote twijfels hebben bij de oprechtheid van je geloof (ja, deze twijfel is veel evangelischen vreemd), maar toch kan je niet anders.
Degenen die geen belijdenis doen zijn in principe nog in het verbond, maar plaatsen zichzelf er buiten, of willen dat doen. Dus niet God doet dat, maar dat doet de mens zelf.
Is het dan niet veel eenvoudiger aan te nemen, dat, zolang je kinderen het niet beseffen, dat ze dan geheiligd zijn in de ouders ? En als ze tot hun verstand gekomen zijn, zelf te laten beslissen of ze gedoopt willen worden, en dan een belijdenis afleggen waarom ze hun leven verder met God willen. Bij die doop leg je je oude leven af in het waterbad, en begin je met God een nieuw leven.
En dit kan ik vele malen terugvinden in de bijbel.
De kinderen zijn in de ouders geheiligd, d.w.z. zoals Abrahams kinderen met hem in het verbond begrepen waren zo ook de kinderen van de gelovige ouders, en daarom moeten ze ook het teken van het verbond dragen, nl. de doop.
Je zegt dat je dit vele malen terug kunt vinden in de Bijbel. Ik ben benieuwd waar. Noem mij maar eens een kind van een gelovige, die zelfstandig belijdenis doet, zich laat dopen enz.
gr.
maarten
The one thing you can give and still keep is your word.
