Willard schreef:Vanuit wat anders dan je menselijke jou zou je moeten vaststellen wat je zou moeten geloven? Vanuit het geloof in de Heilige Geest, of uitverkiezing? Maar die dingen zijn onderdeel van het geloof. Waarom zou je als mens niet de werkelijkheid kunnen kennen? Op basis van wat neem je dat bij voorbaat aan? Accoord, je kunt als mens niet de realiteit overzien, maar is dat nodig om op een rationele manier, alvorens te geloven, te concluderen dat de christelijke God bestaat? Ik vind het momenteel onverteerbaar dat je op basis van de ratio niet kunt geloven, maar dat je je verstand opzij moet lijken te schuiven. Is dat wat Paulus bedoelt met ‘de Grieken een dwaasheid’? Is geloof irrationeel? Voor mij betekent God liefhebben met m’n verstand (Matheus 22 vers 37) dat ik rationeel op een integere manier in m’n geloof sta, zonder tegenstrijdigheden te hoeven negeren.
Ik denk dat een mens alleen maar kan weten wat hij moet geloven, als God hem op het juiste pad heeft geleid. (Inderdaad, dat is een geloofsovertuiging die ik nu uitspreek.)
Als het gaat om het kunnen kennen van de werkelijkheid, bestaan er simpel gezegd twee uitersten:
- de modernist, wiens denken in lijn staat met de Verlichting, gaat er vanuit dat de mens met zijn verstand de werkelijkheid kan kennen, begrijpen en beheersen,
- de post-modernist, die zegt dat je de werkelijkheid niet kunt kennen, dat het uitspreken van algemeen geldige waarheden onmogelijk is.
Beide uitersten zijn te eenzijdig. Als de modernist gelijk had gehad, zouden de problemen in onze wereld onderhand wel aardig opgelost zijn. Als de post-modernist gelijk had, had de wetenschap van (bijvoorbeeld) de natuurkunde zich nooit zo kunnen ontwikkelen en zo nuttig kunnen zijn als die is.
Van wat voor ons waarneembaar is, kunnen we dus best e.e.a. kennen. Die kennis kunnen we voor onszelf nuttig maken.
Ik geloof echter niet dat wij in staat zijn om puur en alleen met onze eigen capaciteiten als 'autonoom' mens, buiten het geloof om, uitspraken te doen over dat wat achter onze zichtbare werkelijkheid zit, het zg. bovennatuurlijke. Wij kunnen dat namelijk niet even voor ons neerleggen, om dat vervolgens eens uitgebreid te gaan bestuderen en ontleden, zoals je dat bij een natuurkundeproef kan doen.
Zou je als 'autonoom' mens met je eigen capaciteiten op een rationele manier willen bewijzen dat de christelijke God bestaat, ja, dan zou je de hele werkelijkheid wel moeten kunnen overzien.
Op basis van je verstand niet kunnen geloven en dan maar je ratio opzij schuiven om het vanuit je emotionele behoeften toch maar te kunnen, daar ben ik net als jij ook tegen. Ik vind dat jij daar terecht bezwaar tegen maakt. (Vandaar ook dat ik
mijn laatste bijdrage niet kon laten.) En nee, Paulus bedoelt dat niet met 'de Grieken een dwaasheid'. Geloof is niet irrationeel. Ik ervaar mijn geloof juist als iets waar mijn verstand volop bij betrokken is.
Willard schreef:Boekenlezer schreef:Het blote bestaan als mens, op zichzelf terug geworpen, is koud, onzeker makend en angstaanjagend. Alle zin van zo'n bestaan ontbreekt. Want je voelt je ellendig en 'in het bestaan geworpen'. Een gevoel van zinloosheid.
Ik heb respect voor jouw geloof, maar op dit moment vind ik voor mezelf deze reden zeer onbevredigend. Het komt over als een wens-geloof. “Ik vind het onprettig als God niet bestaat, dus geloof ik in Hem.” Ikzelf zou het ook erg betreuren dat God niet zou bestaan, vooral omdat er dan uiteindelijk geen gerechtigheid zal zijn, maar als ik op een rationele manier tot de conclusie kom dat God niet bestaat, vind ik dat ik niet mag vasthouden aan droombeelden.
Als het door jou aangehaalde alles zou zijn, zou ik dat ook zeer onbevredigend en ontoereikend vinden. Mijn geloof is dan ook geen wens-geloof. (Je hebt mijn opmerking te geïsoleerd gelezen, buiten het verband van het geheel!) Maar ik kan vele dingen in onze realiteit waarnemen die mijn geloof krachtig bevestigen, zoals:
- het kwaad in de wereld, wat onuitroeibaar is: geheel in overeenstemming met de bijbelse zondeleer! (In andere religies en levensbeschouwingen komt het mij toch voor alsof men dat meer bekijkt als iets waar we zelf bovenuit kunnen komen, mits we maar een bepaald systeem hanteren, nl. dat van de eigen beschouwing.)
- de hele wereld zoals die is: met planten, dieren, mensen erop! Dat is niet iets normaals, niet iets wat gewoon is. Daar moet wel meer achter zitten!
Het zijn slechts enkele voorbeelden. (Meer heb ik er
hier genoemd.)
Willard schreef:Ja, maar op basis van wat ben je tot de conclusie gekomen dat het Object van je vertrouwen (God) bestaat en betrouwbaar is? Er moet toch iets ten grondslag liggen aan dat vertrouwen?
Ik hoop dat ik dat een beetje duidelijker heb gemaakt. Het is iets wat niet simpel uit te leggen is, en woorden schieten snel te kort.
)
