homoseksualiteit --> lesbisch of biseksuele gevoelens.

[Pukkie]

Oef…lang geleden dat ik hier geweest ben, laat staan een bericht geplaatst te hebben en om dan direct met zo'n gevoelig onderwerp binnen te vallen, daar moest ik wel de nodige moed voor verzamelen. Alleen de benaming voor het onderwerp koste me de nodige hoofdbrekens. Hoe doe je zoiets zonder een schok effect teweeg te bregen, maar tegelijkertijd de kracht van het onderwerp niet teniet te doen? Toch heb ik het gevoel dit onderwerp onder de aandacht te moeten brengen en niet zonder reden.

Goed, voor degene die nog niet zover waren, ik ben dus zelf lesbisch. Dat ik er voor kies om het ‘beestje’ bij de naam noem doe ik deels om verwarring te voorkomen (vroeger leefde ik nl. ook in de veronderstelling dat als het over homoseksualiteit ging dit altijd over mannen ging) maar niet minder omdat ik dit gevoelige onderwerp onder de aandacht van de zowel jongere als oudere lezeressen van deze site onder de aandacht wil brengen. (tuurlijk zijn de mannen ook welkom om te reageren!! )

Na veel verwoede zoekpogingen over dit onderwerp binnen de reformatorische kringen schertste het mijn verbazing dat ik hierover maar weinig (en dan bedoel ik ook echt weinig) vind van de vrouwen onder ons die met lesbische of biseksuele gevoelens te maken hebben (of ik moet niet goed gezocht hebben!!)

………..De reden dat ik even de nadruk leg op reformatorisch komt voor uit het feit dat ik wel weet dat er veel vrouwen ‘actief’ zijn op sites zoals bijvoorbeeld het CHJC, of Holy Females. Die overigens (niks ten kwade van hun) bij dit onderwerp over het algemeen een ander uitgangspunt hebben…….

Uiteraard heb ik ook hier naarstig naar dit onderwerp gezocht. Er verschenen heel wat (off)topics over homofilie (met overigens een prachtige verwijzing naar de site van Jeroen!!) Diepgaande en mooie discussies. Ik ben blij te merken dat dit onderwerp niet gemeden wordt. Dat er naast kritische blikken (wat alleen maar te prijzen valt)ook zoveel medeleven is. Toch kan ik me niet van de gedachte ontdoen dat dit onderwerp nog erg gevoelig ligt en moeilijk te bespreken valt voor de vrouwen onder ons. En dat is nou net wat ik zo ontzettend jammer vind..Om zonder al te veel op de details in te gaan, weet ik uit eigen ervaring dat het worstelen met deze gevoelens erg moeilijk is en een eenzame weg kan zijn. Ongeacht je geloof in God groot of klein is. Mijn geloof is zeer klein en wankel, toch heb ik de vrijmoedigheid mogen vinden om met mijn gevoelens naar buiten te treden. Ik wil hier absoluut niet de trend van; Gooi het eruit, schreeuw het (bij wijze van) van de daken promoten!! maar eerder laten weten dat het belangrijk is om je gevoelens met iemand te delen. Ik vind het zelf moeilijk in deze periode, maar ik weet dat er mensen zijn die voor me bidden en dat geeft me kracht om door te gaan.

Voor degene die willen reageren, maar dit liever niet via deze weg doen staat mijn mailbox altijd open! Tevens gelijk excuses als er dingen in staan die wellicht een verkeerde indruk wekken. Het was moeilijk om het duidelijk op papier te krijgen.

Voor iedereen die deze weg nog in eenzaamheid gaat (zowel man als vrouw) veel kracht, moed en Gods liefde toe gewenst!

[essieee]

Dapper meis!!

[froske]

eey Pukkie!

Allereerst wil ik je zeggen dat ik het geweldig vind dat je deze moed hebt verzamelt om toch dit bericht te plaatsen. Het is toch een soort van drempel waar je overheen moet. Erg goed dat je dit hebt gedaan dus!

Je hebt idd gelijk dat je meer van mannen hoort dan van vrouwen, dat was me ook al eerder opgevallen. Maar toch geloof ik wel dat het er wel ongeveer evenveel zijn.

Toch kan ik me niet van de gedachte ontdoen dat dit onderwerp nog erg gevoelig ligt en moeilijk te bespreken valt voor de vrouwen onder ons.

Ik denk dat dit nog even gevoelig ligt bij mannen als bij de vrouwen. Misschien praten vrouwen er gemakkelijker over irl, en mannen doen het misschien liever op forums. Het is zowieso nog een onderwerp waar nog te veel een taboe op rust en het onderwerp word nog veel gemeden.

Ik wil je ook heelveel sterkte wensen met dit probleem! Je komt er, hoe dan ook, echt wel uit! De eerste stap heb je gezet!

[Refoanders]

Het is waar je vind heel weinig hierover op internet
en de site's die je tegenkomt daar is het eigenlijk vaak al een uitgemaakte zaak.
Terwijl het juist voor de meeste mensen uit de reformatorische kerken helemaal niet vanzelfsprekend is dat je homo bent en een relatie aan mag gaan als homoseksuele mens
Fijn is het dan als je ziet dat op refo web dit onderwerp gewoon besproken kan worden met respect voor de ander.

Ook ik ben met dit onderwerp de laatste maanden(jaar) druk bezig en probeer hierin taboe's te doorbreken zonder dat dit door gaat slaan naar alles moet mogen.

Schrijnend zijn soms de posten die ik op mijn forum tegenkom
waar jonge mensen bezig zijn totaal van hun geloof te vervreemden, omdat er simpel geen voorbeeld figuren te vinden zijn binnen de kerk,
mensen die er voor uit komen dat ze gay zijn en dat duidelijk op een christelijke manier invullen.

Jongelui die er nu achterkomen dat zij gay zijn gaan aan het zoeken hoe zij hun identiteit vorm kunnen geven en komen haast automatisch in de gayscene terecht.


Maar ik wil graag alle mensen uit de refokring die worstelen met hun geaardheid oproepen om zich zichtbaar te maken en elkaar te steunen
(dat doe je al door simpel op de verschillende fora te laten zien dat je er bent)

[froske]

Mooie reactie Refoanders!

Ik heb alleen even een vraag over het volgende:

waar jonge mensen bezig zijn totaal van hun geloof te vervreemden, omdat er simpel geen voorbeeld figuren te vinden zijn binnen de kerk,
mensen die er voor uit komen dat ze gay zijn en dat duidelijk op een christelijke manier invullen.

Wat is voor jou dan precies: op een duidelijke manier invullen?

[Refoanders]

Wat is voor jou dan precies: op een duidelijke manier invullen?

Ik doelde daar op een duidelijk Christelijke manier invullen dus niet alleen duidelijk

Maar wat ik daar mee bedoel is
Dat er mensen met gay gevoelens moeten opstaan die zich daarover niet schamen maar dit gewoon openlijk durven zeggen.
En dan aan dit openlijk gay zijn geen vulgaire invulling geven
Maar aan dit gay zijn een Christelijke invulling geven
En ook dat kan.
Want gay zijn is niet bij defenitie, seksuele lusten met andere mensen van je eigen geslacht botvieren.
Maar is liefde voelen naar iemand van je eigen geslacht

Aan deze liefde moet ieder voor zichzelf een invulling geven die hij kan verantwoorden tegenover God.

Het moeilijke is hoe geef je op een Christelijke manier invulling aan je gay zijn.

Christelijk moet volgens mij inhouden
Dat de Liefde naar God de hoofdrol speelt

Ik weet dat elders op dit forum al gezegd is dat de verhouding tussen David en Jonathan geen gay verhouding was, ik ga dat ook helemaal niet proberen te verdedigen of te weerleggen.
Maar wat wel waar was, dat is dat zij hartsvrienden waren en zich verbonden wisten in de liefde naar God.

En dit hoort de basis te zijn in iedere relatie
liefde naar elkaar en liefde naar God

Bij een gay relatie zal de liefde naar God
vanzelf ook de maatstaven geven over het hoe ver je kan gaan met elkaar.

[froske]

Daar ben ik het zeker mee eens. Het is niet de bedoeling van God dat je als homo een losbandig leven gaat leiden.

Ik ben het met je eens dat een relatie in liefde en trouw kan en dat God daar een zegen over wil geven. We moeten niet uit het oog verliezen dat dit leven gegeven is door God en daarom zullen we wel God op de eerste plaats moeten hebben staan.

[Cisca]

Dat geldt voor iedere gelovige, Froske, wat dat betreft, zou er geen verschil moeten zijn

Van hetero's wordt ook geen losbandig leven verwacht

[froske]

Dat is zeker waar! Als je het goed bekijkt zit er helemaal niet zoveel verschil tussen homo's en hetero's dan alleen een andere geaardheid.

[Cisca]

Geaardheid

Wat mij betreft heb je gelijk, dat weet je

[froske]

even veranderd

Maar even een vraagje refoanders, je hoeft er geen antwoord op te geven als je niet wilt, maar ik vroeg me eigenlijk het volgende af:

Wist je al, voordat je ging trouwen, dat je homofiele gevoelens had, of heb je dat pas later ontdekt?

[Refoanders]

Achteraf praten is altijd gemakkelijk

Ik leefde toen in een tijd waarin homofilie iets was wat alleen in die grote steden door een stel vreemden werd beoefend althans dat idee had ik op ons besloten plaatsje Tholen.

Het was voor mij helemaal geen vraag of ik homo zou zijn
Het was eigenlijk heel simpel je bent christen, iedereen begint zo rond 16-20 jaar een meisje te zoeken en later zou je trouwen.

Maar als ik dan achteraf terugkijk en zie op welke manier ik mij verbonden voelde met bv een jeugdvriend van me.
Maar ook hoe ik me afvroeg tijdens verkeringstijd, van, ja ehh, dus dit is dan "verliefd zijn".
Dan kwam het besef eigenlijk vanzelf bij me naar boven van, maar je bent helemaal niet hetero.
Zeker toen ik ook in latere jaren geconfronteerd werd met mensen die openlijk gay waren ging me dat aan het denken zetten.

Dat is een proces wat veel verwarring in je teweeg brengt
Verwarring omdat je dan ehh van binnen uit simpel weg veroordeeld wordt tot het verdoemd zijn immers je bent gay en gay mag je niet zijn dat is zondig.
Mijn gevoel is zondig en hoe kon ik ooit mijn gevoel veranderen.
Voor mij was het hopeloos en zinloos om verder te geloven ik was toch al verdoemd.

Ik ben blij dat ik in die periode al contact heb gezocht met een organisatie als chjc en een gesprek gehad heb met een ds die zelf gay was.
Maar ik kon bij die contacten die ik toen daar had me niet aan de indruk onttrekken dat zij zich er wel heel gemakkelijk van af maakte.
voor iedere Bijbeltekst die homoseksualiteit afkeurde hadden zij wel een andere verklaring die bewees dat het om iets anders ging.

Toch heeft dit me wel aan het denken gezet.
En door zelf een groep op te zetten met andere mensen uit de refogay wereld waarin we met elkaar van gedachten wisselen over het "anders" zijn
Kom je tot een bepaalde beeldvorming waarmee je als refogay kunt instemmen, dit is een groei proces in je denken.
Een denk proces waarin niet langer de seksualiteit van het gay zijn als belangrijkste punt naar voren komt.
Maar waarbij de liefde naar elkaar en de liefde voor God, als belangrijkste punt naar voren komt

[Flappie]

Daar ben ik het zeker mee eens. Het is niet de bedoeling van God dat je als homo een losbandig leven gaat leiden.

Ik ben het met je eens dat een relatie in liefde en trouw kan en dat God daar een zegen over wil geven. We moeten niet uit het oog verliezen dat dit leven gegeven is door God en daarom zullen we wel God op de eerste plaats moeten hebben staan.

Hmm misschien sorry dat ik reageer maar ik heb hier wel moeite mee. Het lijkt mij niet dat de bijbel een homoseksuele relatie goedkeurt, ook denk ik niet dat je voor een homoseksuele een zegen van God kan vragen aangezien, naar mijn inzicht, dat niet naar Gods scheppingsorde is.
Wel wil ik aanhaken op het volgende, een losbandig leven leiden is natuurlijk niet naar Gods plan. Vaak word losbandig leven gekoppeld aan de homo-scene om het zo te zeggen, maar dat kan tevens gelden voor hetero's. Hoeveel seksuele losbandigheid ís er sowieso niet in de wereld te vinden van hetero-geaardheid? Mijn punt is dan ook dat de homoseksuele praxis als dé grootste zonde word voorgesteld, ja vaak ook kerk-scheurend kan werken, en dat vind ik verdrietig.
Ik vind het goed dat dit meer bespreekbaar word binnen de reformatorische kerken, maar ik denk tegelijkertijd dat dát niet hoeft te betekenen dat we de bijbelteksten uit het oog moeten verliezen of terzijde kunnen schuiven.
Ik heb wel enorme bewondering voor een vriend van me die vecht, ja echt strijd levert om geen relatie aan te gaan. Ik vind het ook moeilijk een oordeel te vellen aangezien ik níet weet hóe zwaar die strijd is. Ik kan hem alleen maar steunen.

[Refoanders]

Daar ben ik het zeker mee eens. Het is niet de bedoeling van God dat je als homo een losbandig leven gaat leiden.

Ik ben het met je eens dat een relatie in liefde en trouw kan en dat God daar een zegen over wil geven. We moeten niet uit het oog verliezen dat dit leven gegeven is door God en daarom zullen we wel God op de eerste plaats moeten hebben staan.

Hmm misschien sorry dat ik reageer maar ik heb hier wel moeite mee. Het lijkt mij niet dat de bijbel een homoseksuele relatie goedkeurt, ook denk ik niet dat je voor een homoseksuele een zegen van God kan vragen.....enz.

Ik mag je er wellicht eerst op wijzen dat hier gesproken werd over een relatie in liefde en trouw, en niet specifiek een homoseksuele relatie.

Relatie's heb je in vele vormen
de jeugdvriend(in) de hartsvriend(in) je verkering, huwelijk,
maar wanneer je praat over een homoseksuele relatie dan heb je het ineens veel duidelijker over een relatie van 2 mensen van het zelfde geslacht die naast hun relatie ook een seksuele relatie hebben, en dan nog heb je in de seksuele relaties vele graderingen,
Je zou een arm om de schouder of een omhelzing of een kus al als seksuele relatie kunnen aan duiden, terwijl voor een ander een seksuele relatie er pas is wanneer er verder gaande intimiteit aan te pas komt.

Ik denk bv. dat David en Jonathan een relatie in liefde en trouw hadden
zeg ik daarmee dat zij een homoseksuele relatie hadden ? nee ik hoop niet dat je dat zo begrijpt.
Toch durf ik te zeggen dat deze relatie tussen deze twee mensen tot zegen was voor hun,
en nu nog tot zegen kan wezen voor refogay's

Laten we alstublieft niet zwart-wit denken
er zijn graderingen, in liefde, in relatie vormen, in omgang met elkaar, in intimiteit met elkaar.
Ik denk dat voor een refogay de relatie die je mag aangaan het mooist omschreven wordt in de Bijbel bij de geschiedenis van David en Jonathan
1 Sam 18-20

Hoe ver je mag gaan met intimiteit zal ieder voor zichzelf moeten bepalen, maar als Christen doe je dat al luisteren naar Gods woord en eigenlijk nog beter door te handelen naar het grote gebod wat God ons gaf
.........De Liefde !
2 Rom 13 vanaf vers 8 tot het einde

[Cisca]

Het was voor mij helemaal geen vraag of ik homo zou zijn
Het was eigenlijk heel simpel je bent christen, iedereen begint zo rond 16-20 jaar een meisje te zoeken en later zou je trouwen.

Maar als ik dan achteraf terugkijk en zie op welke manier ik mij verbonden voelde met bv een jeugdvriend van me.
Maar ook hoe ik me afvroeg tijdens verkeringstijd, van, ja ehh, dus dit is dan "verliefd zijn".
Dan kwam het besef eigenlijk vanzelf bij me naar boven van, maar je bent helemaal niet hetero.

Dit klink wel heel eenvoudig, terwijl het dat volgens mij niet is, liefde is een intense gevoelskwestie, het is het mooiste, wat je iemand geven kunt.
Het lijkt me dat je toch wel duidelijk voelt, naar welk geslacht je liefde uitgaat, ik kan me niet voorstellen, dat je als homo, die liefde voor een vrouw op kunt brengen, zelfs met haar kunt trouwen, en kinderen krijgen, dat gaat tegen je natuur in.
Zelf ben ik hetero, en kan me niet voorstellen een verhouding met een vrouw te hebben, dat zou tegen mijn natuur ingaan, hoe dierbaar sommige vriendinnen ook voor me zijn, 'k denk er niet over om met een vriendin het bed in te duiken, daarom begrijp ik niet dat jij dat tegen je natuur wel hebt kunnen doen. (sorry voor de omschrijving, maar, 'k weet het even niet anders onder woorden te brengen)
't Spijt me, maar voor zo'n houding kan ik eigenlijk weinig respect opbrengen, het lijkt me heel erg voor een vrouw om zoiets te moeten ervaren, 'k zou me echt bedrogen voelen.
Ik heb helemaal niets tegen homo relaties, en een homo huwelijk, zolang men het bij één partner houdt, net als bij een hetero huwelijk.
Voor mij is iedereen gelijk, en zou ik niet weten waarom iemand die homo is, niet gelukkig mag zijn met een partner, en een hetero wel.
Hoever men daar in gaat, gaat mij helemaal niets aan, dat is afhankelijk van de personen zelf, dat zal verschillend zijn, omdat mensen er verschillende principes op nahouden, wat dat betreft, heeft iedereen een eigen geweten, en is verantwoordelijk voor zichzelf.

Ik heb wel enorme bewondering voor een vriend van me die vecht, ja echt strijd levert om geen relatie aan te gaan. Ik vind het ook moeilijk een oordeel te vellen aangezien ik níet weet hóe zwaar die strijd is. Ik kan hem alleen maar steunen.

Dat lijkt me inderdaad een heel moeilijke keuze, hij vindt blijkbaar dat het niet kan, dan zou hij in een relatie ook niet echt gelukkig kunnen zijn.
Heel fijn, dat je hem steunt, dat heeft hij denk ik heel erg nodig.