Aragorn schreef:Is het dan niet zo dat er uiteindelijk evenveel verloren gaan, maar dat het voor ons gewoon beter voelt omdat ze niet weggegooid worden maar de natuur ze afstoot?
Ik denk het niet. Je moet iig een aantal zaken onderscheiden. Bij IVF worden meerdere eicellen bevrucht en slechts 1 of 2 in de baarmoeder geplaatst. Je bent er dus zeker van dat er ‘overbodige’ embryo’s zijn. Bij ICSI wordt maar 1 eicel daadwerkelijk bevrucht en teruggeplaatst. Overbodige embryo’s zijn er in dat geval niet. Wel kan de zwangerschap uiteraard ‘mislukken’. M.i. is dat echter wel wat anders dan een techniek waarbij op voorhand sprake is van overbodige embryo’s.
Je vraag suggereert verder dat er door de grotere kans op mislukken meer ICSI behandeling nodig zouden zijn om tot een succesvolle zwangerschap te komen en dus het aantal embryo’s dat sterft per saldo wellicht gelijk is. Afgezien van de hierboven genoemde bezwaren denk ik niet dat die redenatie juist is. Ik weet niet precies hoe het met ICSI zit maar wel weet ik dat het aantal IVF-pogingen beperkt is. Ik neem aan dat dat bij ICSI niet anders is (iig worden volgens mij max. 3 pogingen van IVF/ICSI door verzekeraars vergoed). Aangezien er bij elke IVF-poging meerdere overbodige embryo’s zijn plus de kans op een mislukte zwangerschap lijkt me dat bij een beperkt aantal pogingen je rekensom niet opgaat.
Ach, het kind zal er weinig van merken of z'n eitje en zaadje nu op liefdevolle, op geile, op plichtmatige of op technische wijze bij elkaar gebracht zijn.
Volgens mij is dat ook niet het argument. De vraag was of de uniciteit van het leven zich verhoudt tot een dergelijk omgaan met het begin van dat leven. Overigens vraag ik me af of het idd zo is dat een kind er weinig van zal merken. Lichamelijk wellicht niet (afgezien van de licht verhoogde kans op afwijkingen) maar ik kan me voorstellen dat zo’n kind daar psychisch nog wel een tik van kan meekrijgen. Maar goed, zoals gezegd is dat niet het bezwaar en je kunt je afvragen of die eventuele psychische problemen op zich voldoende reden zouden zijn om IVF?ICSI af te wijzen; immers, ook in het geval van b.v. adoptie zijn zulke risico’s geen reden voor afwijzing.
Kathleen schreef:Maar dat is dan mijn mening, iemand die gefrustreerd is van het niet zwanger kunnen raken, denkt daar wellicht weer anders over.
Die kans zit er dik in, maar volgens mij mag het voor de vraag of iets al dan niet ethisch verantwoord is niet uitmaken of je al dan niet gefrustreerd bent. Iets wordt toch niet verantwoorder naarmate je gefrustreerd bent? Dat je zelf op zo’n moment makkelijker iets als verantwoord ziet zal waar zijn. M.i. is het dan ook goed over dit soort zaken nagedacht te hebben voordat je daadwerkelijk voor de keuze staat.
Edit: dit is trouwens het document waar ik het over had:
http://www.rkdocumenten.nl/index.php?documentid=72