Zareb schreef:froske schreef:Ik ben het met je eens dat het wat negatief klinkt. Maar voor velen is dat huwelijk niet "gewoon" en een noddoplossing. Misschien heb ik daardoor die term overgenomen. Verder vind ik persoonlijk het huwelijk tussen man en vrouw niet echt een "noodoplossing".
Ik heb dit weekend nog eens wat na zitten denken en lezen over die term “noodoplossing”. Ook in verband met het heterohuwelijk. Ik het met je eens dat dit niet per definitie een noodoplossing is. Het beantwoordt in ieder geval aan de instelling vanuit de Schrift. Aan de andere kant denk ik toch dat je daar niet te romantisch over moet zijn. Want ook in die relatievorm heeft de gebrokenheid behoorlijk toegeslagen. Er word over het huwelijk wel eens gezegd dat dit de enigste roos is die we uit het paradijs hebben meegekregen. Maar dat is dan wel een roos met verschrikkelijk veel dorens.
Maar goed, het gaat om een homoseksuele relatie en de vraag of dit een noodoplossing is. De christelijk gereformeerde predikant Loonstra schrijft hierover:In de gebroken schepping mogen homochristenen op een aangepaste en voorlopige manier in een duurzame relatie de zegeningen van Gods Koninkrijk (zoals verzoening, aanvaarding, gemeenschap, liefde, trouw, dienstbaarheid, vergeving, gastvrijheid) ontvangen, beleven en uitdragen.” Daarbij benadrukt hij wel dat een homorelatie een „noodoplossing” blijft, die „enerzijds veel goeds kan brengen voor beide betrokkenen, maar die anderzijds de vervulling van het huwelijk mist. Een homorelatie is niet gelijkwaardig aan een heterohuwelijk
Ik ben het hierin gedeeltelijk met hem eens maar niet als het gaat om die term noodoplossing. Want als je stelt dat een homorelatie niet gelijkwaardig is aan een heterohuwelijk (waar ik het mee eens ben) dan moet je die twee ook niet gaan vergelijken. Een homorelatie is nu eenmaal anders. Veel mensen passen hun inzichten van wat een heterorelatie is regelrecht toe op een homorelatie. En dan krijg je dus van die stomme vragen zoals ik laatst weer eens meemaakte; “Wie is bij jullie dan het vrouwtje?” Kennelijk denkt men dat 2 mannen of vrouwen die in een duurzame relatie samenleven min of meer “mannetje en vrouwtje” aan het naspelen zijn. Als je die twee relatievormen al zou willen vergelijken dan denk ik dat je overeenkomsten zult vinden als het gaat om “houden van”, “zorgen voor”, “exclusiviteit”, maar daarmee houdt het wel op.
Een andere reden waarom ik die term “noodoplossing” nogal ongelukkig vind is dat men daarmee eigenlijk zegt dat het heterohuwelijk de enigste manier is waarop mensen tot hun bestemming kunnen komen. Alsof dat de hoogste vorm van menselijk geluk zou zijn. Nou ik denk niet dat ik uit moet leggen dat dit natuurlijk onzin is. Mensen kunnen in allerlei samenlevingsvormen tot hun recht komen. Ik denk bv aan kloostergemeenschappen. En zelfs alleen. Ik denk hierbij aan die zin uit het oude huwelijksformulier waar staat: “die de gaven der onthouding ontvangen hebben”. Dat geldt zowel voor hetero’s als voor homo’s. Maar wat als je die gaven niet ontvangen hebt?
Dan is het zoeken naar een weg waarop je tot je bestemming kunt komen. En voor sommigen is dat een relatie. Niet als noodoplossing maar als een andere manier. Niet als flauwe afspiegeling van het huwelijk. Maar een compleet andere relatievorm.
Je hebt idd gelijk dat huwelijken niet alleen maar over roosjes gaan. Hoeveel huwelijken worden er tegenwoordig gebroken? Dat gaat ook de kerken niet voorbij. Verder is een hetero relatie niet gelijkwaardig aan een homorelatie, maar toch hebben ze beide gebreken. Maar die 2 zijn dan eigenlijk ook weer niet te vergelijken. Een huwelijk is natuurlijk geen hoogst menselijk geluk. Maar het is wel een zegen als je het mag ontvangen!
