Is de mens een nul?

[caprice]

We zijn en blijven nullen tot onze dood. Weglopers, kwaaddoeners. De schuld is dan wel bedekt, maar dat betekent niet dat het verleden tijd is dat we niets goeds kunnen doen.

Wat doe je G.d weer ernstig tekort door het werk van Zijn Geest zo te onderschatten.

Nee, alles wat uit God is ís goed, maar alles wat uit de méns is niet.

Wij zijn nullen die God door Zijn Woord en Geest met Christus komt te vervullen.

[Boekenlezer]

De mens een nul noemen, dat vind ik wat merkwaardig. Dan vraag ik mij af: waarom zou God zijn Zoon voor nullen geven?
Lijkt mij sterk. Blijkbaar is de mens Hem dan toch veel waard.

Zo klinkt 'nul' mij namelijk in de oren: iets wat totaal niks waard is. Waar je nog geen cent voor geeft.

[caprice]

De mens een nul noemen, dat vind ik wat merkwaardig. Dan vraag ik mij af: waarom zou God zijn Zoon voor nullen geven?
Lijkt mij sterk. Blijkbaar is de mens Hem dan toch veel waard.

Ja, en dat is nu juist het grote wonder. Onbegrijpelijk, dat Hij nog naar mensenkinderen om wil zien. Vijand van God zijn we, allemaal, van de kleinste tot de grootste toe. Voor vijanden is Hij de dood ingegaan om ze met God te verzoenen. Vijanden heeft Hij vrienden genaamd. Voor hen de straf op de zonde betaald, zodat zij met God verzoend zijn. In zichzelf is een mens hélémaal niets. Alleen ín Christus is hij alles, als hij voor rekening van Hem genomen wordt. Maar als hij op zichzelf ziet is hij niets dan strafwaardig en doemwaardig.

Zo klinkt 'nul' mij namelijk in de oren: iets wat totaal niks waard is. Waar je nog geen cent voor geeft.

Ik hoop dat je ook geen cent voor jezelf en je werken geeft, want dat kan Gode niet behagen.
Het eigen ik en mijn,
dat is de grootste pijn.
Er zelf altijd weer tussen zitten, maar er komt geen goede gedachte, geen goed woord en geen goede daad uit mijzelf voort, maar alleen maar door Hem kan dat. Hij is alles, ik ben niets.
Zolang ik nog wat ben, ben ik er nog niet.
Als God een zondaar gaat bekeren is het eerst 'ik en Jezus', dan 'Jezus en ik', en dan 'Jezus alleen'.
Gezegend hij die door genade zichzelf helemaal weg heeft mogen cijferen.

[Boekenlezer]

De mens een nul noemen, dat vind ik wat merkwaardig. Dan vraag ik mij af: waarom zou God zijn Zoon voor nullen geven?
Lijkt mij sterk. Blijkbaar is de mens Hem dan toch veel waard.

Ja, en dat is nu juist het grote wonder. Onbegrijpelijk, dat Hij nog naar mensenkinderen om wil zien. Vijand van God zijn we, allemaal, van de kleinste tot de grootste toe. Voor vijanden is Hij de dood ingegaan om ze met God te verzoenen. Vijanden heeft Hij vrienden genaamd. Voor hen de straf op de zonde betaald, zodat zij met God verzoend zijn. In zichzelf is een mens hélémaal niets. Alleen ín Christus is hij alles, als hij voor rekening van Hem genomen wordt. Maar als hij op zichzelf ziet is hij niets dan strafwaardig en doemwaardig.

Daar stem ik helemaal mee in. Daar heb ik door het werk van Gods Geest ook iets van mogen kennen, zie hier.
Als je dat gaat zien, is dat eigenlijk niet te beschrijven. Toen ik het beschreef had ik ook niet het gevoel dat ik het helemaal beschreven had.

Zo klinkt 'nul' mij namelijk in de oren: iets wat totaal niks waard is. Waar je nog geen cent voor geeft.

Ik hoop dat je ook geen cent voor jezelf en je werken geeft, want dat kan Gode niet behagen.
Het eigen ik en mijn,
dat is de grootste pijn.
Er zelf altijd weer tussen zitten, maar er komt geen goede gedachte, geen goed woord en geen goede daad uit mijzelf voort, maar alleen maar door Hem kan dat. Hij is alles, ik ben niets.
Zolang ik nog wat ben, ben ik er nog niet.
Als God een zondaar gaat bekeren is het eerst 'ik en Jezus', dan 'Jezus en ik', en dan 'Jezus alleen'.
Gezegend hij die door genade zichzelf helemaal weg heeft mogen cijferen.

Ook daar stem ik weer helemaal mee in. Als je door het werk van de Heilige Geest gaat zien hoe zwart en dood je zelf bent, dan leer je het wel radicaal af om te denken dat je werken voor God enige waarde hebben, en dat je iets voor God kan presteren.
Al kan dat absoluut geen aanleiding zijn om Gods heilige Torah te veronachtzamen.

Ja, we zijn nullen in wat wij presteren voor God. En in wat wij in onszelf zijn voor God. Want wij kunnen Hem niet behagen.
Maar in een andere betekenis zijn wij weer geen nullen voor God, want Johannes 3:16 zegt: Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft... God geeft om ons!

[caprice]

Dan zijn we het eens.

[Peter L]

Dan zijn we het eens.

Jullie wel, maar wij niet! Het feit, dat alle mensen gezondigd hebben is bijbels. De stelling, dat je door en door slecht bent en helemaal niets goeds kunt doen, niet. Het getuigenis van God zelf is anders. Hij noemde Noach en Job onberispelijk. Waren zij zonder zonde? Nee, maar kennelijk zag God nog zoveel goeds in hen, dat Hij hen zo noemde. Jezus zag Nathanaël en getuigde: een mens in wie geen bedrog is. Toch was ook Nathanaël een zondaar. Maar op het gebied van eerlijkheid was hij oké. Jezus zag dus ook nog het goede in hem, dat nog over was.

Maar in jullie discussie gaan jullie zelfs zover om wedergeboren mensen nullen te noemen. Dat is echt is strijd met zo'n beetje alles wat de bijbel erover zegt:

Jes 43:4 -
Omdat gij kostbaar zijt in mijn ogen en hooggeschat en Ik u liefheb, geef Ik mensen voor u in de plaats en natiën in ruil voor uw leven.

Hoezo nullen?

2 Kor 5:17 -
Zo is dan wie in Christus is een nieuwe schepping; het oude is voorbijgegaan, zie, het nieuwe is gekomen.

1 Joh 3:9 -
Een ieder, die uit God geboren is, doet geen zonde; want het zaad (Gods) blijft in hem en hij kan niet zondigen, want hij is uit God geboren.

Rom 5:8 -
God echter bewijst zijn liefde jegens ons, doordat Christus, toen wij nog zondaren waren, voor ons gestorven is.

En zo voort.

[Riska]

Peter L, dit is mij uit het hart gegrepen!

[elbert]

Hij noemde Noach en Job onberispelijk. Waren zij zonder zonde? Nee, maar kennelijk zag God nog zoveel goeds in hen, dat Hij hen zo noemde. Jezus zag Nathanaël en getuigde: een mens in wie geen bedrog is. Toch was ook Nathanaël een zondaar. Maar op het gebied van eerlijkheid was hij oké. Jezus zag dus ook nog het goede in hem, dat nog over was.

Mee eens, al wil ik er wel bij aantekenen dat dit goede uiteindelijk natuurlijk ook van God komt.

Maar in jullie discussie gaan jullie zelfs zover om wedergeboren mensen nullen te noemen. Dat is echt is strijd met zo'n beetje alles wat de bijbel erover zegt:

Volgens mij staat dit ook niet ter discussie, maar is het met elkaar eens zijn van caprice en Boekenlezer meer bevindelijk van aard. De wedergeboren mens kan op bepaalde momenten zijn zonden en verderf zo voelen, dat hem/haar de grond onder de voeten ontnomen wordt. Dat dit feitelijk (schriftuurlijk) anders ligt, is weer een andere zaak.

[Raido]

Maar in jullie discussie gaan jullie zelfs zover om wedergeboren mensen nullen te noemen. Dat is echt is strijd met zo'n beetje alles wat de bijbel erover zegt:

Er is een verschil tussen een nul zijn, en een nul voelen.. en of het zo tegenbijbels is.. Hij moet wassen, ik minder worden.

[elbert]

Maar in jullie discussie gaan jullie zelfs zover om wedergeboren mensen nullen te noemen. Dat is echt is strijd met zo'n beetje alles wat de bijbel erover zegt:

Er is een verschil tussen een nul zijn, en een nul voelen.. en of het zo tegenbijbels is.. Hij moet wassen, ik minder worden.

Dat een wedergeborene zich een nul kan voelen (of zich onwaardig voelt is misschien een betere uitdrukking) is zo bijbels als wat. Abraham (Gen. 18:27), David (Ps. 51:7), Job (Job 39:37), de tollenaar (Luk. 18:13), Petrus (Luk. 5:8, Luk. 22:62), Paulus (Rom. 7:24, 1 Kor. 15:8-9), allen voelden ze zich op bepaalde momenten te gering dat God naar hen om zou zien.

[Marnix]

Dus zijn we geen nullen.

We WAREN nullen.

Als het goed is.


Nogal een verschil. Ik hoor zovaak mensen zeggen: We zijn nullen, we kunnen niks goed doen etc.

Terwijl als je verlost bent door Jezus, dat verleden tijd is.

We zijn en blijven nullen tot onze dood. Weglopers, kwaaddoeners. De schuld is dan wel bedekt, maar dat betekent niet dat het verleden tijd is dat we niets goeds kunnen doen.

Cathy had gelijk.

Je doet Gods werk en Zijn Geest ernstig tekort als jij zegt: We zijn en blijven nullen. Je latere reactie: "alles wat uit de mens komt is slecht" verandert daar niets aan. Want als Gods Geest in je komt wonen komt dankzij die Geest het goede in mensen ook naar boven. Ken je de gelijkenis van de verloren zoon dan niet? Die kwam weer thuis.... en bleef hij dan een weglopen? Nee.... de zoon was dood en is weer levend zei de vader.

Door de Geest kunnen WIJ weer goed doen. Je moet wat door de Geest gebeurt niet loskoppelen van de mens... want de Geest werkt juist in mensen en door mensen heen. Dan kan je niet zeggen: Dat doet de Geest, maar: Dat doe ik doordat de Geest in mij werkt. De Geest wil juist jou goed laten doen.

Oude mens vs. nieuwe mens.

Verlossing = juist verlossing van het slavenjuk van de zonde.... van het niets goed kunnen doen.

Als God een zondaar gaat bekeren is het eerst 'ik en Jezus', dan 'Jezus en ik', en dan 'Jezus alleen'.
Gezegend hij die door genade zichzelf helemaal weg heeft mogen cijferen.

Ook dit is in mijn ogen onbijbels. Ik hoor het zo vaak, maar kan het nergens terugvinden, integendeel.

Het is niet "Jezus alleen". Het doel van God is niet dat je jezelf wegcijfert. Dat zou net zo zijn als dat je zegt over je relatie: Het gaat om mijn partner en ik cijfer mezelf weg. Zo werkt dat niet.... natuurlijk ben je dienstbaar aan elkaar.... maar in een relatie gaat het om 2 personen. En niet maar om 1. God vraagt niet van je om jezelf weg te cijferen.... Hij heeft juist jou geluk op het oog. Wel om Hem lief te hebben met alles in je.... en je naaste... als jezelf. Volgens mij is het dus:

1. Jezus
2. Mijn naaste en mijzelf

[Riska]

Er is een verschil tussen een nul zijn, en een nul voelen.. en of het zo tegenbijbels is.. Hij moet wassen, ik minder worden.

Maar we mogen ook groeien - groeien in geloof en openbloeien tot wat God ons bedoeld heeft te zijn: Zijn kind.

[elbert]

Als God een zondaar gaat bekeren is het eerst 'ik en Jezus', dan 'Jezus en ik', en dan 'Jezus alleen'.
Gezegend hij die door genade zichzelf helemaal weg heeft mogen cijferen.

Ook dit is in mijn ogen onbijbels. Ik hoor het zo vaak, maar kan het nergens terugvinden, integendeel.

Het is niet "Jezus alleen". Het doel van God is niet dat je jezelf wegcijfert. Dat zou net zo zijn als dat je zegt over je relatie: Het gaat om mijn partner en ik cijfer mezelf weg. Zo werkt dat niet.... natuurlijk ben je dienstbaar aan elkaar.... maar in een relatie gaat het om 2 personen. En niet maar om 1. God vraagt niet van je om jezelf weg te cijferen.... Hij heeft juist jou geluk op het oog. Wel om Hem lief te hebben met alles in je.... en je naaste... als jezelf. Volgens mij is het dus:

1. Jezus
2. Mijn naaste en mijzelf

Het is maar net hoe je dit geestelijk opvat.
Als je zegt dat Jezus je leven is, zoals Paulus in Kol. 3:4 zegt, dan geldt het natuurlijk weer wel wat caprice hier schrijft.
Ofschoon je natuurlijk een afzonderlijk individu bent en blijft (dat ben ik met je eens), gaat het dan in alles om Hem. En dat werkt door in je hele leven, zodat je meer en meer aan Hem gelijkvormig wordt. Dat betekent ook dat je oude mens (zeg maar het "nulgedeelte") meer en meer eraan gaat. Want die nieuwe mens wordt vernieuwd naar het evenbeeld van Christus (Kol. 3:10). In die nieuwe mens is Christus alles en in allen (Kol. 3:11).

[Peter L]

Maar in jullie discussie gaan jullie zelfs zover om wedergeboren mensen nullen te noemen. Dat is echt is strijd met zo'n beetje alles wat de bijbel erover zegt:

Er is een verschil tussen een nul zijn, en een nul voelen.. en of het zo tegenbijbels is.. Hij moet wassen, ik minder worden.

Dat een wedergeborene zich een nul kan voelen (of zich onwaardig voelt is misschien een betere uitdrukking) is zo bijbels als wat. Abraham (Gen. 18:27), David (Ps. 51:7), Job (Job 39:37), de tollenaar (Luk. 18:13), Petrus (Luk. 5:8, Luk. 22:62), Paulus (Rom. 7:24, 1 Kor. 15:8-9), allen voelden ze zich op bepaalde momenten te gering dat God naar hen om zou zien.

Natuurlijk, maar dat heeft te maken, met de genade. Wij hebben Gods goedheid geenszins verdiend.

Volgens mij is het probleem met deze hele discussie, dat we bij het begrip nul niet allemaal aan hetzelfde denken. Als het is: wij hebben vanuit onszelf nul rechten bij God, dan zeg ik: inderdaad. Maar als het is: je bent nul waard, dan zeg ik nee.

Er is nog een gevaar. De bijbel spreekt ook over 'de aanklager van de broeders' (Op. 12:10) en in Zach. 3:1 lezen we, dat de satan de hogepriester Jozua aanklaagt en dat God hem daarom bestraft. Als je wedergeboren bent en in Christus een nieuwe schepping bent geworden, dan heeft de satan geen enkel recht om je aan te klagen. Hij zal het wel proberen en ik vrees dat menig oprecht christen, die na zijn bekering zich een nul en ellendig voelt, last heeft van de aanklager, zonder zich dat te realiseren, waardoor hij dat gevoel ten onrechte als werkelijkheid ervaart.

Hij moet wassen, ik minder worden.

Dit is een uitspraak van Johannes de doper, die zo wel helemaal uit z'n verband wordt gerukt. Johannes bedoelt daar simpelweg, dat zijn taak ten einde loopt en dat de aandacht van hem naar Christus moet verschuiven.

Ook dit is in mijn ogen onbijbels. Ik hoor het zo vaak, maar kan het nergens terugvinden, integendeel.

Het is niet "Jezus alleen". Het doel van God is niet dat je jezelf wegcijfert.

Dit komt voort uit teksten als Gal. 2:20. Ik geef hem maar even met context weer, anders gaan we gegarandeerd in de fout:

15 Hoewel wij Joden van geboorte zijn en geen zondaars uit andere volken, 16 weten we dat niemand als rechtvaardige wordt aangenomen door de wet na te leven, maar door het geloof in Jezus Christus. Ook wij zijn tot geloof in Christus Jezus gekomen om daardoor, en niet door de wet, rechtvaardig te worden, want niemand wordt rechtvaardig door de wet na te leven. 17 En in ons streven om door Christus rechtvaardig te worden, blijkt dat wijzelf ook zondaars zijn. Betekent dit dat Christus dus in dienst staat van de zonde? Natuurlijk niet. 18 Maar wanneer ik weer aanneem wat ik had verworpen, maak ik van mezelf opnieuw een overtreder. 19 Want ik ben gestorven door de wet en leef niet langer voor de wet, maar voor God. Met Christus ben ik gekruisigd: 20 ikzelf leef niet meer, maar Christus leeft in mij. Mijn leven hier op aarde leef ik in het geloof in de Zoon van God, die mij heeft liefgehad en zich voor mij heeft prijsgegeven. 21 Ik verwerp Gods genade niet; als we door de wet rechtvaardig zouden kunnen worden, zou Christus voor niets gestorven zijn. (Gal. 2:15-21, NBV)
Paulus zegt: "ikzelf leef niet meer, maar Christus leeft in mij." En dus, zo concluderen velen, verdwijn je zelf helemaal en blijft alleen Christus over. Maar als we de context bezien, dan zien we dat het gaat over het probleem dat Paulus elke keer tegenkwam op zijn reizen, nl. dat er christen-Joden waren, die zeiden, dat we nog altijd de wet van Mozes moeten houden. Nee, zegt Paulus, door de wet wordt je niet rechtvaardig en ik ben gestorven voor de wet en leef niet langer voor de wet, maar voor God (vs.19). Dat is een merkwaardige zin: ik ben gestorven en ik leef... Het is ook niet een algemeen 'ik ben gestorven', maar 'ik ben gestorven voor de wet'. Dat is de context van vs. 20. Paulus zegt, dat hij voor de wet niet meer leeft en voor zover hij nog leeft (voor de wet dus), is het door Christus. Het gaat hier dus om Paulus' verhouding tot de wet: dood en alleen levend door Christus en niet om 'dood' of 'levend' in algemene zin. Als de wet Paulus zou beoordelen, komt Christus in zijn plaats en wordt Hij, die volmaakt is, beoordeeld. Daardoor is Paulus vrij. Als je deze tekst interpreteert als een 'volledig opgaan in Christus' (zoals iemand eerder zei: jezus alleen), dan kom je in de problemen, want hoe kan Paulus dan vervolgen met "Mijn leven hier op aarde leef ik..." (vs. 20b)? We moeten van de tekst dus niet meer maken dan het is, door het los te maken van de verhandeling over de wet. Dezelfde uitleg vindt je trouwens in het begin van Rom. 7.

Een prachtige tekst in de context van deze 'nullen discussie' is:

Vernedert u dan onder de machtige hand Gods, opdat Hij u verhoge te zijner tijd. (1 Petr. 5:6)

Sommigen in deze discussie zijn heel goed in het eerste stuk van de tekst: zich vernederen, zelfs tot nul toe! Maar vergeet het tweede stuk niet: Gods bedoeling is niet dat je een deurmat of een voetbank wordt (dat laatste is bedoeld voor zijn vijanden, Hand. 2:35), Hij wil je verhogen. Of zijn het soms nullen, die met Christus zullen regeren?

[Raido]

Er is een verschil tussen een nul zijn, en een nul voelen.. en of het zo tegenbijbels is.. Hij moet wassen, ik minder worden.

Maar we mogen ook groeien - groeien in geloof en openbloeien tot wat God ons bedoeld heeft te zijn: Zijn kind.

Yep, groeien in het geloof maakt de mens kleiner voor God zeg maar..