Peter L schreef:Carl schreef:Shito schreef:Zijn gelijkenissen altijd volledig? Bijvoorbeeld, in deze gelijkenis kent die zoon zijn vader al. Wij kennen god niet als we net geboren zijn.
In de gelijkenis gaat het toch ook niet om een zoon die net geboren is?
En..... al zouden we God niet kennen, daarom zijn we nog wel door Hem geschapen, lees: zijn wij Zijn kinderen.
Waar het mij omgaat is dat het kernthema van de orthodoxe evangelie uitleg ontbreekt: de zondige mens die slechts tot de Vader terug kan keren dankzij het strafdragend offer van Jesus. Dát cruciale element.....ontbreekt in het verhaal.
Maar als je dat erin wilt: ik betwijfel dat papa blij was dat zijn zoon weg was geweest. En hij zal het ook echt niet vergeten zijn. Maar zijn blijdschap over de terugkeer van zijn zoon was groter.
Ik belijd dat over mijn eigen situatie ook. Maar velen op dit bord nemen het mij kwalijk dat ik niet Jesus en zijn offer daar eerst nog tussen schuif.
Mbt dat niet-vergeten van die Vader: ik lees ps. 103 in dit verband erg graag.
Toch wil God blijkbaar genoegdoening.
oh ja?
Als dat zo was dan zou Zijn Liefde voor ons niet volmaakt zijn.
Tenzij hij de offers in het OT wilde voor de lol (maar dat wordt vaak genoeg weerlegd). Maar dat is denk ik een ander topic
even in de gauwigheid:
Jeremia 7:22
want Ik heb tot uw vaderen, toen Ik hen uit het land Egypte leidde, niet gesproken noch hun een gebod gegeven ter zake van brandoffer en slachtoffer, 23 maar dit gebod heb Ik hun gegeven: Hoort naar mijn stem, dan zal Ik u tot een God en zult gij Mij tot een volk zijn, en wandelt op de ganse weg die Ik u gebied, opdat het u welga.
Ps. 51:18
U wilt van mij geen offerdieren,
in brandoffers schept u geen behagen.
je broer
Carl
Beste Carl, ik vind dit wel erg selectief bijbelgebruik. Je doet net, alsof God de offers in het OT niet heeft ingesteld, maar dan moet je de pentateuch nog maar eens doorlezen. Wat Jeremia zegt is, dat het gebod is om naar Gods stem te horen. Dat is het belangrijkste, niet de offers. De offers moesten wel, maar ze zijn niet datgene wat God werkelijk verlangde. Hij wil mensen, die naar Zijn Woord leven. Ps. 51 zegt, dat God geen behagen heeft in offers. Natuurlijk niet! De offers in het OT zijn een soort noodzakelijk kwaad. God schept behagen in werkelijke bekering! De offers op zichzelf zijn geen behagen voor Hem. Ze moesten nu eenmaal. Maar dat neemt de noodzaak van het offer niet weg. Die noodzaak blijkt duidelijk uit de geboden in de Thora.
Uiteraard weet ik ook wel wat de geboden zijn mbt offeren. Zoals ik ook weet wanneer mensen gestenigd dienen te worden. Juist dit soort passages (en de ene torahtekst is niet belangrijker of onbelangrijker dan de andere) wettigen de vraag of het nu wel allemaal Gods Wil en Gods Woord is wat je leest.
Ik begrijp dat jij vanuit de vooropgezette mening (dat het allemaal Gods onfeilbare Woord is) wil met deze uitleg komt.
Echer.... ik lees gewoon wat Jeremia zegt, en wat de psalmist (de verdubbeling met iets ander woordgebruik weerspreekt niet de mening dat God helemaal geen prijs stelt op offers) en dan lees ik dat God gewoon geen behoefte heeft aan offers, en dat al die rituelen er gekomen zijn omdat de mens in de tijd van Moses nu eenmaal behoefte had aan dergelijke rituelen; niet omdat YHWH nu zo'n behoefte had aan dode beesten.
We kennen God nu als een God die de mens liefheeft, zonder voorwaarden vooraf.
Begrijp ik goed, dat jij niet gelooft in de noodzaak van het offer van Christus? Het is toch duidelijk bijbels:
11 Maar Christus, opgetreden als hogepriester der goederen, die gekomen zijn, is door de grotere en meer volmaakte tabernakel, niet met handen gemaakt, dat is, niet van deze schepping, 12 en dat niet met het bloed van bokken en kalveren, maar met zijn eigen bloed, eens voor altijd binnengegaan in het heiligdom, waardoor Hij een eeuwige verlossing verwierf. 13 Want als (reeds) het bloed van bokken en stieren en de besprenging met de as der vaars hen, die verontreinigd zijn, heiligt, zodat zij naar het vlees gereinigd worden, 14 hoeveel te meer zal het bloed van Christus, die door de eeuwige Geest Zichzelf als een smetteloos offer aan God gebracht heeft, ons bewustzijn reinigen van dode werken, om de levende God te dienen? (Heb. 9:11-14)
...
En nagenoeg alles wordt volgens de wet met bloed gereinigd, en zonder bloedstorting geschiedt er geen vergeving. (Heb. 9:22)
M.i. heeft de hebreeenschrijver met deze passage de kern van het evangelie niet gesnapt.
God heeft geen bloedstorting nodig ter vergeving want waarom zouden onschuldige dieren moeten boeten voor het leed dat een mens aanricht?
Waar het omgaat is een oprecht berouw; een 'gebroken hart'. Dat is voldoende.
God heeft ons lief; onvoorwaardelijk, volkomen, en zonder mitsen en maaren.
...
24 Want Christus is niet binnengegaan in een heiligdom met handen gemaakt, een afbeelding van het ware, maar in de hemel zelf, om thans, ons ten goede, voor het aangezicht Gods te verschijnen; 25 ook niet om Zichzelf dikwijls te offeren, gelijk de hogepriester jaarlijks met ander bloed dan het zijne in het heiligdom gaat, 26 want dan had Hij dikwijls moeten lijden sinds de grondlegging der wereld; maar thans is Hij éénmaal, bij de voleinding der eeuwen, verschenen om door zijn offer de zonde weg te doen. 27 En zoals het de mensen beschikt is, éénmaal te sterven en daarna het oordeel, 28 zo zal ook Christus, nadat Hij Zich éénmaal geofferd heeft om veler zonden op Zich te nemen, ten tweeden male zonder zonde aanschouwd worden door hen, die Hem tot hun heil verwachten.(Heb. 9:24-28)
Hier wordt zo duidelijk de parallel getrokken tussen de offerdienst in het Oude Testament en het kruisoffer van Christus, dat ik er echt niets anders van kan maken!
Maar goed, het is een beetje off-topic. Sorry moderators.
Toch wel ontopic lijkt me.
Als ons centrale dogma van het strafdragend sterven op Golgotha juist is, dan is het anwege die centraliteit toch wel een omissie van Jesus te noemen, dat hij er in het verhaal van de verloren zoon niet eens zelfs maar naar verwijst.
Er is geen vertoornde Vader; er is ook geen (ver) familielid dat aanbiedt de straf te dragen...nee....de zoon heeft spijt, gaat daadwerkelijk terug (hoe moeilijk is het om op eigen kracht terug te gaan naar Vader....er is kennelijk geen alternatief...) en vindt een verheugde Vader met wijd uitgespreide armen en een broer die er niks van snapt.
Kennelijk wil Jesus iets geheel anders ipv het strafdragend sterven.
En dát is nu het boeiende van deze tijd: laten we er nu eens opnieuw over na denken.
Wat heeft het orthodoxe denken (jij bent slecht en Jesus moest de straf van God voor jouw slechtigheid dragen) de wereld nou voor goeds gebracht? en in hoeverre moeten we dat denken veranderen om de wereld wat beters te kunnen brengen?
je broer
Carl
1 Joh.4:7,8 ...en een ieder, die liefheeft, is uit God geboren en kent God. Wie niet liefheeft, kent God niet, want God is liefde.