Berichtdoor Jos123 » 12 aug 2005 14:52
Nadat ik alle reacties voor me heb gelezen, met een grappige uitstap naar de "te walgelijk voor worden Talpa-show", wil ik ook graag een reactie op het onderwerp geven.
Uit mijn eigen ervaring, heb 3,5 jaar een relatie gehad en momenteel meer dan 2,5 jaar, denk ik dat er naast de vraag of God het goed vindt, ook nog een ander aspect meespeelt.
Weinig dingen kunnen zo moeilijk zijn als je verkering uitgaat (en als je een nieuwe start) dan het verleden. Hoe verder je in een vorige relatie gegaan bent, hoe moeilijker het vaak is, in de nieuwe relatie weer op het "nul-niveau" te beginnen. Hoe meer je nieuwe vriend/vriendin met anderen voor je heeft gedaan, hoe langer je nodig hebt om het te kunnen accepteren. Is tenminste mijn ervaring, maar hoor ik ook vaak van anderen. Vaak is er bij 1 van de 2 of bij beiden ook spijt van de dingen die in het verleden zijn gebeurt. Dus heel rationeel geredeneerd, (terwijl deze dingen juist vaak absoluut niet rationeel te beredeneren zijn), denk ik dat het ook praktisch gezien goed is te wachten tot het huwelijk, aannemend tenminste dat je ervan uitgaat dat het huwelijk tot de dood is.
Hiernaast denk ik toch ook dat God wil dat gewacht wordt tot het huwelijk. Als er goede en duidelijke afspraken worden gemaakt, is het denk ik ook mogelijk. Wel is het absoluut niet makkelijk en moet je er beide voor 100% achter staan. Als 1 van de 2 het al eerder wel heeft gedaan en het niet echt wil, zal het bijna niet lukken. Men zal iig eerlijk tegen elkaar moeten zijn en met elkaar over het gevoel durven praten. Je merkt bij veel stelletjes dat ze over veel dingen praten, maar niet over dit en dit dan zomaar een beetje laten gebeuren en blauw-blauw laten. Zelf vind ik dat in de Ger. Gem. waar ik zit, het taboe zo groot nog is en blijft, dat het eigenlijk hoog tijd is, dat hier verandering in komt. Maar ja, de Ger. Gem. molens malen traag, soms goed, soms wat minder.
Groetjes,
Jos