Een ziekelijk jaloerse schoonzus

[Art Girl]

Sinds ik bij mijn vriend thuis over de vloer kom, is zijn zus (bijna 23 jaar) ontzettend jaloers geworden. Dit is eigenlijk al een beetje begonnen toen hun oudste broer (ze zijn met zn 3en thuis) verkering kreeg en trouwde.

Zijzelf heeft nooit een relatie gehad en nu haar broertje ook verkering heeft, kan ze dit totaal niet verkroppen.

Dit uit zich als volgt. Omdat hij aan de andere kant van het land woont en ik meer zuidelijk, doe ik er een dikke 3 uur over eer ik bij hem ben. Zit ik nog veilig en wel in de trein, krijg ik al een smsje dat ze weer bezig is. Ze gilt en schopt de hele boel bij elkaar en krijst dat ze niet wil dat ik kom.
Ze slaat hierbij haar ouders en mijn vriend pikt ook vaak een klap mee.

Ben ik er eenmaal, zegt ze geen woord. Dit maakt mij niets uit, dat ben ik intussen gewend. 's Avonds echter, tegen bedtijd, maakt ze weer dergelijke scènes. Dan eist ze dat ik vertrek en terug naar huis ga en dit gaat tot midden in de nacht door.

Recent heb ik Pfeiffer gehad. Vanwege mn bestwil ben ik er een tijdje niet meer heengegaan, omdat ik daar 's nachts amper rust heb. Nu ben ik gelukkig over de Pfeiffer heen, maar de eerste keer dat ik daar weer kwam, gilde ze dat ze het heerlijk rustig had gevonden, die tijd dat ik niet kwam, en dat ze hoopte dat ik het nog een keer zou krijgen.

Psychisch zit ze in de knoop, maar weigert naar een dokter of psycholoog te gaan. Ze heeft al medicijnen, maar verstopt deze en neemt ze niet in.
Haar ouders zijn ten einde raad. Ze hebben vaak gedreigd dat ze haar uit huis zullen zetten, maar helpen doet het niet.

Ben ik het weekend daar, word ik er geestelijk doodmoe van. Het kreng probeert onze relatie kapot te maken (wat niet lukt, want daar vechten mn vriend en ik keihard voor), maar ook de relatie met mij en haar ouders (die er gelukkig ook niet onder lijdt). Juist omdat ze ziet dat het haar niet lukt, raakt ze nog meer gefrustreerd.

Herkenbaar? Tips? Ze zijn zeer hartelijk welkom!!!

[joris]

rare boel. Het zou kunnen zijn dat zij zich wil beschermen tegen negatieve gevoelens: ik wil ook vriend, ik wil mijn broer niet kwijt, ik ben alleen. maar en dat is enger, het kan ook zijn dat ze jou wil beschermen tegen dingen die gebeuren in het gezin? Ik zou als ik jou was een rechte lijn trekken: zo wil ik niet dat er met mij wordt omgegaan dus ik kom niet meer bij jou. Dat er iets met zuster moet gebeuren, zou ik fijn aan ouders overlaten.

[Pauline]

pfff. lijkt me echt enorm moeilijk.
ook niet leuk voor jou, om je welkom te blijven voelen, en om het leuk te laten zijn als je daar bebt, want mij lijkt dat je daar op een gegeven moment ook niet meer met plezier naar toe gaat.
Heb je er wel eens wat over gezegd tegen haar, haar geconfronteerd met haar gedrag? hoe dit voor jou is misschien?
Je zou dit kunnen proberen, misschien dat het wat uithaalt als ze door heeft hoe har gedrag andere mensen beschadigt. ik kan me ook voorstellen dat je goed kwaad op haar bent. ik denk dat door niets te zeggen je ook niet veelbereikt en ze gewoon doorgaat.
Verder denk ik dat ze misschien doorheeft dat haar ouders gewoon alleen maar dreigen met uit huis gaan, dus nee dat zal niet meer werken totdat ze ook inderdaad haar het huis uit zetten. iets wat ik persoonlijk wel gedaan hzou hebben aangezien ze haar ouders slaat. dat is te gek hoor. dat zij niet lekker in haar vel zit betekent niet dat ze dit kan makren. dat ze geen hulp wil is tot daar aan toe omdat e zichzelf hier alleen maar mee heeft. maar ze moet niet andere mensen gaan lopen maniuleren, terroriseren met haar gedrag. dat zou voor mij de druppel zijn, maar ik kan begrijpen dat het lastig is om haar ook daadwerkelijk het huis uit te zetten.
misschien dat je hier iets aan hebt, verder veel sterkte.
groetjes Pauline

[Raido]

Psychisch zit ze in de knoop, maar weigert naar een dokter of psycholoog te gaan. Ze heeft al medicijnen, maar verstopt deze en neemt ze niet in. Haar ouders zijn ten einde raad. Ze hebben vaak gedreigd dat ze haar uit huis zullen zetten, maar helpen doet het niet.

Dat is duidelijk het geval en vermoedelijk de oorzaak, hier is slechts een oplossing voor : verplichte opname, geen gezeur opzouten dus.

[Art Girl]

Wat betreft verplichte opname: hier is al uitvoerig over gesproken, maar daar ze meerderjarig is, is dit juridisch gezien onmogelijk (tenzij ze één van ons lichamelijk letsel toebrengt en daarmee een gevaar voor het gezin is; hiervan is echter geen sprake - nog niet, maar tot die tijd is dat onmogelijk).

Verder heb ik al vorig weekend een felle discussie gehad. Fel van haar kant, want ik bleef rustig (kostte me erg veel moeite).
Ze heeft wel toegegeven dat ze hulp nodig heeft, dat ze zich heel anders voordoet dan ze werkelijk is en dat ik haar ware aard niet ken.
Ik heb letterlijk gezegd: ,,Laat dat een stimulans zijn om er aan te werken, zodat ik je wel ken zoals je echt bent."

Die avond is het goed gegaan, totdat het bedtijd werd. Ze sloeg om als een blad van een boom en we waren dus weer terug bij af.

Ik heb overwogen om er niet meer heen te gaan, maar dat kan ik niet maken ten opzichte van die ouders. Eigenlijk hadden die haar al op straat moeten gooien, maar sindskort heeft mevrouw een nieuw middel: als zij haar op straat zetten, pleegt ze zelfmoord.

Ik geloof niet dat ze dat ooit durft, maar je weet nooit. Haar ouders zijn hier ontzettend van geschrokken ('t zijn mensen uit een klein boerendorpje die vrijwel niks gewend zijn) en ze zijn nu nog voorzichtiger geworden, terwijl ze er duidelijk onder lijden.

In het begin probeerden ze het een beetje te sussen door te vragen of we er rekening mee wilden houden dat ze niet tegen onze relatie kon (dus niet 'klef' doen, terwijl we verre van klef zijn), maar toen heb ik gezegd dat ik daar niet aan wil beginnen. Niet dat we continu zoenend op de bank zitten of zo, maar met de armen om elkaar heen, of zelfs gewoon 'los' naast elkaar moet kunnen, toch?

Maar ook dit kan mevrouw niet hebben, t is redelijk uitzichtloos. Zij wil niets dan mij weg hebben (en ook de vrouw van dr broer, al doet ze het daar minder tegen omdat die nu getrouwd zijn) en de ouders durven niet in te grijpen omdat ze met zelfmoord dreigt. Ondanks dat zijn het lieve mensen en zit ik een beetje tussen wal en schip, enerzijds wil ik niet wegblijven om hen, anderzijds voel ik de behoefte daar nooit meer binnen te stappen.

Beetje complex dus

[joris]

in dit geval moeten oudes duidelijk maken aan haar dochter dat ze kan kiezen: opname omdat je ziek bent, of uit huis omdat we deze ongein de hele tijd niet willen. Als de slappe hulpverleners niet laten merken was ze echt willen, moeten ouders maar eens het TGJ bellen voor advies, of een MEE. Kan ook altijd. En tot de dochter een keuze heeft gemaakt moet ze zich houden aan de huisregels want ze isdan immers niet ziek: gedraag je zoals bij je leeftijd past, dit huis is ons huis dus de gasten die we uitnodigen zijn onze gasten en daar doe je normaal tegen, zo niet verdwijn je naar boven. Krijzen puur negeren en haar eventueel bij kop en staart pakken de woonkamer uitzetten.

[Raido]

Ik heb overwogen om er niet meer heen te gaan, maar dat kan ik niet maken ten opzichte van die ouders. Eigenlijk hadden die haar al op straat moeten gooien, maar sindskort heeft mevrouw een nieuw middel: als zij haar op straat zetten, pleegt ze zelfmoord.

Mensen die drijgen met zelfmoord als sanctie middel zullen het niet snel doen, volgens mij is ze echt een gevaar voor zichzelf.

[danserijn]

Ik heb overwogen om er niet meer heen te gaan, maar dat kan ik niet maken ten opzichte van die ouders. Eigenlijk hadden die haar al op straat moeten gooien, maar sindskort heeft mevrouw een nieuw middel: als zij haar op straat zetten, pleegt ze zelfmoord.

Mensen die drijgen met zelfmoord als sanctie middel zullen het niet snel doen, volgens mij is ze echt een gevaar voor zichzelf.

idd! klopt!

[André]

maar sindskort heeft mevrouw een nieuw middel: als zij haar op straat zetten, pleegt ze zelfmoord.

Ik zou dit als verkapte schreeuw om aandacht en hulpvraag zien.
In de trant van ik wil een ander leven.
Maar dat wil idd nog niet zeggen dat 'mevrouw' geen serieuse plannen kan/gaat maken.

[joris]

probeer haar eerst eens te zien als een mens, als een meisje, als een schoonzus met wensen en verlangens. Probeer liefde voor haar te vinden, bid er om. Noem haar geen 'mevrouw' want dat geeft aan dat je boos op haar bent, terwijl ze waarschijnlijk die boosheid niet verdiend.

[Pauline]

nou het spijt me zeer hoor, maar wat mij betreft mag ze dat best wel zeggen, ze is namelijk boos, en dat hoeft echt niet weggeschoven te worden als er aanleiding voor is. jij zegt dat ze het niet verdient die boosheid. in mijn ogen wel. je word er namelijk boos van. ik word er boos van, en ik heb er zelf niet eens wat mee te maken. ik vind het hartstikke logisch dat ze boos is. en 'mevrouw' zeggen op zich vind ik niet schelden of laag of wat dan ook.

een volwassene kan ook een gedwonge opname krijgen op het moment dat ze een gevaar voor zich zelf is, of voor een ander.
jij zegt dat ze eerst letsel toe moet brengen, maar word er gekeken naar geestelijk letsel, en dat ze met zelfmoord dreigt.. pfff. ik zou als ik die ouders was toch nog maar eens overleggen met die huisarts van ze.

nee meestal plegen ze geen zelfmoord alleen maar omdat ze er mee dreigen.
ik ben daar zelf toch een stuk meer kalmer in geworden, of ik neem het iets serieuzer zal ik het zo zeggen. omdat mn ex dr mee dreigde, en die heeft het dus wel gedaan. nou wil ik niemand verontrusten hoor, maar ik heb wel zoiets van, cijfer het niet helemaal weg. er moet goed op haar ingepraat worden. misschien eens met zijn allen om de tafel gaan zitten. zij erbij, jij erbij, de ouders broers en schoonzus, misschien nog anderen. en met zn allen tegen haar zeggen waar het op staat. soms werkt het individueel niet, maar met een groep wel.
kom nou,m ze kan dat dusd echt niet maken wat zre nu doet hoor...

[Art Girl]

probeer haar eerst eens te zien als een mens, als een meisje, als een schoonzus met wensen en verlangens. Probeer liefde voor haar te vinden, bid er om. Noem haar geen 'mevrouw' want dat geeft aan dat je boos op haar bent, terwijl ze waarschijnlijk die boosheid niet verdiend.

Wat is verdienen? Als ze mijn weekend verpest - en dat is nog tot daar aan toe -, het leven van mn a.s. verziekt en dan ook nogs es tussen de relatie van mij en mn vriend probeert te komen, heb ik alle reden (vind ik zelf).

Weet je, toen we net verkering kregen en ik nog niet bij hem thuis was geweest, heeft mn vriend me voorbereid op wat ze zou kunnen doen/zeggen. Ik had zoiets van: het zal wel meevallen en ben er zonder vooroordelen heengegaan. Ik heb het eerlijk geprobeerd, met haar proberen te praten, wat ik in een eerder bericht al schreef ging dat even goed, maar was het diezelfde avond alweer mis.

Maar als jij na een lange tijd vanwege ziekte (gelukkig niet ernstig) weer es bij je vriend thuis komt en zn zus wenst je toe dat je het nog maar een keer mag krijgen omdat ze het lekker rustig vond... jaaa, probeer dan maar es menselijk te blijven. Of althans, tactvol te reageren. Als ze nu gegronde argumenten heeft vind ik het prima, maar alleen maar om jaloersheid. Tuurlijk kan dat diep zitten en dat zit het ook. Maar dan nog beseft ze niet dat ze me gewoon kwetst.

Soms gaat het gewoon nergens over. Ze heeft een keer gezegd dat ze me persoonlijk wel mag, maar dat ze moeite heeft met onze verkering. Kan ik goed begrijpen, maar moet dit zich uiten in een dergelijk gedrag?

[Evelien]

je moet er wel mee oppassen dat je het niet te snel overziet, die zelfmoordneigingen en dreigingen!

[Pauline]

wat ik zeg.

[marina87]

Hoe kijkt je vriend hier nou precies tegenaan??