De Heelmeester?

[Raido]

Jezus heeft de zonde gedragen, voor Hem moet je dus dankbaar zijn, de Heilige Geest werkt dat in je en is dus eigenlijk meer in je dan Jezus. Zonder Jezus kon de Geest natuurlijk niet werken, zeker..

Is Jezus belangrijker dan de Geest?

En heeft dat ook iets te maken met hun kijk op het zondeleven, dat we grotendeels achter ons gelaten zouden hebben?

Ik denk dat er daar niet veel van zijn, de zonde draag je heel je leven met je mee, maar of je daar nou de hele dag voor door het stof moet kruipen, God moet smeken om vergeving van al die vuile zonden..

[Serenity]

Ik denk dat er daar niet veel van zijn, de zonde draag je heel je leven met je mee, maar of je daar nou de hele dag voor door het stof moet kruipen, God moet smeken om vergeving van al die vuile zonden..

het zou een logische reactie zijn als we eens beseften hoe serieus de zaak ligt.
Maar het hoeft niet specifiek zo, maar wel moet de gedachte bijblijven, en niet vervagen totdat er weinig meer over is van een "zondebesef" (alleen op papier).

[gertio]

Jezus heeft de zonde gedragen, voor Hem moet je dus dankbaar zijn, de Heilige Geest werkt dat in je en is dus eigenlijk meer in je dan Jezus. Zonder Jezus kon de Geest natuurlijk niet werken, zeker..

Is Jezus belangrijker dan de Geest?

En heeft dat ook iets te maken met hun kijk op het zondeleven, dat we grotendeels achter ons gelaten zouden hebben?

Ik denk dat er daar niet veel van zijn, de zonde draag je heel je leven met je mee, maar of je daar nou de hele dag voor door het stof moet kruipen, God moet smeken om vergeving van al die vuile zonden..

Dat laatste is natuurlijk niet goed. We mogen in Christus meer dan overwinnaars zijn en dat met Paulus uitjubelen.

Ons leven als christen is een leven in dankbaarheid voor onze verlossing door Christus.

Hij werkt die dankbaarheid door Zijn Geest. Ik spreek dan ook vaak over de Geest van Christus, zoals in de bijbel ook gebeurt.

[Raido]

Ik denk dat er daar niet veel van zijn, de zonde draag je heel je leven met je mee, maar of je daar nou de hele dag voor door het stof moet kruipen, God moet smeken om vergeving van al die vuile zonden..

het zou een logische reactie zijn als we eens beseften hoe serieus de zaak ligt.
Maar het hoeft niet specifiek zo, maar wel moet de gedachte bijblijven, en niet vervagen totdat er weinig meer over is van een "zondebesef" (alleen op papier).

Klopt, maar ik bedoel meer, moet je daar dan altijd naar leven? Altijd maar praten over de verderfelijkheid van je eigen ik? Of zou je stiekem ook eens mogen praten over het offer dat er voor je is?

Ellende, verlossing en dankbaarheid?

[Serenity]

geen dankbaarheid zonder verlossing.
never forget where you came from...

En die verhouding is behoorlijk scheef gegroeid, op de meest uiteenlopende manieren in de meest uiteenlopende kerkstromingen.

[Shito]

Je moet jezelf niet veroordelen in je zondenbesef, maar weet wel, dat voor elke zonde die jij pleegt, je een spijker in Jezus' handen mept. Voel dat maar eens echt bij elke zonde, misschien leer je het dan af. Vergeving is GEEN excuus om in zonde te blijven leven.

Voor elke zonde die ik doe, is Christus uit de dood opgestaan. Daar gaat het volgens mij veel meer om.

Jezus' lijden en dood was voor jouw lijden en dood, datgene dat jij verdiend had, de gevolgen van jouw zonde.

Jezus' opstanding was voor jouw opstanding, datgene dat jij niet verdiend had, de gevolgen van Gods plan om de mens een nieuwe kans te geven.

De Wet, de profeten, Jezus en Paulus wijzen allemaal erop hoe verkeerd en afschuwelijk de zonde is, en hoe erg God het vindt als mensen zondigen. Pas als je dat erkent en herkent, als je jouw zonden belijdt en er spijt van hebt, kan je er voor vergeven worden.

Denk maar aan de gelijkenis die Jezus vertelde over je naaste vergeven. Een man had een schuld van honderdduizenden euro's bij zijn meester, een onbetaalbare schuld. Wat deed hij? Zei hij "doe s flex man, tis maar eens schijntje voor jou, cmon doe niet zo moeilijk"? Nee, hij viel op zijn knieen, smeekte om genade, niet eens om vergeving, hij beloofde de hele schuld te zullen terug betalen. Op dàt moment werd hij vergeven.

Als jij later voor God staat, wat zeg je dan tegen Hem? "maar god, dat is toch voorbij, daar is Jezus toch voor opgestaan?" of "Het spijt mij, ik doe mijn best, maar ik faal toch, vergeef me alstublieft, Jezus, in uw Naam"?

Weet ook, dat een dokter jou nooit kan genezen als jij zelf niet meewerkt. Je moet zelf de pillen slikken, en zelf geloven dat ze werken. En zelf gezond gaan leven.

En veel van de meest sterke medicijnen kunnen alleen gemaakt worden door een dier ervoor te doden.

[Nathanael]

Zonde besef is een normale werking van het geweten (ja ik weet dat niet goed meer werkt door de zondeval).

Maar als Jezus eenmaal de zonden vergeven heeft, dan zijn ze ook betaald (door Zijn Eigen Bloed) en weggedaan. Dus dan heeft zondebesef in de betekenis van je schuldig voelen geen doel meer, of is zelfs incorrect: ik ben niet meer schuldig omdat ik ben vrijgekocht. Schuldig voelen is dus wel een begrijpelijk, maar toch onterecht gevoel.

Dat wil niets zeggen over de zonden als ik die nu begaan zou: dat ik mij daarover schuldig voel is niet gek, want door de zondigen handel ik net alsof Christus niet voor mij is gestorven. En beschadigd de relatie tussen mij en de Vader en geeft de duivel ruimte en kan voor geestelijke problemen (zelf buiten mij) zorgen.

Ja, als je weet dat je vergeven ben kijk je wat minder treurig, om niet te zeggen dat je BLIJ bent.

De Geest is de plaatsvervanger van Jezus. De Geest richt ons op Jezus en via Jezus kunnen we bij de Vader komen. Alledrie een positie, maar er wordt nergens iets gezegd over belangrijk.