Ikke21 schreef:Oke maar door goede werken te doen, in menselijk opzicht, worden we niet bekeerd.
nee, maar het kan geen kwaad het toch te proberen

Moderator: Moderafo's
Ikke21 schreef:oke, het is nooit verkeerd om goede werken te doen, maar we moeten niet vergeten dat we daardoor niet bekeerd worden!!
Napoleon schreef:inderdaad, maar dat brengt mij gelijk bij een vraag waar ik al een tijdje mee worstel: moeten we wel gefixeerd zijn op bekering? moeten we neit veel meer gefixeerd zijn op het dienen van God, en als Hij ons dan wil bekeren is dat mooi meegenomen? want bij bekering krijg ik altijd het idee dat het toch vooral om jezelf draait. mmm, ik weet niet hoe ik mijn gevoel hierover precies onder woorden moet brengen, maar ik hoop dat het begrijpelijk genoeg is.
lizzz schreef:Napoleon schreef:inderdaad, maar dat brengt mij gelijk bij een vraag waar ik al een tijdje mee worstel: moeten we wel gefixeerd zijn op bekering? moeten we neit veel meer gefixeerd zijn op het dienen van God, en als Hij ons dan wil bekeren is dat mooi meegenomen? want bij bekering krijg ik altijd het idee dat het toch vooral om jezelf draait. mmm, ik weet niet hoe ik mijn gevoel hierover precies onder woorden moet brengen, maar ik hoop dat het begrijpelijk genoeg is.
Ja, dat gevoel heb ik ook. Dan is het geloof alleen maar een ladder voor de hemel ofzo. Terwijl het een ladder naar God moet zijn.
Bekering is een omkeer naar God. Ik denk dat we wel gericht moeten zijn op de bekering, maar niet een bekering om in de hemel te komen, maar om God te dienen.
joris schreef:lizzz schreef:
lieve mensen,
wen nu toch eens aan het idee dat je al bekeerd bent? jullie willen allemaal leven zoals God het van je vraagt.
lizzz schreef:joris schreef:lizzz schreef:
lieve mensen,
wen nu toch eens aan het idee dat je al bekeerd bent? jullie willen allemaal leven zoals God het van je vraagt.
Dat is maar de vraag. Wil ik leven zoals Hij dat wil??? Ja, nu wel, maar er zijn meer momenten dat ik Hem vergeet, dan dat ik leef zoals Hij wil.
Mag ik ook getuigen? Ik heb jaren naar satanische metal en gothic geluisterd. Niemand wist er van af. Het begon met Iron Maiden en Metallica (niet echt boeiend verder) maar toen kwamen idd Cradle of filth, dimmu borgir, cannibalcorps, immortal, tristania, trail of tears. (lijkt wel beetje op godsprinses ) Ik kwam toen een keer (zomer 2001) op een evangelische camping (de betteld) terecht met vrienden. Het plan was: veel muziek, feesten en lol maken!. Maar toen tja, er kwamen bijbelstudies en twee meisje die we hadden leren kennen vroegen of we meegingen. Wij dus mee.... Verschrikkelijk, weggelopen halfverwege, maar volgende keer toch maar weer mee. En toen werd ik geraakt, echt geraakt. Ik heb echt minuten lang staan janken onder de studie, en onder het zingen, later in de tent, enz. Ik voelde me echt zo vervelend. Deed hele rare dingen (verkering uitmaken, nieuwe vriendin (kdacht dat ik iets terug moest doen voor de hulp die ik van dr kreeg): gelukkig is het goed gekomen: heb weer met mn vriendin van voor die vakantie ) Muziek bleef een verleiding. gooide op den duur hoop cd's en bandjes weg. voelde me opgelucht. Maar ja, God leek niet blij met me. na afgelopen zomer (2002 dus!) ging ik studeren. zat een keer (alleen) op mn kamer naar de highlights van lowlands te kijken. En toen kwam dimmu borgir, ik wilde de tv uitzetten maar kon het niet, telkens probeerde ik het maar 'werd ik tegengehouden' ben toen naar wc gerend en heb daar overgegeven en gejankt: ging terug dimmu was afgelopen. Heb het toen heel moeilijk gekregen met mn geloof. En da's nu nog steeds zo. Ben ook heel bang voor metal eigenlijk (bedoel dus de hele zware donkere metal: ook chr.) ben bang voor de verleiding, terugvallen. Weet gewoon niet wat ik moet doen. Maar ja, God lijkt echt vaak weg te zijn. Ik had meer hulp verwacht van zo'n liefdevolle God, maar dat lijkt niet te kunnen .
Sorry dat ik jullie hier mee lastig val, maar ben beetje down...... heb geluisterd naar cradle of filth gister op tv en radio *PEEP*!!!!! voel me echt waardeloos nu... maar ja.... sorry nogmaals.
maar ja... niets aan te doen ff doorbijten en hopen dat ik me snel weer beetje okey voel. Soms echt het idee dat god helpt maar dan is ie weer zo ver weg. heb echt zoiets van: de dingen waar bij het lijkt dat hij helpt die gaan ook goed bij nietgelovigen: is dat wel het werk van god? is er wel een god? waarom is ie er? waarom doet ie niets? Ik snap het niet....
Ach open, via een forum, tegen vrienden die ik al jaren heb durf ik het amper, het is nu eenmalig (normaal doe ik dat niet eens, maar omdat ik me naar voelde en het even van me af moest schrijven kwam het hier terecht (geen spijt hoor maar toch) blijf strijden en bidden.... pfffff moeilijk, is misschien wel waar als je weet waar je voor strijd maar wat als je ech thet idee hebt dat alles voor niets is of alles sowieso wel zin heeft (wat je doet).. maar bedankt voor de steun en t bidden...
Misschien wel, maar het probleem is dat ik me niet in staat voel om op die manier te strijden: ik zei al: ik ben eigenlijk nog al laf en geef me snel over aan de verleiding van muziek e.d. Wat dan? En dan blijft er nog de vraag: waar doe ik het voor? Voor een liefdevolle God die me na mn gevoel wel liet stikken......... dat is moelijk hoor. Ik heb sowieso het gevoel dat ik machteloos ben...
Ik vind het fantastisch, Kurtyo. Volgens mij heb jij je in principe bekeerd en bekeer je jezelf nog iedere dag. Maar dat is een proces en gaat met vallen en opstaan.Maar even voor de duidelijkheid: hele geschiedenis dus, maar is dit dan het zondebesef? Ik vraag me echt af wat bekering is. Ik vraag me af of ik bekeerd kan worden (nu nog) etc. Moeilijk allemaal.
Gebruikers op dit forum: Google [Bot] en 21 gasten