Berichtdoor MissF » 24 jun 2005 15:49
Bidden doe ik eigenlijk op sommige dagen wel 20 keer. Als ik bijvoorbeeld met iemand in gesprek ben, een vriend(in) of iemand die ik amper ken, en diegene verteld mij een verhaal over iets heel moeilijks, of iemand probeert mij mijn geloof af te praten, dan gaan de 'schietgebedjes' steeds weer naar hemel.
Ik bid 's avonds altijd. Dan denk ik na wat ik ga bidden, voor wie, waarom, wat me deze dag tegenzat, mijn zonden, en dan ga ik bidden. En eerst danken voor de afgelopen dag.
Ik denk niet dat een gebed zoiets als een redevoering moet zijn. Een prachtig verhaal waarin je niemand overslaat, met gesloten ogen en gevouwen handen.
Dat vind ik ook zo'n vaag iets. Waarom perse met gevouwen handen? Op school leerden wij altijd: zo, nu je ogen dicht en je handen samen. Pietje, jij hebt je handen nog niet samen...''
Dat is denk ik niet het doel van het handen samen doen, omdat het moet. Het is dat je daardoor niet afgeleid wordt. Maar ik zit nooit met gevouwen handen, eerder met armen over elkaar, of handen gewoon op mn schoot. Zo bid ik dus ook. Het is een gesprek met mijn allerbeste Vriend...
Maargoed, soms vind ik het wel heel moeilijk die dialoog te ontdekken in een gebed. Ik WEET wel dat het er is, en dat Hij luistert, maar niet altijd is dat even makkelijk te ontdekken....iemand tips?
Uw Woord is een Lamp voor mijn voet, en een Licht op mijn pad...