Veel reformatorische mensen zijn zo erg met de regeltjes en wetjes bezig, dat het meer een religie word.
Ze houden zich zoveel bezig met kijken hoe slecht andere kerken zijn, dat ze niet meer kijken naar zichzelf.
Ze denken dat God alleen maar kan werken volgens het ons wel bekende elende verlossing en dankbaarheid.
En buigen de wil van God net zolang, dat het hun goed uitkomt.
Ze lijken uit de bijbel te leven maar behalve op zondag doen ze vaak niks met het geloof.
Ze bidden voor het eten en het slapen gaan, en ze lezen alleen uit de staten vertaling.
Gaat het dan nog om een relatie?
Of is het dan een religie?
ik ben benieuwd hoe jullie hier tegen aan kijken