Doel van de samenkomsten

[Maja de Bij]

Wat ik bedoel is dat in de bijbel ook menselijke ervaringen zijn opgeschreven... Getuigenissen van mensen. Ik geloof zeker dat de bijbel geinspireerd is door de Geest... Maar ik geloof ook dat de Geest nog steeds in mensen werkt.... en dat een getuigenis dan, net als al die getuigenissen in de bijbel, nog steeds wel van veel waarde kan zijn. De bijbel beschrijft hoe God vroeger werkte... getuigenissen beschrijven dat God nu ook nog werkt. Daarmee wil ik overigens getuigenissen niet op 1 lijn met de bijbel stellen... ik wil alleen het nut er van proberen uit te leggen.

Maar over dat nut ben ik het wel met je eens. Waar het om gaat is of er in de eredienst daar ruimte voor moet zijn, zo lees ik de start topicvraag.

[scape]

Even wat algemener.

...... in de kerkdienst graag wat willen leren. Nou wil ik dat ook graag, vandaar ook de term 'onderwijzing' in mijn lijstje. Maar hoe kijk je aan tegen die andere 2 punten (gemeenschap en lofprijzing)? Zie je dat uberhaupt niet als doelen van de samenkomst of in veel mindere mate?

Als gemeenschap wel belangrijk is hoe zou je dit dan concreet vorm willen geven in de samenkomst? Hoe zou je het samen blij en bedroefd zijn willen stimuleren?

Klaas

Onderwijs is de reden waaom ik wel met regelmaat diensten van een calvisnistische kerk bezoek. Toch vindt het persoonlijk moeilijk om lid te worden van die gemeente. Misschien is het de behoefte aan vast-food (refo-roots)j. De andere punten die je noemt mis ik echter in die gemeente. Ik heb ook een behoefte aan aanbidding . . . wat meer gericht is op de ontmoeting met God vanuit inkeer, verootmoediging, lijden en belijden.

Ik vindt deze dingen wel met vrienden en soms ook met mensen die ik eenmalig ontmoet. Ik heb mijn weg wel gevonden om vorm te geven aan deze aspecten van 'samenkomen.'

. . . . De reden dat ik niet zo geïnteresseerd ben in dergelijke dingen is dat het totaal geen bronkennis oplevert, om het zo maar eens te zeggen. Ik heb zoiets van: om zo zuiver mogelijke kennis te hebben, moet je naar zo oorspronkelijk mogelijke bronnen toe. Dus naar de Bijbel, en naar de grondteksten (i.i.g. in de gevallen dat de vertalingen elkaar tegenspreken). In de wirwar van meningen die we in onze wereld tegenkomen ben ik op zoek gegaan naar punten van vastheid. . . .

Voor mij is getuigen, ik gebruik liever het woord belijden, wel belangrijk. Mij helpt het om naast 'brononderzoek' te leren beseffen hoe dit tot uiting komt in mensenlevens en mijn eigen leven. Op een of andedre manier ben ik altijd bezig met het zoeken naar 'connections.' Verbondenheid met mensen met wie ik niet tot een gemeente in de zin van kerkgebouw / -verband behoor. Maar mensen met wie ik wel samenkom voor aanbidding, het belijden, research, toerusting, creativiteit en gebed. . . . Zo wordt de connectie met God voor mij levend, zo zijn er deuren opengegaan, mensen op mijn pad gekomen.

keep connected, Scape

[jas]

"Profetie, een onmisbare gave". Veelzeggend, nietwaar? Verder ken ikzelf in ieder geval 1 persoon (binnen de reformatorische kerken) die deze gave ontvangen heeft.

Klaas

Klaas? Hm, en hoe heet ie verder?

[MissF]

Hmm...bij mij is het doel van naar mijn gemeente gaan ten eerste toch wel de preek. Ik wil groeien in mijn geloof, en dat kan vooral naar mijn mening door een nieuw inzicht, of een uitleg van een bepaald bijbelgedeelte. En dat gebeurt in een preek. Die dominee heeft zich erover gebogen, en kan er erg veel over melden (of ik het nou goed vind of niet is niet belangrijk)

Ten tweede vind ik het contact met mijn vrienden erg belangrijk. Maar dat doen we vooral voor de preek en erna.
Ik vind de plaats van de preek absoluut niet te groot. Ik moet dan ook wel eerlijk zeggen dat bij mij in de gemeente de preek 's ochtends maximaal 25 minuten duurt, en 's middags tien minuutjes meer maximaal, en dan is het goed te volgen.

Soms zou ik wel eens willen (en met mij alle jongeren uit mijn gemeente), dat wij jongeren wat meer mogen doen. Zoals een gebed, de afkondigingen ofzo. Maarja, dat hebben we er nog niet door kunnen drammen

Maar..... heb je dan wel een eenheidsgevoel met al die niet-jongeren bij je in de kerk? Voel je je echt met ze verbonden? Of zitten ze er alleen maar omdat ze het zelfde geloven? Heb je een band met die mensen? Of alleen met de jongeren in je kerk?

Tijdens de kerkdienst zelf vaak meer met de jongeren met wie we in de kerk zitten dan met de rest.
Maar daarnaast hebben we met de hele gemeente gemeentedagen, koffiedrinken met zn allen, clubs en zondagsschool die ik geef met volwassenen, sing-in met de hele gemeente...
Dus in zijn totaliteit met de hele gemeente ja, maar in de eredienst is het soms erg gericht op het passieve...en dat vind ik soms erg jammer!

Maja: idd, ik heb heel wat te melden binnenkort daar
Maar men wil er bij ons niet teveel doorheen drammen, omdat er ook mensen in de gemeente zitten die al die nieuwerwetse dingen moeilijk vinden, en 'minder christelijk'. En we kunnen wel van alles erdoorheen drammen, de ouderen bij ons zijn degenen die onze gemeente hebben opgezet, en je bent samen gemeente, dus je moet allebei geven en nemen...dus laten we het maar zo

[Klaas]

Klaas? Hm, en hoe heet ie verder?

Nee, ik had het niet over mezelf.

[jas]

Klaas? Hm, en hoe heet ie verder?

Nee, ik had het niet over mezelf.

Ok, vergissing.

[Nathanael]

Het heet een eredienst omdat dan de gemeente bijeen komt rond het geopende Woord, dus rondom Christus.

Waar staat dat in de Bijbel? Of is dat onze menselijke definitie van eredienst? Aan deze definitie hangen we ons idee op hoe een gemeentelijke samenkomst er uit moet zien, maar de bijbel doet dat niet!

Doel van de samenkomsten. Het grappige is dat van sommige dingen, die in de bijbel genoemd worden, er soms geen verdere instructie te vinden is, of het zijn een paar losse details. Typisch voorbeeld is de samenkomst van de gemeente. Ja, we komen samen. Ja, er zijn voorschriften (bijv. niet allemaal door elkaar praten), maar dat is niet de grote lijn.

Als we het doel van de samenkomsten willen weten, dan moeten we kijken naar het doel van de Gemeente van Jezus Christus. En dat is waar verschillende mensen hierboven al op wezen.

Ik hecht enorm aan sociale omgang in de kerkelijke gemeente.

Precies, God heeft ons ook sociaal geschapen.

Zonder een rij bijbelteksten te noemen zie ik er vijf of zes:
(1) God liefhebben en eren
(2) Naaste liefhebben
(3) Geestelijke opbouw voor de gelovig
(4) Evangelie verkondigen
(5) Geestelijke strijd voeren (genezingen, bevrijdingen, bidden)
(6) Onderwijs geven
Ze hebben wel met elkaar te maken, maar zijn mijns inziens niet tot elkaar te reduceren.

Daarom ben ik favoriet voorstander van samenkomsten die op één van deze aspecten richten. Niet dat iedere dienst altijd maar 1 doel naar voren mag komen of dat in iedere dienst hetzelfde doel heeft.

Bijv. wekelijkse bijbelkring is ideaal voor punt 6 en 3.
Cellgroep of Caregroup of pastoraat voor 5, evenals de bidstond.
Grote samenkomst (met meerdere gemeentes?): punt 1, de hele avond zingen en bijbelgedeelten proclameren tot Gods eer!
Punt twee: uit te smeren over all bij-eenkomsten en in het praktisch helpen van elkaar (tuin ophogen van zieke buurman). (trouwens: mijn huis moet nog geschilderd worden; u wordt hierbij de unieke kans geboden om zich met ondergetekende in verbinding te stellen teneinde punt (2) in te kunnen vullen voor uzelf )

btw: ik vind alle samenkomsnten (kerkdiensten, kringen, etc) " samenkomsten-waar-gemeente-samenkomt (zoals bijv. 1 Kor 10/11 genoemd), maar dit heeft als ondergrond wel een bepaalde visie op de gemeente.

Soms zou ik wel eens willen (en met mij alle jongeren uit mijn gemeente), dat wij jongeren wat meer mogen doen. Zoals een gebed, de afkondigingen ofzo. Maarja, dat hebben we er nog niet door kunnen drammen

Ja, is er nooit een dienst verzorgd door jongern bij jullie? Maar niet drammen, hoor! Dat maakt puin en geen zegen. Of organiseer op bijv. zaterdag avond een bijeenkomst met muziek, een overdenking etc. Kan niemand toch wat op tegen hebben? Meestal is het gewoon koud water vrees...

[Maja de Bij]

Het heet een eredienst omdat dan de gemeente bijeen komt rond het geopende Woord, dus rondom Christus.

Waar staat dat in de Bijbel? Of is dat onze menselijke definitie van eredienst? Aan deze definitie hangen we ons idee op hoe een gemeentelijke samenkomst er uit moet zien, maar de bijbel doet dat niet!

Ik zou zeggen : ga eens een keertje wat breder kerken, bijvoorbeeld in de PKN, daar heb je je sociale diensten, en daar mag je applaudiseren voor de jarige ouderling van dienst, waarna het orgel inzet : lang zal ze leven. Je inbreng wordt ook erg op prijs gesteld, want de dominee weet het ook niet meer. En waarom ook niet, er staat nergens in de bijbel dat het zo niet mag. En we willen toch graag een mondige gemeente? En ga ook eens kerken bij die dansende dominee (gaat die nog steeds voor?, vraag ik me eigenlijk af), die het evangelie met dans verkondigd, of de narratieve prediking, vul maar aan.
Ik heb al heel wat van dit soort diensten meegemaakt de afgelopen jaren. En hoe meer ik er meemaak, hoe minder ik wil afwijken van de traditionele gereformeerde eredienst. En daarom, wat mij betreft - om met Simon Carmiggelt te spreken : twee hoera-tjes voor de gereformeerde eredienst. Het derde hoera bewaar ik voor later.

[Boekenlezer]

Het heet een eredienst omdat dan de gemeente bijeen komt rond het geopende Woord, dus rondom Christus.

Waar staat dat in de Bijbel? Of is dat onze menselijke definitie van eredienst? Aan deze definitie hangen we ons idee op hoe een gemeentelijke samenkomst er uit moet zien, maar de bijbel doet dat niet!

Ik zou zeggen : ga eens een keertje wat breder kerken, bijvoorbeeld in de PKN, daar heb je je sociale diensten, en daar mag je applaudiseren voor de jarige ouderling van dienst, waarna het orgel inzet : lang zal ze leven. Je inbreng wordt ook erg op prijs gesteld, want de dominee weet het ook niet meer. En waarom ook niet, er staat nergens in de bijbel dat het zo niet mag. En we willen toch graag een mondige gemeente? En ga ook eens kerken bij die dansende dominee (gaat die nog steeds voor?, vraag ik me eigenlijk af), die het evangelie met dans verkondigd, of de narratieve prediking, vul maar aan.
Ik heb al heel wat van dit soort diensten meegemaakt de afgelopen jaren. En hoe meer ik er meemaak, hoe minder ik wil afwijken van de traditionele gereformeerde eredienst. En daarom, wat mij betreft - om met Simon Carmiggelt te spreken : twee hoera-tjes voor de gereformeerde eredienst. Het derde hoera bewaar ik voor later.

Daar kan ik dus helemaal inkomen, en dat herken ik ook wel.
Nee, zulke gekke dingen als je noemt heb ik nog niet meegemaakt. Maar wel andere dingen, waardoor er een gevoel van vervreemding kan ontstaan, en waardoor ik ook zoiets heb van: laten we maar lekker normaal blijven doen. Gewoon een degelijke serieuze dienst met goede bijbeluitleg (en toepassing).

[jas]

Het heet een eredienst omdat dan de gemeente bijeen komt rond het geopende Woord, dus rondom Christus.

Waar staat dat in de Bijbel? Of is dat onze menselijke definitie van eredienst? Aan deze definitie hangen we ons idee op hoe een gemeentelijke samenkomst er uit moet zien, maar de bijbel doet dat niet!

Ik zou zeggen : ga eens een keertje wat breder kerken, bijvoorbeeld in de PKN, daar heb je je sociale diensten, en daar mag je applaudiseren voor de jarige ouderling van dienst, waarna het orgel inzet : lang zal ze leven. Je inbreng wordt ook erg op prijs gesteld, want de dominee weet het ook niet meer. En waarom ook niet, er staat nergens in de bijbel dat het zo niet mag. En we willen toch graag een mondige gemeente? En ga ook eens kerken bij die dansende dominee (gaat die nog steeds voor?, vraag ik me eigenlijk af), die het evangelie met dans verkondigd, of de narratieve prediking, vul maar aan.
Ik heb al heel wat van dit soort diensten meegemaakt de afgelopen jaren. En hoe meer ik er meemaak, hoe minder ik wil afwijken van de traditionele gereformeerde eredienst. En daarom, wat mij betreft - om met Simon Carmiggelt te spreken : twee hoera-tjes voor de gereformeerde eredienst. Het derde hoera bewaar ik voor later.

Daar kan ik dus helemaal inkomen, en dat herken ik ook wel.
Nee, zulke gekke dingen als je noemt heb ik nog niet meegemaakt. Maar wel andere dingen, waardoor er een gevoel van vervreemding kan ontstaan, en waardoor ik ook zoiets heb van: laten we maar lekker normaal blijven doen. Gewoon een degelijke serieuze dienst met goede bijbeluitleg (en toepassing).

Ik herken het heel goed. Wat ook steeds vaker gebeurt; de dominee als cabaretier. Het schijnt tegenwoordig in te zijn om vanaf de kansel de hele kerk in een deuk te krijgen. Aan mij gaat dit geheel voorbij.

[Klaas]

Ik heb al heel wat van dit soort diensten meegemaakt de afgelopen jaren. En hoe meer ik er meemaak, hoe minder ik wil afwijken van de traditionele gereformeerde eredienst. En daarom, wat mij betreft - om met Simon Carmiggelt te spreken : twee hoera-tjes voor de gereformeerde eredienst. Het derde hoera bewaar ik voor later.

Dat je niet zit te wachten op allerlei poeha die ten koste gaat van een fatsoenlijke preek lijkt me terecht. En dominees die het zelf ook niet meer weten, daar sta ik ook niet om te springen. De vraag die ik in dit topic wil stellen is echter hoe we de samenkomsten in bijbels licht moeten zien. Het gaat me niet om onze voorkeuren, maar allereerst om de bijbel.

Is de preek-gerichtheid zoals we die in de reformatorische kerken kennen bijbels te funderen? En hoe zit het dan met de andere aspecten die ik noemde (en waarvan ik meen dat ze ook bijbels zijn)?

Klaas

[Marnix]

Wat ik bedoel is dat in de bijbel ook menselijke ervaringen zijn opgeschreven... Getuigenissen van mensen. Ik geloof zeker dat de bijbel geinspireerd is door de Geest... Maar ik geloof ook dat de Geest nog steeds in mensen werkt.... en dat een getuigenis dan, net als al die getuigenissen in de bijbel, nog steeds wel van veel waarde kan zijn. De bijbel beschrijft hoe God vroeger werkte... getuigenissen beschrijven dat God nu ook nog werkt. Daarmee wil ik overigens getuigenissen niet op 1 lijn met de bijbel stellen... ik wil alleen het nut er van proberen uit te leggen.

Maar over dat nut ben ik het wel met je eens. Waar het om gaat is of er in de eredienst daar ruimte voor moet zijn, zo lees ik de start topicvraag.

Als je met de hele gemeente samenkomt, dan is dat toch heel geschikt voor dit soort dingen? Ik denk dat wat dat betreft de samenkomsten tegenwoordig heel anders zijn geworden. Iedere vorm van interactie is er uit verdwenen omdat men alleen nog maar keek naar woordverkondiging en die andere aspecten die in de kerkdienst aanwezig waren een beetje vergeten werden. Maar van oorsprong was dat anders... en ik denk dus ook dat de eredienst een hele geschikte plek is voor dit soort dingen... alleen dat de veranderingen die de kerkdienst heeft ondergaan en het feit dat mensen daar niet aan gewend zijn dat ze daar niks in willen veranderen, het nu in de weg staan.

[Marnix]

Het heet een eredienst omdat dan de gemeente bijeen komt rond het geopende Woord, dus rondom Christus.

Waar staat dat in de Bijbel? Of is dat onze menselijke definitie van eredienst? Aan deze definitie hangen we ons idee op hoe een gemeentelijke samenkomst er uit moet zien, maar de bijbel doet dat niet!

Ik zou zeggen : ga eens een keertje wat breder kerken, bijvoorbeeld in de PKN, daar heb je je sociale diensten, en daar mag je applaudiseren voor de jarige ouderling van dienst, waarna het orgel inzet : lang zal ze leven. Je inbreng wordt ook erg op prijs gesteld, want de dominee weet het ook niet meer. En waarom ook niet, er staat nergens in de bijbel dat het zo niet mag. En we willen toch graag een mondige gemeente? En ga ook eens kerken bij die dansende dominee (gaat die nog steeds voor?, vraag ik me eigenlijk af), die het evangelie met dans verkondigd, of de narratieve prediking, vul maar aan.
Ik heb al heel wat van dit soort diensten meegemaakt de afgelopen jaren. En hoe meer ik er meemaak, hoe minder ik wil afwijken van de traditionele gereformeerde eredienst. En daarom, wat mij betreft - om met Simon Carmiggelt te spreken : twee hoera-tjes voor de gereformeerde eredienst. Het derde hoera bewaar ik voor later.

Daar kan ik dus helemaal inkomen, en dat herken ik ook wel.
Nee, zulke gekke dingen als je noemt heb ik nog niet meegemaakt. Maar wel andere dingen, waardoor er een gevoel van vervreemding kan ontstaan, en waardoor ik ook zoiets heb van: laten we maar lekker normaal blijven doen. Gewoon een degelijke serieuze dienst met goede bijbeluitleg (en toepassing).

Ik herken het heel goed. Wat ook steeds vaker gebeurt; de dominee als cabaretier. Het schijnt tegenwoordig in te zijn om vanaf de kansel de hele kerk in een deuk te krijgen. Aan mij gaat dit geheel voorbij.

Als een dominee een goede bijbelse boodschap op een wat luchtige manier kan brengen, met af en toe eens een grapje tussendoor bijvoorbeeld, dan heb ik daar helemaal geen problemen mee. Ik snap niet dat het allemaal megaserieus moet.... dat humor in de kerk niet schijnt te kunnen.... Waarom eigenlijk niet? Waarom zou het altijd maar zo strak en serieus moeten zijn en is een grapje tijdens de preek zo erg?

[MissF]

De vraag die er is denk ik, is meer:
waarom kom JIJ in de kerk?
In mijn woonplaats is er een groot aanbod van verschillende kerken.
Gergem in Ned
Oud gergem
Gergem
PKN, Hervormd GB
PKN, Hervormd Conff
PKN, Hervormd midd-Orth
PKN ger. kerk
Katholieke kerk

En in al die gemeentes is het anders. Bijna geen een van die gemeentes zou samen kunnen. Dan krijg je ruzie enzo. Dus wordt het zo gelaten. (behalve de ger kerk en de midd orth, die zijn samen gegaan sinds de PKN).
Nu weet ik zo ongeveer in bijna al die kerken hoe het eraan toe gaat.
En ik blijf toch in 'mijn gemeente'. De PKN Herv GB. Waarom?
Niet omdat ik de uiterlijkheden, het zingen enzo zo geweldig vindt, want dat IS het niet. Mij trekken meer de gezangen en de opwekkingsliederen, en die zingen wij niet.
Ook vind ik het soms erg vaag dat ik in de kerk opeens een rok aan heb (omdat iedereen dat heeft en omdat mn mede christenen daar dat op prijs stellen).
Maar als ik in die andere gemeentes kom, kan ik me niet helemaal vinden in de preken, en kan ik er wel lekker in mijn broek lopen en opwekking zingen...
Dus kom ik in de kerk: inderdaad: om de preek. Want daaruit kunnen we leven. Echt niet om die psalmen of hoedjes of rokjes of juist niet. Eigenlijk heeft dat er amper iets mee te maken.
Maarja, als je daar wel voor naar een kerk gaat, dan moet je idd een andere gemeente opzoeken....

Dus waarom ga je naar een kerk? Om alles lekker te veranderen? Om alles te moderniseren? Ik persoonlijk niet... (oke, zo af en toe proberen we er wel modernisering doorheen te duwen, maargoed )

[hijwel]

Als een dominee een goede bijbelse boodschap op een wat luchtige manier kan brengen, met af en toe eens een grapje tussendoor bijvoorbeeld, dan heb ik daar helemaal geen problemen mee. Ik snap niet dat het allemaal megaserieus moet.... dat humor in de kerk niet schijnt te kunnen.... Waarom eigenlijk niet? Waarom zou het altijd maar zo strak en serieus moeten zijn en is een grapje tijdens de preek zo erg?

geweldig humor!

spreuken 17:22 Een vrolijk hart bevordert een goede gezondheid,
een sombere geest verzwakt het lichaam.

spreuken 15:30 Een lachend gezicht verblijdt het hart,
een goed bericht verkwikt het lichaam.

top humor in de bijbel:

Hand 26,29
En Paulus zeide: Ik zou God wel willen bidden, dat èn spoedig èn voorgoed, niet alleen gij, maar ook allen, die mij heden horen, ook zo werden als ik, uitgezonderd deze boeien.

In 1 Timotheus 5:23 zegt Paulus ineens tegen Timotheus:

"Je moet af en toe eens een wijntje drinken, met die slechte maag van jou".

ook salomo had geweldige humor:

22 Schoonheid bij een vrouw zonder verstand
is een gouden ring in de snuit van een varken.

1 Koningen 18:25-29 Toen het middaguur aanbrak, begon Elia hen te honen: ‘Roep zo hard u kunt! Hij is toch een god? Hij heeft zeker iets anders te doen. Ik denk dat hij zich even moest afzonderen. Is hij soms op reis gegaan? Misschien slaapt hij, en moet u hem wekken!’"

sarcasme.. (ook humor?)

ach ja als de bijbel. het gezond vindt dan vindt ik het ook gezond