Godsdienstsociologen hebben een verrassend eenvoudige verklaring voor de leegloop van de kerken en voor de achteruitgang van het protestantisme:
Zolang er nog geloof wordt gehecht aan het bestaan van hel of hemel heeft kerkgang nog zin. Het gáát ergens over. Het is van levensbelang.
Het protestanstisme is echter een beweging, die aan het individu de mogelijkheid heeft gegeven om ook persoonlijk na te denken (niet meer: traditie of clerus die het alleen maar weet).
Wel, wie goed nadenkt kan tot de conclusie komen, dat hel en hemel eigenlijk beelden zijn, symbolen die diep gekoesterde wensen van genade en recht verbeelden, maar niet reëel bestaan. In het protestantisme zijn er dus heleboel predikanten, die dit ook gingen verkondigen.
Conclusie: hel en hemel waren geen reële grootheden en zie: de kerken liepen leeg.
Wat moeten we hiermee? Klinkt logisch!
try