Kun je niet beter aan de zorgvragers zelf vragen wat ZIJ vinden?
ik merk namelijk heel erg in het verzorgingshuis waar ik tijdelijk werk, dat mensen dat gevoel van schaamte echt niet (meer) hebben. Ze zijn het zo gewend, gewassen te worden, en al die handdoeken kost maar weer extra wassen enzo, vinden ze dan.
Ik doe wel altijd de deur dicht tegen de kou, en leg aan de leerlingen die ik begeleid uit, dat je idd een beetje de mensen moet bedekken. Maar de mensen zelf zeggen dan wel eens: ach joh, ik word nu al zo lang gewassen door anderen, daar groei je overheen hoor!
Wij kijken door onze eigen (preutse) ogen tegen die mensen aan, maar zij zijn zo anders vaak! Zij zijn het zo gewend vaak, zeker mensen die al jaren geholpen worden...
Toch vind ik het werken in de zorg geestelijk niet echt simpel. Ben ik achter gekomen.
Afgelopen week zijn er 3 ontzettend lieve bewonders overleden, en dan moet je af en toe wel ff slikken, en ben ik ook blij dat ik dit werk niet altijd zal doen, en dat ik per september gewoon weer een andere studie ga doen en weer lekker naar school mag....
Ik heb echt respect voor de mensen die dit werk soms zo lang doen en volhouden!
Oja, het is denk ik een van de mooiste en dankbaarste banen die er is, maar het lijkt me soms ook een van de zwaarste...