NIET aan het avondmaal gaan......

[André]

Mmm, misschien komt het nu zo over dat "wij" als "gastlid" op Refoweb het allemaal zo goed weten enzo.......
Dus ik wil graag ook ruimte laten voor avondmaalganger(sters) die wel aan gaan in een Reformatorische kerk.
En wat mij betreft om te luisteren/lezen hoe zijn/haar ervaringen/gedachten daarover zijn.

[mystery]

Wow, jullie antwoorden zijn echt goed, ik ga het nog een keer (als ik wat meer tijd en privacy heb) doorlezen. Ik vind dat jullie duidelijke en goede dingen zeggen... *blij*

Dat wat Boekenlezer zegt van de 'uitgangspositie' herken ik wel. Ik vraag me ook af of het zo zwaar en moeilijk moet gaan als je 'bekeerd' wordt. Is het bevindelijke preken wel zo goed? Ik heb ook wel eens een keer gehoord (in een andere kerk) dat er niet zo erg de nadruk gelegd moet worden op ervaringen... dat is denk ik ook wel wat jullie bedoelen. Eigenlijk gewoon geloven wat er in de Bijbel staat, wat God zegt, wat Jezus gedaan heeft en vertrouwen dat dit ook voor jou is. Nou, dat klinkt voor mij veel fijner dan je moet dit en dat hebben meegemaakt voordat je -ooit- kunt zeggen dat je een kind van God bént.
Meer reactie t.z.t.

[jas]

Jij maakt van geloven een "zeker weten" terwijl zeker weten alleen maar kan door waar geloof.

Ah, dus het geloven waar jij het doorgaans over hebt, is geen waar geloof. Er is dus waar geloof, wat gelijk staat aan zeker weten, en er is onwaar geloof, waardoor je het niet zeker kunt weten. Zeg ik het zo goed?
Kan dat onwaar geloof je ook redden?

[Marnix]

Jij maakt van geloven een "zeker weten" terwijl zeker weten alleen maar kan door waar geloof.

Ah, dus het geloven waar jij het doorgaans over hebt, is geen waar geloof. Er is dus waar geloof, wat gelijk staat aan zeker weten, en er is onwaar geloof, waardoor je het niet zeker kunt weten. Zeg ik het zo goed?
Kan dat onwaar geloof je ook redden?

Dat zie je niet helemaal goed Jas Allereerst wil ik niet zeggen dat waar geloof altijd een zeker weten is. Je ziet in de bijbel dat mensen met een rotsvast geloof zelfs nog wel eens twijfelden. Maar tegelijk zie je dat het geloof ze ook zekerheid biedt. Ik zeg niet dat waar geloof inhoudt dat je nooit vragen hebt of twijfels... Ik zeg alleen dat geloof wel zekerheid geeft. En dat geloof houdt dan niet alleen in dat je de feiten kent... maar ook dat je gelooft dat het voor jou is. De Vader/kind-relatie met God, door Jezus. Er zijn dus niet de twee soorten geloof die jij beschrijft. Als je niet gelooft dat Jezus voor jou stierf, als je niet via Hem, de Weg tot de Vader, naar God gaat is het geen geloof.... hooguit de kennis van historische feiten.

Zou je trouwens willen toelichten wat je met je eerste zin hierboven bedoelt?

Wow, jullie antwoorden zijn echt goed, ik ga het nog een keer (als ik wat meer tijd en privacy heb) doorlezen. Ik vind dat jullie duidelijke en goede dingen zeggen... *blij*

Dat wat Boekenlezer zegt van de 'uitgangspositie' herken ik wel. Ik vraag me ook af of het zo zwaar en moeilijk moet gaan als je 'bekeerd' wordt. Is het bevindelijke preken wel zo goed? Ik heb ook wel eens een keer gehoord (in een andere kerk) dat er niet zo erg de nadruk gelegd moet worden op ervaringen... dat is denk ik ook wel wat jullie bedoelen. Eigenlijk gewoon geloven wat er in de Bijbel staat, wat God zegt, wat Jezus gedaan heeft en vertrouwen dat dit ook voor jou is. Nou, dat klinkt voor mij veel fijner dan je moet dit en dat hebben meegemaakt voordat je -ooit- kunt zeggen dat je een kind van God bént.
Meer reactie t.z.t.

Het geeft zekerheid en dat is heel prettiger. Onzekerheid maakt levens vaak heel ondragelijk, zelfs al gaat het voor de wind. En zekerheid maakt levens vaak heel dragelijk, zelfs op hele moeilijke momenten. God weet dat en geeft daarom ook zekerheid aan christenen. Nogmaals, ik zou zeggen, kijk maar wat de bijbel er van zegt, waar de nadruk moet liggen, wat eerst komt, geloof of beleving

[jas]

Jij maakt van geloven een "zeker weten" terwijl zeker weten alleen maar kan door waar geloof.

Ah, dus het geloven waar jij het doorgaans over hebt, is geen waar geloof. Er is dus waar geloof, wat gelijk staat aan zeker weten, en er is onwaar geloof, waardoor je het niet zeker kunt weten. Zeg ik het zo goed?
Kan dat onwaar geloof je ook redden?

Dat zie je niet helemaal goed Jas Allereerst wil ik niet zeggen dat waar geloof altijd een zeker weten is. Je ziet in de bijbel dat mensen met een rotsvast geloof zelfs nog wel eens twijfelden. Maar tegelijk zie je dat het geloof ze ook zekerheid biedt. Ik zeg niet dat waar geloof inhoudt dat je nooit vragen hebt of twijfels... Ik zeg alleen dat geloof wel zekerheid geeft. En dat geloof houdt dan niet alleen in dat je de feiten kent... maar ook dat je gelooft dat het voor jou is. De Vader/kind-relatie met God, door Jezus. Er zijn dus niet de twee soorten geloof die jij beschrijft. Als je niet gelooft dat Jezus voor jou stierf, als je niet via Hem, de Weg tot de Vader, naar God gaat is het geen geloof.... hooguit de kennis van historische feiten.

Zou je trouwens willen toelichten wat je met je eerste zin hierboven bedoelt?

Mag ik je er even op wijzen, dat jij degene was die het onderscheid maakte? Je had het over geloof, en je onderscheidde daarvan waar geloof, waardoor je zeker wist.
Wel, het geloven is inherent aan het zeker weten. De momenten van twijfel worden nl. veroorzaakt door ongeloof. Het geloof is een vast grond der dingen die men hoopt, een bewijs der zaken die men niet ziet. Een bewijs, zegt de apostel. Een bewijs is een zeker iets. Geloof is altijd zeker. Het onzekere is ongeloof.
Maar wat versta jij nu onder een waar geloof en waarom noemde je dat apart van geloof?

[Marnix]

Klopt... het is dus eigenlijk geloof en ongeloof. Ik ging in op het geloven en het niet zeker weten in een eerdere post en daarna gaf ik aan dat dat geloven maar het niet zeker weten wat veel mensen kennen eigenlijk geen geloven is. Daarom noemde ik die twee dingen los van elkaar, geloof en waar geloof... Met het een bedoelde ik de mensen die wel naar de kerk gaan, die de feiten kennen en zelfs geloven, maar niet weten of het ook voor hen geldt. Met het andere doel ik op de mensen die geloven en door het geloof zeker weten dat ze door Christus kinderen van God mogen zijn. Dan kom je weer richting de wedergeboorte... maar mijn stelling was dus: Als je als mens blijft zeggen: Ik weet niet of het ook voor mij geldt en wil daar eerst zekerheid in hebben, dan klopt het niet, dan is de volgorde niet goed. Je kan niet eerst wachten tot je wedergeboorte en dan pas in actie komen, want wedergeboorte zelf vraagt al om actie van een mens. Niet dat wedergeboorte aan mensen toe te schrijven is, God maakt het mogelijk maar dat neemt niet weg dat Hij ook om actie van je vraagt (bekering)

Verder ben ik het met je eens dat twijfel komt door ongeloof. Maar iemand die gelooft kan wel twijfelen. Dat zijn dan invloeden van ongeloof.... maar nogmaals, zoals de bijbel duidelijk maakt, houdt waar geloof niet in dat er geen invloeden van ongeloof, dus twijfel, meer is. Dat heeft ieder mens wel eens.... want als zondig mens kan je niet ten allen tijde waar geloof hebben.

[joepie]

Weet je wat mij nu opvalt?
Dat degene die niet gaan denken dat ze zelf iets moeten doen om aan te mogen gaan.
Maar je mag juist aangaan omdat je zelf niets kunt doen, om te getuigen dat je volledig afhankelijk bent van het offer van Christus.
Dat gedenk je.
Niet dat je zelf zo goe geloofd en dus mag.
Maar dat je geloof niets is zonder Christus.
Dat je zondig bent en de dood verdient.
Dat je dus niets vanuit jezelf kunt.
Daarom moet je aangaan.
Hij nodigt je, en niet gaan is hetzelfde als de bruilofstgasten die genodigt waren en niet kwamen.

[Marnix]

Vind ik ook.

Alleen die mensen die niet gaan geloven zelf ook wel dat je niks zelf kan verdienen.... Alleen vragen ze af of Christus het ook voor hen heeft verdiend. Ze vragen zich af of ze wel genodigd zijn voor de bruiloft die gaat komen en daarmee dus ook of ze wel zijn uitgenodigd voor het avondmaal. Want ze willen niet onuitgenodigd op Gods feest komen.

Maar de vraag is dus: Wanneer ben je genodigd. Mijn stelling is: Als je gelooft dat Hij stierf om jou te redden, ben je genodigd. Dat moet je dus geloven. Anderen denken: Als Hij stierf om je te redden ben je genodigd, maar hoe weet je dat zeker? Daar zit dan een spanningsveld. We moeten dus in de bijbel kijken wie er uitgenodigd zijn. Volgens mij ben je dat niet als voorbeeldig levend mens... want de nodiging komt niet vanwege je goede gedrag, integendeel. In de gelijkenis die Jezus vertelt nodigt de koning een heleboel mensen uit, maar velen laten afweten. Wat doet de koning? Gaat hij dan maar het feest met een heel klein groepje vieren? Nee, hij stuurt zijn knechten er op uit om de mensen van de hoeken van de straten te halen. Bedelaars, lammen, blinden etc. Moet je nagaan hoe graag God ons er bij wil hebben. Laten we dan aan die uitnodiging gehoor geven.

[Optimatus]

Weet je wat mij nu opvalt?
Dat degene die niet gaan denken dat ze zelf iets moeten doen om aan te mogen gaan.
Maar je mag juist aangaan omdat je zelf niets kunt doen, om te getuigen dat je volledig afhankelijk bent van het offer van Christus.
Dat gedenk je.
Niet dat je zelf zo goe geloofd en dus mag.
Maar dat je geloof niets is zonder Christus.
Dat je zondig bent en de dood verdient.
Dat je dus niets vanuit jezelf kunt.
Daarom moet je aangaan.
Hij nodigt je, en niet gaan is hetzelfde als de bruilofstgasten die genodigt waren en niet kwamen.

Maar dan moet je dus in elke Christelijke kerk aangaan als je daar toevallig bent.

[aahaa]

Hij nodigt je, en niet gaan is hetzelfde als de bruilofstgasten die genodigt waren en niet kwamen.

Ik denk niet dat je het zo zwart-wit stellen kan. Ik ken een aantal mensen, waarvan ik weet dat ze wederomgeboren christenen zijn en toch niet durven aangaan. Waarom > omdat ze denken geroepen te moeten worden voordat ze aan mogen gaan; mi is dit ongeloof, maar kheb wel te doen met deze mensen; vaak komen ze niet tot zekerheid. maar je kunt niet stellen dat ze daarom de nodiging van Jezus Christus om tot Zijn bruiloft te komen afslaan; ze durven de uitnodiging niet toe te eigenen. Ik geloof zeker dat deze mensen ook op de Hemelse bruiloft aanwezig zullen zijn. Onze zaligheid hangt niet af van het HA

[André]

Onze zaligheid hangt niet af van het HA

Ben ik met je eens, het is tenslotte maar een sacrament (teken en zegel)
Maar om dat in dezen als argument te gebruiken gaat er bij mij niet in.
Dus nogmaals mijn vriendelijke doch serieuse oproep:

Mmm, misschien komt het nu zo over dat "wij" als "gastlid" op Refoweb het allemaal zo goed weten enzo.......
Dus ik wil graag ook ruimte laten voor avondmaalganger(sters) die wel aan gaan in een Reformatorische kerk.
En wat mij betreft om te luisteren/lezen hoe zijn/haar ervaringen/gedachten daarover zijn.

[joepie]

Hij nodigt je, en niet gaan is hetzelfde als de bruilofstgasten die genodigt waren en niet kwamen.

Ik denk niet dat je het zo zwart-wit stellen kan. Ik ken een aantal mensen, waarvan ik weet dat ze wederomgeboren christenen zijn en toch niet durven aangaan. Waarom > omdat ze denken geroepen te moeten worden voordat ze aan mogen gaan; mi is dit ongeloof, maar kheb wel te doen met deze mensen; vaak komen ze niet tot zekerheid. maar je kunt niet stellen dat ze daarom de nodiging van Jezus Christus om tot Zijn bruiloft te komen afslaan; ze durven de uitnodiging niet toe te eigenen. Ik geloof zeker dat deze mensen ook op de Hemelse bruiloft aanwezig zullen zijn. Onze zaligheid hangt niet af van het HA

Ik zal het nog zwart witter stellen.
Als je wedergeboren christen bent dan ga je aan het avondmaal omdat je dan weet dat God je roept.
Want ze worden geroepen. Wat zouden ze dan nog meer moeten horen?
En daarmee slaan ze dus echt de uitnodiging om te komen af.
Anders kan ik het niet stellen.

[Optimatus]

Hij nodigt je, en niet gaan is hetzelfde als de bruilofstgasten die genodigt waren en niet kwamen.

Ik denk niet dat je het zo zwart-wit stellen kan. Ik ken een aantal mensen, waarvan ik weet dat ze wederomgeboren christenen zijn en toch niet durven aangaan. Waarom > omdat ze denken geroepen te moeten worden voordat ze aan mogen gaan; mi is dit ongeloof, maar kheb wel te doen met deze mensen; vaak komen ze niet tot zekerheid. maar je kunt niet stellen dat ze daarom de nodiging van Jezus Christus om tot Zijn bruiloft te komen afslaan; ze durven de uitnodiging niet toe te eigenen. Ik geloof zeker dat deze mensen ook op de Hemelse bruiloft aanwezig zullen zijn. Onze zaligheid hangt niet af van het HA

Ik zal het nog zwart witter stellen.
Als je wedergeboren christen bent dan ga je aan het avondmaal omdat je dan weet dat God je roept.
Want ze worden geroepen. Wat zouden ze dan nog meer moeten horen?
En daarmee slaan ze dus echt de uitnodiging om te komen af.
Anders kan ik het niet stellen.

In elke kerk?

[joepie]

In die kerk waar God je roept.

[Optimatus]

In die kerk waar God je roept.

In mijn geval dus in diverse kerken.