Ik ben het eigenlijk toch wel Joepie eens. Wij (mijn vriend en ik) hebben (uiteraard

) nog geen kinderen, maar allebei wel een hele grote kinderwens. Zeker als we de kinderen van onze broer en zus zien, zien wij er sterk naar uit ook samen kinderen te krijgen en op te voeden.
Wij zijn zelf ook tegen IVF. Eigenlijk om de simpele reden, dat wij vinden dat we niet hoeven te rotzooien met de schepping van God.
Als wij kinderloos blijven, zullen we kinderen adopteren. Hierover hebben we het al vaak genoeg gehad, en gelukkig zijn we het er samen over eens.
Wij leven in het vertrouwen dat God ons kinderen zal schenken als dat zijn bedoeling is in ons leven.
Ook wij kennen mensen die ongewild kinderloos zijn gebleven, en we zien hoe moeilijk dit is. Toch kunnen wij het voor onszelf niet veroorloven om aan de gang te gaan met de schepping van God, in een techniek die veel goede, maar ook heel veel negatieve dingen met zich meebrengt (en dan denken we idd bijv. aan experimenten).
Een argument als : God gaf ook de techniek (en de hersens ervoor) aan ons, kun je volgens ons in deze niet toepassen. Dit is denk ik meer een gevoelskwestie.
Ik ben blij dat wij deze keuze hebben gemaakt, al vroeg in ons leven. Je moet tenslotte overal op voorbereid zijn. Maar we hopen en bidden natuurlijk wel om eigen kinderen te krijgen. Mocht dat niet zo zijn, dan geven we het kind van een ander een eerlijke kans in het leven.
En ik realiseer me ook dat we makkelijk praten hebben, omdat we het nog niet hebben meegemaakt.