jas schreef:Het is een grote misvatting dat met de christelijke vrijheid bedoeld wordt dat alles mag. Christelijke vrijheid is geen vrijbrief voor de zonde als je dat misschien denkt. Elke zonde verdient nog steeds de eeuwige straf.
Dat ben ik helemaal met je eens, zoals ik al eerder zei, maar.....
Vanuit de Bijbel weten we dat er dingen zijn die niet mogen, waar geen twijfel over mogelijk is. Zoals doodslaan, stelen, overspel enz.
Uit Matt 5 vanaf vs 17 weten we ook hoe nauw dat luistert. Daar mogen we elkaar op aanspreken.
Maar er is een groot grijs gebied. Over die gebieden gaan heel wat topics.
Wat mag je wel en wat niet.
Dan gaan andere regels gelden. Die uit Rom 14. De verdraagzaamheid t.o.v. elkaar.
Wedergeboren Christenen mogen vanuit de vrijheid leven. Die luisteren (als het goed is) naar wat de Geest tot hen zegt. ( Rom 8:15 en 2 Kor 1:,22) Zij hebben het stuur van hun leven uit handen gegeven.
Diezelfde Geest overtuigt de mens van zonden. We hoeven elkaar de oren niet te wassen. We moeten elkaar verdragen. De 1 zal problemen hebben om op zondag in z'n tuintje te wroeten en de ander niet. De 1 met het lezen van de DVC, de ander niet.
Iedere gelovige is zelf verantwoordelijk voor wat hij/zij doet of nalaat. ALs je twijfelt over dingen moet je ze làten, want dan doe je het niet uit geloof(=vertrouwen).
ALs je ervan overtuigd bent dat de Heilige Geest ook in die andere gelovige woont, dan mag je erop vertrouwen dat die ander ook zijn/haar grenzen heeft, maar gewoon een beetje andere.
Dat geeft helemaal niets, die andere gelovige staat op een andere plaats in de maatschappij, en wordt door G.d op een andere manier, naar andere mensen toe gebruikt.
Wie zijn wij dan om over die ander te oordelen? Om te beweren dat die ander hetzelfde moet doen en denken?
Pffft, is het nu wat duidelijker?