Wet afgeschaft?

[elbert]

Maar hoe moet ik dan Romeinen 4 lezen als daar staat dat God de goddelozen rechtvaardigt? Het evangelie is dus op goddelozen toegespitst, waarom dan die staat proberen te ontvluchten door de wet te gaan houden? Wat heeft een christen dan nog aan Christus?

We hebben alles aan Christus, omdat we zelf niet rechtvaardig voor God kunnen zijn. We zijn goddeloos en God rechtvaardigt ook de goddelozen. Ook als we in het geloof de wet na willen volgen, blijven we goddelozen in onszelf. Niet voor niets zegt de H.C. dat zelfs de allerheiligsten nog maar een klein beginsel hebben van de nieuwe gehoorzaamheid die bij kinderen van God hoort, maar ook dat ze een ernstig voornemen hebben om naar al de geboden van God te leven. En in vraag en antwoord 115 worden 2 redenen genoemd waarom aan ons de wet (die we niet kunnen houden) wordt gepredikt:

1. Opdat we onze zondige aard hoe langer hoe meer leren kennen en des te begeriger zijn om de vergeving van zonden en de gerechtigheid in Christus te zoeken.
2. Dat we God bidden om de genade van de Heiligen Geest, opdat wij hoe langer hoe meer naar het evenbeeld Gods vernieuwd worden, totdat wij tot deze voorgestelde volkomenheid na dit leven geraken.

Het tweede motief is dus vernieuwing tot de nieuwe mens en dat begint al in dit leven.

[Maja de Bij]

Ook als we in het geloof de wet na willen volgen, blijven we goddelozen in onszelf.

Het tweede motief is dus vernieuwing tot de nieuwe mens en dat begint al in dit leven.

Maar als ik deze twee zinnen even achter elkaar zet, dan ben ik wel benieuwd wat die vernieuwing nog voorsteld. Maakt een christen zich eigenlijk niet druk om niets?

[Boekenlezer]

Maar hoe moet ik dan Romeinen 4 lezen als daar staat dat God de goddelozen rechtvaardigt? Het evangelie is dus op goddelozen toegespitst, waarom dan die staat proberen te ontvluchten door de wet te gaan houden? Wat heeft een christen dan nog aan Christus?

Bij jouw verwoording heb ik meer het gevoel dat die op een verstandelijke redenering berust, dan op de Bijbel. Op zich begrijp ik je redenering wel. Hij komt me niet vreemd voor of zo.
In Adam zijn wij goddelozen voor God. Wij zijn in zonde gevallen, en toen werden wij vijanden van God.
Maar in Christus mogen wij een nieuw leven leiden. Of is Christus soms niet opgestaan?
Dat onderhouden van die wet doen wij niet om onze eigen rechtvaardigheid te verdienen. Dat kunnen we niet. En dat hoeft ook niet, want dat heeft Christus al voor ons gedaan.
Maar wie deel heeft aan Christus, kan niet in de zonde blijven leven. Die gaat de strijd aan met de zonde. Die is een nieuw leven begonnen van een leven overeenkomstig Gods onderwijs/wet.

Jij vraagt je bij mij af: wat heeft een christen dan nog aan Christus?
Bij jouw vraag ik mij af: wat heeft de wet dan nog voor praktische funktie voor ons? Staat die hele Torah van Mozes dan voor noppes in de Bijbel? En wat moeten we dan nog met bijvoorbeeld Mattheüs 5:18-20? Of Jakobus?
Ik voel dus een spanning met de Bijbel, waardoor een dergelijke visie mij een onbevredigd gevoel geeft. Er zit wel waarheid in, maar het is onvolledig.

[Maja de Bij]

Bij jouw verwoording heb ik meer het gevoel dat die op een verstandelijke redenering berust, dan op de Bijbel.

Voor alle duidelijkheid : ik speel hier een klein beetje de advokaat van de duivel, hoewel deze vragen me persoonlijk natuurlijk best ook bezig houden. Het gaat hier om het hart van het evangelie, dunkt me.

[elbert]

Ook als we in het geloof de wet na willen volgen, blijven we goddelozen in onszelf.

Het tweede motief is dus vernieuwing tot de nieuwe mens en dat begint al in dit leven.

Maar als ik deze twee zinnen even achter elkaar zet, dan ben ik wel benieuwd wat die vernieuwing nog voorsteld. Maakt een christen zich eigenlijk niet druk om niets?

Het "in onszelf" in de eerste zin staat er niet voor niets, want in Christus zijn we een nieuwe schepping. Van Hem komt dan ook het nieuwe leven. Maar dit nieuwe leven moet in verbondenheid aan Hem wel groeien, vruchtdragen. Zie de gelijkenis van de ware Wijnstok en de ranken. We zijn initieel zuigelingen en moeten volwassen worden in het geloof. Zo spreekt Paulus er in 1 Kor. 3 en Kol. 3 ook over. Hoe groeien we in Hem? Door af te sterven aan onze oude natuur en door aan Hem gelijkvormig te worden. Dat is de vernieuwing tot de nieuwe mens. Dit kan uiteraard alleen in verbondenheid aan Christus door de Heilige Geest, maar we worden er in de Bijbel wel toe opgeroepen om vernieuwd te worden. Dit is dus een doorgaand proces in ons leven totdat we in het eeuwige leven zonder smet of rimpel zullen zijn. Wat is een belangrijke leidraad voor dit nieuwe leven? De wet (10 geboden), dat wordt impliciet in de evangelieen en de brieven van de apostelen ook zo gezegd.

[parsifal]

Maar hoe moet ik dan Romeinen 4 lezen als daar staat dat God de goddelozen rechtvaardigt? Het evangelie is dus op goddelozen toegespitst, waarom dan die staat proberen te ontvluchten door de wet te gaan houden? Wat heeft een christen dan nog aan Christus?

Ik ben pas begonnen in het boek "navolging" van Bonhoeffer. Hij opent zijn boek met een verschil maken tussen de rechtvaardiging van de zondaar en de rechtvaardiging van de zonde. De zondaar wordt gerechtvaardigd, maar de zonde blijft even verschrikkelijk (zij het met andere gevolgen). Er mag niets zijn wat ons via de wet zal rechtvaardigen. We zijn dood door en voor de wet. Maar de wet blijft goed en zonde blijft zonde.

[Boekenlezer]

Bij jouw verwoording heb ik meer het gevoel dat die op een verstandelijke redenering berust, dan op de Bijbel.

Voor alle duidelijkheid : ik speel hier een klein beetje de advokaat van de duivel, hoewel deze vragen me persoonlijk natuurlijk best ook bezig houden. Het gaat hier om het hart van het evangelie, dunkt me.

Advocaat van de duivel? Tsjonge, dat klinkt wel heftig. Maar dat geeft niet. De waarheid moet tegen alles opgewassen zijn, en moet altijd duidelijk kunnen worden, wat er ook ingebracht wordt. Daarom schrik ik niet snel van wat mensen zeggen. Zolang er gediscusieerd wordt op basis van redelijkheid is er niks aan de hand.
Het hart van het evangelie. Ik zal ook niet gaan beweren dat je onzin beweert.
De drijfveer die mij hier beweegt is het 'tota scriptura', de Bijbel in zijn geheel.
Als je een bepaald onderdeel van de Bijbel naar voren haalt, kan dat eenzijdig worden. Dat hart van het evangelie is geen op zichzelf staand orgaan wat niet in een lichaam zou thuishoren.

[Maja de Bij]

Hoe groeien we in Hem? Door af te sterven aan onze oude natuur en door aan Hem gelijkvormig te worden. Dat is de vernieuwing tot de nieuwe mens. Dit kan uiteraard alleen in verbondenheid aan Christus door de Heilige Geest, maar we worden er in de Bijbel wel toe opgeroepen om vernieuwd te worden. Dit is dus een doorgaand proces in ons leven totdat we in het eeuwige leven zonder smet of rimpel zullen zijn.

Aha, dit is dus groeien in geloof?
Laat ik eens iemand citeren, die het beter kan verwoorden dan ik.

Onderstaande lange (sorry ) quote komt uit de beroemde preek van Kohlbrugge over Romeinen 7

Maar, waartoe laat Paulus dit hier zo uitkomen, daar hij reeds van te voren gezegd had, dat de gelovigen der wet gedood zijn? Waarlijk, opdat het ons openbaar en al duidelijker gemaakt worde, dat wij tot de wet, haar werken, haar heiligheid en vroomheid niet dan ondeugende zijn, en er de handen van moeten aflaten, opdat wij, daarvan overtuigd, gedrongen worden, om onze hoop alleen op Christus te stellen, nademaal wij onvermijdelijk tot vertwijfeling komen, als wij met de wet en haar werken omgaan, Ga 3.10 1Co 16.22 dewijl de zonde, welke in ons is, daardoor bovenmate zondigende wordt, en ons geheel onder de voet werpt, hoe meer wij geloven, haar door het Gebod te kunnen doden; ja, zij zal ons te water of in de strik des ongeloofs, der vermetelheid of der wanhoop, en naar de strop jagen, voor zoveel wij niet al onze heiligingsstelsels naar buiten en overboord werpen, opdat het schip alleen op vrije genade drijve. "Zullen wij dan niets overhouden?" Hoe, hebt gij dan wat? Gij hebt niets, en wat gij hebt is zonde, welke geduriger bovenmate zondigende wordt door het Gebod. "Zullen wij dan nietsdoen?" Gij kunt niets dan zondigen, Ro 7.18 Ro 3.12 en hoe meer het "doen", en al was het ook slechts "een luttel doen", nog wat bij u geldt, zo veel te erger maakt gij het. "Wij moeten er toch naar staan, dat wij niet zo onrein voor God verschijnen, de zonde dient toch gedood te worden, wij willen ten minste dit en dat vermijden!" Gij kunt niets willen, de zonde wordt u gedurig te machtig, en gij bezwijmt in uw krachteloosheid, Heden niet bereid, morgen nog minder bereid, de zonde zal u bedriegen; heden niet heilig, na een jaar nog onheiliger; heden onwaardig, na tien en dertig jaren nog onwaardiger. "Wat moet ik dan doen?" Werp uw heiligingskrukken weg, verre van u weg! gij komt er de berg Sion niet mee op. Ps 24 Ruk die lompen af, waarmee gij uw wonden bedekt houdt, en toon u aan Hem, die heilig en rechtvaardig is, zÛ als gij zijt! laat al het uwe los, hier aan zichzelf te wanhopen is zaligheid. Geef Gode recht en veroordeel voor God uzelven! en gij doet, wat God wil, dat gedaan worde, en wacht reikhalzende op Zijn genade, die u aangebracht is in Christus, zijn Zoon: dien toch wordt zijn gelove tot gerechtigheid gerekend, die niet werkt, maar in Hem gelooft, die de goddeloze rechtvaardigt. Ro 4.5 Hoort gij, wat de Schrift zegt? "Die" ... niet diegenen, welke in de liefde staan, niet heiligen, rechtvaardigen en vromen, neen, neen! maar "de goddeloze rechtvaardigt". O, bidt, dat de Vader van onze Heere Jezus Christus u de hand des geloofs geve, en gij zult de schat deelachtig zijn, die voor eeuwig rijk maakt, en de Zon der gerechtigheid zult gij zien doorbreken in uw harten, en in Haar stralen zult gij u verheugen en vrolijk zingen: Uw bloed en Uw gerechtigheÍn, Die zijn mijn bruidskleed, anders geen', Daarin zal 'k voor Gods troon bestaan, Als aarde en heem'len mij ontgaan. "Wij weten, dat de wet geestelijk is", zegt Paulus, en daarmee dringt en drijft hij, ja, wel hard, maar lokt toch ook zo liefelijk; drijft de ziel uit de wet, uit haar werken, uit alle middelen om heilig en vroom te worden, uit alle pogingen om de zonde uit zichzelf te doden en kwijt te worden, uit, opdat zij zo op de tederste wijze tot Christus getrokken worde, om alleen in Hem te worden gevonden, als bij een ander Man, die er alleen verstand van heeft, met wet, zonde, duivel en dood om te gaan, maar in Wiens Huis een volkomen vrijheid van wet, zonde en dood vaststaat en heerst, en louter Genade, Vrede, Blijdschap, Gerechtigheid en eeuwig Leven luisterrijk heerschappij voert. En opdat er een einde zij aan alle bedenking, spreekt Paulus van zichzelf. "Ik, ik Paulus, die tot in de derde hemel opgetrokken ben geweest, en daar onuitsprekelijke woorden gehoord heb, ik, die mij beroeme en juiche in de gerechtigheid van Christus, en tegen de hel mag inroepen: wie wil verdoemen! en die, trots alle duivelen en alle zonden, trots wet en oordeel, opspringe in mijn God en overluid mijn vergewissing uitgalme: dat niets ons kan scheiden van de liefde Gods, welke is in Christus Jezus, onze Heere, en die, als zodanig, zonde, wet, wereld en mijzelven rein verstorven ben; ik deel het u mede, niet hoe ik vroeger was, neen, maar hoe ik ben: ik ben vleselijk!"

Ik heb een klein deel benadrukt uit dit mooie gedeelte. Het spreekt me ontzettend aan, omdat alles buiten mezelf getrokken wordt. Wat vinden jullie hiervan? Hier is de wet toch afgeschaft?

[elbert]

Prachtige preek van Kohlbrugge, die ons alle grond om het in onszelf te zoeken onder onze voeten weghaalt en het enkel op het vallen in de reddende handen van Christus laat aankomen.

Maar Kohlbrugge bedoelt met deze preek niet te zeggen dat we niet moeten staan naar levensheiliging.
Hij wil zeggen dat we niet moeten staan naar levensheiliging om er iets mee te worden buiten de gerechtigheid van Christus om.
Deze preek gaat over de rechtvaardiging door het geloof alleen, door de gerechtigheid van Christus alleen. Deze preek gaat dus niet over de afschaffing van de wet, maar om de afschaffing van onszelf als werkers tot rechtvaardiging (misschien krom gezegd, maar je begrijpt wel waar ik heen wil).
Aan deze kant van het paradijs is het in de beleving van een christen ook zo dat het niets is en niets wordt in hem/haarzelf.
En toch, zegt de Schrift, wordt er vrucht gedragen en worden we daartoe opgeroepen om dat te doen en is de wet de regel om uit dankbaarheid die vrucht te dragen. De wet is dus niet afgeschaft, maar heeft een andere functie gekregen.

Aha, dit is dus groeien in geloof?

Nee, dit is de vernieuwing tot de nieuwe mens, zoals ik schreef.
Groeien in het geloof is groeien in de kennis van Christus, zowel tot rechtvaardiging als heiliging.
Die twee gaan trouwens wel samen op.

[Boekenlezer]

Ik heb een klein deel benadrukt uit dit mooie gedeelte. Het spreekt me ontzettend aan, omdat alles buiten mezelf getrokken wordt. Wat vinden jullie hiervan? Hier is de wet toch afgeschaft?

Nee, hier is de wet vervuld door Christus. Met de rechtvaardigheid van Christus verschijnen we voor God, en valt het oordeel zo uit alsof wij zelf die wet volmaakt gehouden hebben. (H.C. Zondag 23, v/a 60.) De wet geldt dan nog wel, maar wij worden er dan niet meer door veroordeeld.

Wel een mooi stuk, dat van Kohlbrugge.

[Maja de Bij]

De wet geldt dan nog wel, maar wij worden er dan niet meer door veroordeeld.

Het merkwaardige is dat Mattheus 25 het omgekeerde leert. Hier worden de gelovigen gerechtvaardigd uit de werken.

32 En voor Hem zullen al de volken vergaderd worden, en Hij zal ze van elkander scheiden, gelijk de herder de schapen van de bokken scheidt.
33 En Hij zal de schapen tot Zijn rechter hand zetten, maar de bokken tot Zijn linker hand.
34 Alsdan zal de Koning zeggen tot degenen, die tot Zijn rechter hand zijn: Komt, gij gezegenden Mijns Vaders! beërft dat Koninkrijk, hetwelk u bereid is van de grondlegging der wereld.
35 Want Ik ben hongerig geweest, en gij hebt Mij te eten gegeven; Ik ben dorstig geweest, en gij hebt Mij te drinken gegeven; Ik was een vreemdeling, en gij hebt Mij geherbergd.
36 Ik was naakt, en gij hebt Mij gekleed; Ik ben krank geweest, en gij hebt Mij bezocht; Ik was in de gevangenis, en gij zijt tot Mij gekomen.
37 Dan zullen de rechtvaardigen Hem antwoorden, zeggende: Heere! wanneer hebben wij U hongerig gezien, en gespijzigd, of dorstig, en te drinken gegeven?
38 En wanneer hebben wij U een vreemdeling gezien, en geherbergd, of naakt en gekleed?
39 En wanneer hebben wij U krank gezien, of in de gevangenis, en zijn tot U gekomen?
40 En de Koning zal antwoorden en tot hen zeggen: Voorwaar zeg Ik u: Voor zoveel gij dit een van deze Mijn minste broeders gedaan hebt, zo hebt gij dat Mij gedaan.
41 Dan zal Hij zeggen ook tot degenen, die ter linker hand zijn: Gaat weg van Mij, gij vervloekten, in het eeuwige vuur, hetwelk den duivel en zijn engelen bereid is.
42 Want Ik ben hongerig geweest, en gij hebt Mij niet te eten gegeven; Ik ben dorstig geweest, en gij hebt Mij niet te drinken gegeven;
43 Ik was een vreemdeling; en gij hebt Mij niet geherbergd; naakt, en gij hebt Mij niet gekleed; krank, en in de gevangenis, en gij hebt Mij niet bezocht.
44 Dan zullen ook dezen Hem antwoorden, zeggende: Heere, wanneer hebben wij U hongerig gezien, of dorstig, of een vreemdeling, of naakt, of krank, of in de gevangenis, en hebben U niet gediend?
45 Dan zal Hij hun antwoorden en zeggen: Voorwaar zeg Ik u: Voor zoveel gij dit een van deze minsten niet gedaan hebt, zo hebt gij het Mij ook niet gedaan.
46 En dezen zullen gaan in de eeuwige pijn; maar de rechtvaardigen in het eeuwige leven.

[Boekenlezer]

De wet geldt dan nog wel, maar wij worden er dan niet meer door veroordeeld.

Het merkwaardige is dat Mattheus 25 het omgekeerde leert. Hier worden de gelovigen gerechtvaardigd uit de werken.

32 En voor Hem zullen al de volken vergaderd worden, en Hij zal ze van elkander scheiden, gelijk de herder de schapen van de bokken scheidt.
33 En Hij zal de schapen tot Zijn rechter hand zetten, maar de bokken tot Zijn linker hand.
34 Alsdan zal de Koning zeggen tot degenen, die tot Zijn rechter hand zijn: Komt, gij gezegenden Mijns Vaders! beërft dat Koninkrijk, hetwelk u bereid is van de grondlegging der wereld.
35 Want Ik ben hongerig geweest, en gij hebt Mij te eten gegeven; Ik ben dorstig geweest, en gij hebt Mij te drinken gegeven; Ik was een vreemdeling, en gij hebt Mij geherbergd.
36 Ik was naakt, en gij hebt Mij gekleed; Ik ben krank geweest, en gij hebt Mij bezocht; Ik was in de gevangenis, en gij zijt tot Mij gekomen.
37 Dan zullen de rechtvaardigen Hem antwoorden, zeggende: Heere! wanneer hebben wij U hongerig gezien, en gespijzigd, of dorstig, en te drinken gegeven?
38 En wanneer hebben wij U een vreemdeling gezien, en geherbergd, of naakt en gekleed?
39 En wanneer hebben wij U krank gezien, of in de gevangenis, en zijn tot U gekomen?
40 En de Koning zal antwoorden en tot hen zeggen: Voorwaar zeg Ik u: Voor zoveel gij dit een van deze Mijn minste broeders gedaan hebt, zo hebt gij dat Mij gedaan.
41 Dan zal Hij zeggen ook tot degenen, die ter linker hand zijn: Gaat weg van Mij, gij vervloekten, in het eeuwige vuur, hetwelk den duivel en zijn engelen bereid is.
42 Want Ik ben hongerig geweest, en gij hebt Mij niet te eten gegeven; Ik ben dorstig geweest, en gij hebt Mij niet te drinken gegeven;
43 Ik was een vreemdeling; en gij hebt Mij niet geherbergd; naakt, en gij hebt Mij niet gekleed; krank, en in de gevangenis, en gij hebt Mij niet bezocht.
44 Dan zullen ook dezen Hem antwoorden, zeggende: Heere, wanneer hebben wij U hongerig gezien, of dorstig, of een vreemdeling, of naakt, of krank, of in de gevangenis, en hebben U niet gediend?
45 Dan zal Hij hun antwoorden en zeggen: Voorwaar zeg Ik u: Voor zoveel gij dit een van deze minsten niet gedaan hebt, zo hebt gij het Mij ook niet gedaan.
46 En dezen zullen gaan in de eeuwige pijn; maar de rechtvaardigen in het eeuwige leven.

Ja, een prachtige verwoording van v/a 60 van Zondag 23 vindt je niet?

Vraag 60: Hoe bent u rechtvaardig voor God?

Antwoord: Alleen door waar geloof in Jezus Christus.
Al klaagt mijn geweten mij aan, dat ik tegen alle geboden van God zwaar gezondigd en geen daarvan gehouden heb en dat ik nog altijd uit ben op elk kwaad, toch schenkt God mij, zonder enige verdienste van mijn kant, alleen uit genade, de volkomen voldoening, gerechtigheid en heiligheid van Christus. Hij rekent mij die toe, alsof ik nooit zonde had gehad of gedaan, ja, alsof ik zelf al de gehoorzaamheid volbracht had die Christus voor mij volbracht heeft.
Aan deze weldaad heb ik alleen deel, als ik die met een gelovig hart aanneem.

Ik kan overigens nog wel meer schriftplaatsen bedenken die dat zeggen wat jij nu zegt.
Jakobus 2:21:
Abraham, onze vader, is hij niet uit de werken gerechtvaardigd, als hij Izak, zijn zoon, geofferd heeft op het altaar?
Jakous 2:24:
Ziet gij dan nu, dat een mens uit de werken gerechtvaardigd wordt, en niet alleenlijk uit het geloof?

Openbaring 20:12-13:
12 En ik zag de doden, klein en groot, staande voor God; en de boeken werden geopend; en een ander boek werd geopend, dat des levens is; en de doden werden geoordeeld uit hetgeen in de boeken geschreven was, naar hun werken.
13 En de zee gaf de doden, die in haar waren; en de dood en de hel gaven de doden, die in hen waren; en zij werden geoordeeld, een iegelijk naar hun werken.

Toen ik hierover eens nadacht - in 1994 was dat al - gingen mijn gedachten ineens naar Openbaring 7:14, waar staat:
En ik sprak tot hem: Heere, gij weet het. En hij zeide tot mij: Dezen zijn het, die uit de grote verdrukking komen; en zij hebben hun lange klederen gewassen, en hebben hun lange klederen wit gemaakt in het bloed des Lams.
Er is dus wel iets gebeurd, voordat zij zo voor God verschenen. En wat er gebeurd is, staat hier beschreven als iets wat zij gedaan hebben. Zij hebben zich Christus' rechtvaardigheid toegeëigend. Dus geen reden tot passief afwachten of zo.

En tijdens het opzoeken van deze tekst viel mij weer treffend op hoe de Bijbel de goede werken ziet als kenmerk van het ware geloof, en zich niet richt op allerlei speculatieve zielepeuterij en zielgestaar.
Het woord 'werken' had voor het NT zelfs meer vermeldingen dan het OT! OT: 97, NT: 134.

[Cicero]

Volgens mij is het onderscheid tussen zedelijke en ceremoniële wet jonger dan de Bijbel zelf.

Tot Christus was de Tora a.h.w. de grondwet van het volk Israël. Christus heeft de wet vervuld. Maar hij was ook zelf wetgever op 'de berg' (!), zie de bergrede. Ook had hij nieuwe voorschriften c.q. een nieuwe houding t.a.v. het vasten en de sabbat.
De joodse christenen hielden (waarschijnlijk) de Tora (ik heb nergens een ontkenning daarvan kunnen vinden), die gesteld werd in de belichting van Christus. Zijn openbaring was uiteraard gezaghebbend.
Toen ook heidenen toetraden tot de christengemeente, kwamen er vragen of die ook de wet moesten houden. Het beraad hierover staat in Hand. 15.
Algemeen gesproken kun je zeggen dat de heidenen vrijgesteld werden van de wet, behalve enige bepalingen i.v.m. afgoderij. Letterlijk zegt Jakobus dat de wet van Mozes toch wel in de synagoge wordt voorgelezen.
Ook werden bijv. bepaalde eetregels voor de christenjoden versoepeld (n.a.v. Jezus' woorden?), zodat joden wel met heidenen tesamen maaltijden hielden. Hierover bestond ook enige verwarring (zie Gal 2).
Toch bleef de wet bij de heidenchristenen in ere: zie o.a. de Romeinenbrief. De Tora geldt voor hen niet meer als grondwet, maar de morele kern van de wetten (dus naar tijd en plaats afgeschaft) blijft goddelijke openbaring.
Het is dan niet verwonderlijk dat de Dekaloog als zedelijke wet naar voren springt. Maar er is m.i. geen reden om een al te strikt onderscheid te maken met andersoortige wetten. Oók bijv het 4e gebod is qua tijd (7e dag) afgeschaft (zie Calvijn)!

Een vraag die voor mij nog open ligt, is, of de offerdienst zou moeten doorgaan. Paulus brengt wel een offer in de tempel.

[Klaas]

Toen ook heidenen toetraden tot de christengemeente, kwamen er vragen of die ook de wet moesten houden. Het beraad hierover staat in Hand. 15.
Algemeen gesproken kun je zeggen dat de heidenen vrijgesteld werden van de wet, behalve enige bepalingen i.v.m. afgoderij. Letterlijk zegt Jakobus dat de wet van Mozes toch wel in de synagoge wordt voorgelezen.

Onlangs schreef ik bij de buren onderstaand. Ik reageerde daarbij op iemand die van mening was dat die 4 geboden een aanzet waren tot onderhouding van de gehele Torah (dat is dus de 'jij' in het verhaal). Ik plaats het maar even zonder quote, dat leest wat makkelijker.

Ik zie dat precies andersom. Tenzij je van mening bent dat je enkel en alleen die geboden moet onderhouden moet je wel tot de conclusie komen dat in Handelingen 21 een compromis gesloten wordt. Jij zou zeggen dat eigenlijk verwacht werd dat de gehele wet onderhouden werd maar dat men dat (voorlopig?) beperkt tot deze geboden. Van mijn kant denk ik dat Paulus ook die 4 geboden al te veel vond. In zekere zin tenminste. Het niet volledig gebruik maken van je christelijke vrijheid ligt op zich uiteraard geheel in lijn met wat Paulus elders schrijft.

Wat er in Hand. 15 aan de hand is is dat er verschil van mening ontstaat tussen Joden-christenen en heiden-christenen. Of beter gezegd: er ontstaat onenigheid tussen een aantal Joden-christenen uit Judea en Paulus en Barnabas. Het gaat echter om de positie van de heiden-christenen: moeten ze zich nou wel of niet aan de wet houden? Een logische vraag vanuit Joods oogpunt. Immers, wanneer men zich echt bekeerde tot het Jodendom en zich liet besnijden moest men de volledige wet onderhouden. Als er nu dus sprake was van een fundamentele eenheid tussen heiden-christenen en Joden-christenen lijkt het voor de hand te liggen langs dezelfde lijnen te denken. In de gemeenten van Paulus, of iig bij de heiden-christenen leefde dat blijkbaar helemaal niet. Zij hadden niet het idee dat ze de gehele wet moesten onderhouden. Althans, dat maak ik er uit op. Ik krijg nergens de indruk dat deze gemeenteleden eigenlijk wel wisten dat ze de Torah moesten onderhouden maar dat gewoon niet wilden. Als het onderhouden van de Torah onderdeel van Paulus' prediking was geweest is niet alleen de houding van de gemeenteleden slecht te verklaren maar was de uitspraak m.i. ook wel anders geweest. Hoe dan ook, dat meningsverschil liep blijkbaar nogal hoog op wat er toe leidt dat er in Jeruzalem een soort 1e concilie gehouden wordt. Ook daar lopen de gemoederen hoog op. Uiteindelijk staat de eenheid van de jonge kerk op het spel. Er moet een oplossing komen waarin beide partijen zich kunnen vinden omdat anders de eerste kerkscheuring een feit zou zijn. Gelukkig staan er een aantal wijze mannen op en uiteindelijk wordt de oplossing gevonden in het opleggen van (slechts) een viertal geboden. Zij blij, wij blij. De geboden die de heiden-christenen opgelegd werden waren nou niet van die aard dat ze hun leven bijzonder bemoeilijkten en voor de Joden waren deze geboden blijkbaar voldoen om de heiden-christenen iig niet als een stelletje blinde heidenen te zien. Op basis van deze 4 geboden kon men hen accepteren als broeders en zusters.

Deze beslissing wordt gemotiveerd met de niet geheel eenduidige toelichting uit vers 21: Want Mozes heeft er van oude tijden in elke stad, die hem prediken, en hij wordt op elken sabbat in de synagogen gelezen. Daaruit spreekt m.i. niet de verwachting dat men op termijn de hele wet zou gaan onderhouden. Waar het om gaat is dat er in elke stad wel Joden te vinden zijn, die vanwege hun opvoeding in de Joodse leer en traditie moeite kunnen hebben met het accepteren van gelovigen die menen zich niet aan de Torah te hoeven houden. Om dat spanningsveld enigszins te ondervangen wordt van beide partijen een inspanning verlangd. Hoe modern, nietwaar?

M.i. is dat in het licht van de rest van Handelingen en de brieven van Paulus de meest voor de hand liggende uitleg. Dat er uit dit vers geen verwachting tot meer spreekt blijkt daarnaast m.i. ook nog uit 2 andere punten. Als de 4 geboden een aanzet zouden moeten zijn tot meer dan mag je verwachten dat dat ook zo verwoord wordt. In de oorspronkelijke uitleg zou je dat eventueel in vers 21 kunnen lezen, maar als vervolgens een brief wordt opgesteld voor de betreffende gemeenten ontbreekt deze toelichting. Uit de brief spreekt nergens de verwachting dat het om een groeiproces gaat. Als tweede zou ik op de historische situatie willen wijzen. Als je het verslag van Paulus 1e zendingsreis leest zie je dat de kans dat de heiden-gelovigen nog wat zullen leren in de synagoges wel erg klein geworden is. Bijkans overal waar Paulus het evangelie verkondigt krijgt hij het aan de stok met de Joden. Het is dan ook niet aannemelijk dat de broeders in Jeruzalem met vers 21 willen zeggen dat de heiden-gelovigen toch wel in de synagoge zullen komen en daar de rest wel zullen bijleren.

Klaas

[Cicero]

Hier kan ik me wel in vinden. Ook in de verklaring van Hand 15,21.

Wat we niet moeten vergeten, is dat de God van de Bijbel de God van Israël is. De heidenen die tot geloof kwamen, gingen in de God van Israël geloven. Een sterke afgrenzing tegenover het heidense bestaan en tegenover de afgoden was dus nodig. In dat licht zijn de vier bepalingen te begrijpen: een christen heeft niets meer te zoeken bij heidense praktijken!