PeterD schreef:Ok, om dan direct maar weer on-topic te gaan.
Ik wil graag het verschil benadrukken tussen homofiele gevoelens hebben en het uiten hiervan.
Iemand kan geboren worden met homofiele gevoelens. Niets mis mee in mijn ogen. Alleen is het in mijn ogen niet Bijbels om aan die gevoelens gevolg te geven. Immers wordt in de Bijbel alleen maar goedkeurend gesproken over huwelijk tussen man en vrouw.
Dus, ik heb helemaal niets tegen homofiele mensen. Alleen keur ik de daad af.
hm, mijn ervaring met 'het toegeven aan die gevoelens' is dat het 98% niets met die 'daad' te maken heeft. Mijn relatie houdt in dat er ook gewoon moet worden afgewassen en dat de dikte van het stof kan oplopen tot enkele centimeters is

. . . . wat dacht je van het verkreukelede gezicht van je geliefde in de vroege morgen en dat soort sores.
Wat ik hiermee bedoel is dat een relatie meer is dan sex. Het bevreemd mij altijd zo dat die nadruk zo op dat vlak ligt. Mijn relatie houdt in dat er iemand in mijn leven is die ik van heel dichtbij ken, ik deel er mijn leven mee.
PeterD schreef:Ok, dus iemand die verslaafd is aan sexualiteit, en er op los leeft moeten we ook accepteren zoals hij is. Immers, dat is zijn afwijking, en die moeten we dus zo accepteren?
Nog één. Iemand kan de neiging hebben om een artikel wat voor het grijpen ligt te stelen. Maar doet het niet.
Die persoon is dus inconsequent volgens jou. Omdat hij de neiging heeft moet hij het maar doen. Of hij moet de neiging afleren. (dat sowieso)
Maar een tussenweg is er volgens jou niet? Dus wel de neiging hebben maar het niet doen?
Er bestaat ook nog zoiets als het in bedwang houden van je gevoelens. Dat is moeilijk, dat weet ik. Ik zou ook niet graag in de schoenen staan van iemand die homosexuele gevoelens heeft maar ze in bedwang houdt.
Hm, nogmaals terugkomend op de dagelijkse werkelijkheid, die theedoek moet dan mijn symbool zijn voor criminaliteit? Misschien klink ik wat cynisch, maar het 'gespleten' en ' verwarde' wordt wel degelijk veroorzaakt door zo'n mening die ik in veel kerken hoor terugkomen.
Overigens bedoelt zareb m.i. met "...Een tussenweg is er niet. Wanneer deze mens besluit geheel in onthouding te leven is dat zijn of haar keuze die niet door anderen opgedrongen kan worden..." dat er wel mensen zijn die er voor kiezen geen relatie te hebben. Dit is echter hun keuze, en als kerk kun je iemand supporten en accepteren, welke keuze die ook maakt.
Wat ik nu zie is dat veel kerken mensen alleen accepteren op voorwaarde dat iemand geen relatie heeft. . . persoonlijk vindt ik dat zeer kwalijk! Je ontzegt hiermee iemand zijn gemeente op basis van VOORwaardelijke liefde. De normatieve kerkpolitiek die zegt dat iemand tweederangs is als die een andere keuze maakt, en kiest voor de theedoek. Ik ken mensen die uit hun kerk gegooid zijn. Terwijl ze voor zo'n conflict volop meedraaiden in evangelisatiewerk, andere activiteiten en functies.
Zelf pas ik ook niet meer in de structuur van de kerk, uiteraard komt dit voort uit mijn persoonlijk leven. Toch Brengt God mij op plaatsen in en buiten de kerk waar ik voor hem kan pionieren. Hij gaat wel door met Zijn werk in mijn leven. Ik heb hierdoor ook leren zien dat er gemeente is waarvan het netwerk door kerkmuren, straten, websites, clubs, galeries en metrostations loopt . . . Deze Kerk weet hoe belangrijk support is, omdat Gods werk en zijn gemeente door moet gaan met belangrijkere zaken zijn dan iemand dwingen te bedwingen, of wat het ook moge zijn.
vrede, Scape