Berichtdoor jas » 03 mar 2005 12:39
Het is hierbij goed om ook eens naar 1 Joh. 1:8 te kijken.
Daar schrijft Johannes: "Indien wij zeggen, dat wij geen zonde hebben, zo verleiden wij onszelven, en de waarheid is in ons niet".
In het 3e hoofdstuk zegt hij dan; "Een iegelijk, die uit God geboren is, die doet de zonde niet, want Zijn zaad blijft in hem; en hij kan niet zondigen, want hij is uit God geboren.
De mens heeft een zondige natuur, daar wordt hij mee geboren. Die natuur draagt hij ook mee tot aan zijn dood. Als de mens wedergeboren wordt, uit God geboren wordt dus, krijgt hij een nieuwe natuur, die uit God is. Wat uit God is, is zonder zonde. Die twee naturen bestaan naast elkaar, waarbij de oude moet afsterven en de nieuwe moet groeien.
Johannes wist, gelet op het 1e hoofdstuk dus wel degelijk de werking van die oude natuur. Hij waarschuwt dan ook om daar niet aan voorbij te gaan. Degenen die maar zo makkelijk zeggen, ik zondig niet of wij hebben geen zonde meer, kunnen dus ook hun zonden niet bekennen aan God en daarvoor vergeving ontvangen. Er is dan geen berouw over de zonde. En zo gaat het tegenwoordig heel vaak. We zijn toch wedergeboren?
Ja, maar Johannes zegt heel duidelijk in vers 8 dat we ons bedriegen als we zeggen dat we geen zonde hebben, in vers 9, dat we ze moeten belijden om vergeving te krijgen, en in vers 10, dat we God tot leugenaar maken als we zeggen dat we niet gezondigd hebben dan dat Zijn woord dan niet in ons is.
De tekst van dit topic, is dus eigenlijk de ideale situatie, de onzondige mens. Maar aangezien het voor de Christen op aard een strijd is, vandaar ook dat dit vroeger de strijdende Kerk genoemd werd (willen we ook niet veel meer van weten) kunnen we die tekst niet zomaar als losse tekst op onszelf toepassen. Het evenwicht is dan zoek. Daarom moet ook dat gedeelte uit 1 Joh. 1:8-10 zeker genoemd worden.
En Thomas antwoordde en zeide tot Hem: Mijn Heere en mijn God! (Joh. 20:28 )