Geloofszekerheid in de GerGem (in NL)

[M@rije]

het vermoeden dat de betreffende personen de favoriete mystieke weg niet hebben afgelegd. Dus: geestelijke hoogmoed, opgeblazenheid, liefdeloze zelfverheffing.

Dat komt idd op mij ook zo over. Hoe kunnen deze mensen dit rijmen met de Bijbel, waar toch duidelijk wordt dat wij niet hier op aarde zijn om elkaar te oordelen. Hebben meer mensen hier ervaring mee?

[Boekenlezer]

het vermoeden dat de betreffende personen de favoriete mystieke weg niet hebben afgelegd. Dus: geestelijke hoogmoed, opgeblazenheid, liefdeloze zelfverheffing.

Dat komt idd op mij ook zo over. Hoe kunnen deze mensen dit rijmen met de Bijbel, waar toch duidelijk wordt dat wij niet hier op aarde zijn om elkaar te oordelen. Hebben meer mensen hier ervaring mee?

Ja. Dr. J. Douma bijvoorbeeld.
En hij heeft zijn ervaring te boek gesteld:

Vervolgens moet ik erop wijzen dat wij al eerder met deze kwestie te maken kregen toen het over bevindelijkheid in de Christelijke Gereformeerde Kerken ging. Ik zeg niet dat de zgn. 'Bewaar het Pand'-groep in deze kerken hetzelfde beeld vertoont als de Gereformeerde Gemeenten. Maar er zijn duidelijke overeenkomsten. Ik heb dat ervaren in de tijd dat ik zowel met 'Bewaar het Pand' als met de Gereformeerde Gemeenten te maken kreeg, omdat in beide groeperingen nog verzet aanwezig was tegen het vaccineren (in dit geval tegen polio). Op vergaderingen over vaccinatie met de gewetensbezwaarden trof ik eenzelfde instelling als het gaat over schuld en zonde en over het bukken onder Gods oordeel. Het viel mij ook op hoe zwart de wereld en de kerk afgetekend konden worden, die in hun accepteren van vaccinatie en verzekering alles in eigen kracht zouden proberen te regelen. De ernst viel mij altijd op, mildheid in het oordelen minder.

Dr. J. Douma, Hoe gaan wij verder?, blz. 171

Wat ik zelf neergezet heb, datgene waar jij op hebt gereageerd, daarin doelde ik vooral op de erg rechtse groeperingen (GGiN en zo, bepaalde GG-gemeenten). Ik vind het moeilijk te bepalen in hoeverre dat in minder 'zware' bevindelijke kringen speelt.

[Green]

Als we het nu over horen hebben:

Romeinen 10 vers 17: Zo is dan het geloof uit het gehoor, en het gehoor door het woord Gods.

En over het luisteren:

Joahnnes 6 ver 45: Er is geschreven in de profeten: En zij zullen allen van God geleerd zijn. Een iegelijk dan, die het van de Vader gehoord en geleerd heeft, die komt tot Mij.

En dat is wat er in de G.G. geleerd wordt. En naar ik aan mag nemen ook in de GB.

Voluit Bijbels en niet een stem buiten het woord om. En vooral niet buiten Het Woord om!

[Boekenlezer]

Johannes put in 6:45 uit Jesaja 54:13. Daar staat:
En al uw kinderen zullen van den HEERE geleerd zijn, en de vrede uwer kinderen zal groot zijn.
Als ik het goed begrepen heb gaat het in dat hoofdstuk (van Jesaja) om de belofte dat er een volk van God zal zijn in de toekomst. Een verfrissend hoofdstuk te midden van alle ellende van de ballingschap, dat beeld roept het bij mij op.

Dat geloof uit het gehoor bedoelen de apostelen m.b.t. hun predikactiviteit. Wie het in geloof aanneemt, en op Gods beloften vertrouwt, die zal zijn geloof ook gaan ervaren. Zo gaat dan geloof vooraf aan de ervaring.

Ik denk dat ik daarmee een verschil heb, met wat in de GG nogal in zwang is. Dan lijkt het wel eens: je moet eerst een speciale ervaring hebben (diep in de ellende zitten van je schuld en uitredding ervaren), en dàn kun je nog eens een keer over geloof gaan spreken.

[Green]

Johannes put in 6:45 uit Jesaja 54:13. Daar staat:
En al uw kinderen zullen van den HEERE geleerd zijn, en de vrede uwer kinderen zal groot zijn.
Als ik het goed begrepen heb gaat het in dat hoofdstuk (van Jesaja) om de belofte dat er een volk van God zal zijn in de toekomst. Een verfrissend hoofdstuk te midden van alle ellende van de ballingschap, dat beeld roept het bij mij op.

Dat geloof uit het gehoor bedoelen de apostelen m.b.t. hun predikactiviteit. Wie het in geloof aanneemt, en op Gods beloften vertrouwt, die zal zijn geloof ook gaan ervaren. Zo gaat dan geloof vooraf aan de ervaring.

Ik denk dat ik daarmee een verschil heb, met wat in de GG nogal in zwang is. Dan lijkt het wel eens: je moet eerst een speciale ervaring hebben (diep in de ellende zitten van je schuld en uitredding ervaren), en dàn kun je nog eens een keer over geloof gaan spreken.

Gelukkig dat je het denkt, want het is niet zo. Er wordt in de GG o.a. het beeld gebruikt van een baby. De baby huilt, maar weet die baby dat het een vader heeft? Nee, de baby groeit en leert daarna de vader kennen.
In de wedergeboorte daar ligt alles! God doet geen half werk.

[Boekenlezer]

Maar die mensen dan, die een beetje zitten af te wachten of er wat in hun ziel gebeurt? Ik weet dat die er zijn in de rechterflank van de gereformeerde gezindte.
Daar zit toch duidelijk in: ik moet eerst wat voelen, en dan kan er pas sprake zijn van geloof. ("Het moet je gegeven worden.") En dat gaat lijnrecht in tegen de Bijbel.

[jas]

Maar die mensen dan, die een beetje zitten af te wachten of er wat in hun ziel gebeurt? Ik weet dat die er zijn in de rechterflank van de gereformeerde gezindte.
Daar zit toch duidelijk in: ik moet eerst wat voelen, en dan kan er pas sprake zijn van geloof. ("Het moet je gegeven worden.") En dat gaat lijnrecht in tegen de Bijbel.

Maar het is ook niet zo dat het zaligmakend geloof de mens geschonken wordt zonder dat hij dat gewaar wordt hoor. Natuurlijk is dat gevoel niet de grond van het geloof, maar een zo ingrijpend iets als wedergeboorte gaat echt niet zonder dat de mens zich daarvan bewust is. Dat bewustzijn kan wel groeien over langere termijn maar het zal er toch eens moeten komen.

[Boekenlezer]

Maar het is ook niet zo dat het zaligmakend geloof de mens geschonken wordt zonder dat hij dat gewaar wordt hoor. Natuurlijk is dat gevoel niet de grond van het geloof, maar een zo ingrijpend iets als wedergeboorte gaat echt niet zonder dat de mens zich daarvan bewust is. Dat bewustzijn kan wel groeien over langere termijn maar het zal er toch eens moeten komen.

Nee oké, daar kan ik me genoeg bij voorstellen, wat je nu zegt. Geloof ervaar je.
Tja, het wordt erg ingewikkeld als je daar analytisch over gaat praten...
Ik herinner mij een tijd, zo'n 11 jaar geleden, dat ik ineens heel veel in de Bijbel ging lezen en studeren. En toen ervoer ik van alles: geestelijke liederen die ineens heel anders in mijn oren klonken, een niet te omschrijven gevoel (wit, licht, hemelse heerlijkheid...) in het contact met de bijbeltekst... Ik geloof zeker dat God in mij bezig was, niet alleen toen. Maar met dat GG-systeem van eerst flink twijfelen en uitgaan van het negatieve moest je bij mij niet aankomen, want dan kon je alles zwart maken.

Ik doelde dan ook vooral op de praktische volgorde van: 1. geloven, 2. ervaren, toen ik zei: "Dan lijkt het wel eens: je moet eerst een speciale ervaring hebben (diep in de ellende zitten van je schuld en uitredding ervaren), en dàn kun je nog eens een keer over geloof gaan spreken."
Natuurlijk, God kan best in een onwillig mens gaan werken, die helemaal niet geloven wil, en dat hij dan eerst wat gaat voelen en vervolgens tot geloof komt. Maar bij iemand die wel integer is, die serieus neemt dat hij geloof nodig heeft, dat hij een eeuwigheid tegemoet gaat, en die met de vraag zit: 'hoe kan ik veilig die eeuwigheid tegemoet?', daar ga je natuurlijk niet tegen zeggen (ondertussen een beetje "fijn" glimlachend): 'Tja, bidden en hopen, en als je een signaal van boven krijgt, dan weet je dat het goed zit'. Nee, dan wijst de Bijbel een heel andere weg, een gebiedende weg: Bekeer u, en geloof het Evangelie! Dan komt het er op aan om God te vertrouwen, ook buiten het gevoel om. Volgens mij, als je zo gelooft, krijg je de bevestiging daarna wel. Om het met een bijbeltekst te zeggen: "Indien gijlieden niet gelooft, zekerlijk, gij zult niet bevestigd worden." (Jesaja 7:9b)

[Boekenlezer]

Maar het is ook niet zo dat het zaligmakend geloof de mens geschonken wordt zonder dat hij dat gewaar wordt hoor. ...

En wat vind je dan van deze?:

Als iemand aan mij vraagt, waaraan hij het eerste begin van zijn wedergeboorte kan kennen, antwoord ik: aan de eerste daad van het geloof. Als men verder vraagt, wanneer men de eerste daad van het geloof beoefent en of men de tijd daarvan niet moet of kan weten, antwoord ik: Men hoeft die tijd niet te weten en men kan die ook niet zeker weten.
Stelt men het begin bij de eerste krachtige overtuiging, [dan rekent men te vroeg, want] naar alle waarschijnlijkheid had men toen het geloof nog niet. Stelt men het begin van het geloof bij de eerste daad van het geloof die men met bewustzijn en bijzondere hartelijkheid deed, dan rekent men te laat, want naar alle waarschijnlijkheid had men het geloof al eerder.

[jas]

Maar het is ook niet zo dat het zaligmakend geloof de mens geschonken wordt zonder dat hij dat gewaar wordt hoor. ...

En wat vind je dan van deze?:

Als iemand aan mij vraagt, waaraan hij het eerste begin van zijn wedergeboorte kan kennen, antwoord ik: aan de eerste daad van het geloof. Als men verder vraagt, wanneer men de eerste daad van het geloof beoefent en of men de tijd daarvan niet moet of kan weten, antwoord ik: Men hoeft die tijd niet te weten en men kan die ook niet zeker weten.
Stelt men het begin bij de eerste krachtige overtuiging, [dan rekent men te vroeg, want] naar alle waarschijnlijkheid had men toen het geloof nog niet. Stelt men het begin van het geloof bij de eerste daad van het geloof die men met bewustzijn en bijzondere hartelijkheid deed, dan rekent men te laat, want naar alle waarschijnlijkheid had men het geloof al eerder.

Ik heb nergens beweerd dat men het exacte tijdstip van zijn bekering moet weten. Ik zeg alleen dat de wedergeboorte een éénzijdige daad Gods is, die aan de mens niet ongemerkt voorbij gaat. Dat wil niet zeggen dat hij meteen in volle geloofszekerheid is, maar toch zal hij bij zichzelf een verandering bemerken. Al weet hij dan wellicht nog niet dat dit de wedergeboorte is.

[joepie]

En als je nu al je hele leven wedegeboren ben?
Dus als je hele leven als wedegeborene leeft?
Dan weet je niet "beter"dan dat je leeft zoals je leeft.
Als kind van God.

[Happy One]

En als je nu al je hele leven wedegeboren ben?
Dus als je hele leven als wedegeborene leeft?
Dan weet je niet "beter"dan dat je leeft zoals je leeft.
Als kind van God.

Dan leef je vrees ik uit een illusie. De Bijbel is helder genoeg: er is niemand die God zoekt, niet tot een toe.
Nergens uit de Bijbel blijkt dat we als wedergeborenen geboren worden, wel staat er duideljk dat we het moeten worden. Het is een kerkleer die mensen zover heeft gebracht dit te geloven.

[joepie]

Dus als niemand God zoekt, maar God de mens zoekt, waarom zou dat dan niet al vanaf de geboorte kunnen zijn?
Wie zegt dat het pas later gebeurd?
Als eht allemaal van God uit is, dan kan God dat toch ook doen al van voor de geboorte?

[Aragorn]

Ik heb nergens beweerd dat men het exacte tijdstip van zijn bekering moet weten. Ik zeg alleen dat de wedergeboorte een éénzijdige daad Gods is, die aan de mens niet ongemerkt voorbij gaat. Dat wil niet zeggen dat hij meteen in volle geloofszekerheid is, maar toch zal hij bij zichzelf een verandering bemerken. Al weet hij dan wellicht nog niet dat dit de wedergeboorte is.

Dus het 'overkomt' je eigenlijk gewoon?

[SanderW]

Dat zou een makkelijk excuus zijn voor mensen die niet geloven. Dan kunnen die heel makkelijk iets zeggen als "Tja, die onrechtvaardige God wilde niet dat ik ging geloven en daarom ben ik verloren." Wat mij betreft pure onzin. God werkt wel in de mens om de mens naar Hem toe te leiden maar de mens zal zelf uiteindelijk met zijn/haar vrije wil voor of tegen God moeten kiezen. Ieder mens krijgt daar minimaal een keer de kans voor in het leven en geen mens zal zich achter een excuus kunnen verschuilen of God er de schuld van geven dat hij/zij niet gelooft!