joepie schreef:Je vind inderdaad niets op het graf. Maar ik vind er wel wat. Ik vind er de rust om gewoon even stil te staan mijn iemand die mij lief was. De rust om te bidden. De gedachtenis aan iemand die daar ligt levend te houden.
Toch voor je gevoel er nog iets mee te doen.
Zorgen dat het graf waar het lichaam in ligt goed verzorgd wordt.
Dat deden tenslotte de vrouwen die naar het graf van Jezus gingen ook.
Zorgen dat het goed verzorgd werd.
Waarom zouden wij dat dan niet mogen doen?
Inderdaad Joepie is er geen enkele reden waarom je dat niet zou doen. Het is een puur persoonlijke zaak. Mijn vriend is begraven op een natuurbegraafplaats. Ik ben er later nog 1 keer geweest om een boom op zijn graf te planten. En daarna niet meer. Geen steen, geen overbodige versieringen, maar gewoon een worden met de natuur. Maar dat is een persoonlijke keus en daarbij zijn wens. Ik heb er verder niets mee, hem vind ik er niet terug.
Toch weet ik uit ervaring dat er veel mensen zijn die soms zelfs dagelijks het graf van een geliefde bezoeken. Prima, niets mis mee. iedereen beleefd dat op zijn eigen manier. Ik vind wel dat als je er voor kiest om een grafmonument te plaatsen, je ook moet zorgen dat dit onderhouden word. Helaas blijkt in de praktijk dat dit nog al eens vergeten word. Veel begraafplaatsen worstelen met een overschot aan vervallen en verwaarloosde grafstenen.
Naar aanleiding van dit topic heb ik m'n eigen "uitvaartmap" vandaag weer eens gepakt. Mijn plekje staat al vast. Gewoon hier in La Nucia. Gewoon hier in m'n eigen huis opbaren en dan rechtstreeks naar de begraafplaats. Geen diensten of toespraken. En als m'n kist het huis word uitgedragen wil ik dat Frank Sinatra's "My way" keihard gedraaid word. Want dat nummer is passend voor mijn leven.
En op de begraafplaats, als m'n kist in de muur wordt geschoven wil ik dat het lied "De Heer heeft mij gezien en onverwacht ben ik opnieuw geboren en getogen" wordt gespeeld.