Riska schreef:Johannes1 schreef:ik hoef dat ook niet te weten, want hij heeft voor dat ogenblik al die beslissing genomen zich zelf van het leven te beroven uit ondankbaarheid, want dat is het als je je hand aan je eigen slaagt. God heeft ons iets wonderbaarlijks gegeven: het leven.
En als het leven nou eens puur óverleven is, omdat het leven stelselmatig kapot is gemaakt vanaf de vroegste jeugd?
Wie is er dan meer schuldig volgens jou: Hij/zij die dat leven kapot heeft gemaakt of hij/zij die het uiteindelijk beëindigt?
Riska
Degene die je leven kapot maakt is strafbaar. Ik zie dat als volgt: Als jij lichamelijk of geestelijk mishandeld wordt, is de dader daarvan schuldig aan het 6e gebod. Hij is daarmee dus een doodslager geworden. Hij is dus alreeds schuldig aan jouw dood, al leef je nog. De uiterste consequentie daarvan is deze; als je door zijn toedoen, door zijn mishandeling zo tot wanhoop gedreven wordt dat de dood alleen nog uitkomst biedt, is de dader hiervoor ten volle verantwoordelijk en niet het slachtoffer. De dader omdat hij overtreedt: gij zult niet doodslaan, en het slachtoffer gaat vrijuit omdat enerzijds: men maar éénmaal doodgeslagen kan worden, hetgeen de dader al gedaan heeft. En anderszins omdat men handelt vanuit een psychische ontoerekeningsvatbaarheid.
)