Vervolg vanuit een andere discussie:
http://forum.refoweb.nl/viewtopic.php?t=4126&start=1260
Absoluut schreef:Boekenlezer schreef:Absoluut schreef:Yael schreef:nee anders blijft ie verwoede pogingen doen onder God uit te komen.
Waarom dopen mensen dan hun kinderen? dat is toch al op genade pleiten? waarom gaan we naar de kerk, waarom lezen we de Bijbel, omdat we deze genademiddelen gekregen hebben van God om tot Hem te komen.
Een mens van nature kan evengoed bij God aankloppen als iemand die Jezus als Zijn verlosser kent en door Hem naar God toegaat.
Niemand gaat onverdiend verloren en niemand is eerlijk onbekeerd.
Dat is het bloed van Jezus onrein achten zolang je, je zaligheid in jezelf zoekt en niet buiten jezelf in Hem. En zolang je naar jezelf kijkt zul je denk ik inderdaad niet verder komen dan och en ach.

Dopen is niet op genade pleiten. Je wordt gedoopt in het uiterlijk verbond.
Ziehier de aloude scheiding uiterlijk en innerlijk. Als ik me niet vergis, heeft dat meer te maken met het platonisme en het neo-platonisme, dan met de Heilige Schrift.
Laatst las ik iets, waaruit ik opmaakte dat Augustinus ook al in die val trapte. Het neo-platonisme had ook heel sterke invloed in die tijd, en van die invloed ontkwam Augustinus ook niet, helaas. Al kan wel gezegd worden dat hij gedurende zijn leven steeds meer bijbels werd, en steeds minder platonistisch.
Mag ik eens vragen: waar staat dat in de Schrift: een uiterlijk, en een innerlijk verbond?
Als ik jouw verwoording bekijk, kun jij maar beter baptist worden, en de kinderdoop afwijzen: gedoopt wordt je dan pas bij gebleken geloof. En dan uiteraard helemaal volgens jouw normen. De klant is koning.
Ik bedoel eigenlijk te zeggen op de erve des verbonds. Als je gedoopt wordt ben je niet gelijk bekeerd. Er staat nergens in de Bijbel iets over een uiterlijk en een innerlijk verbond. Maar volgens mij gaat het topic hier niet over de doop. Misschien kunnen we daar in een ander topic over verder gaan.
Ds. G.H. Kersten onderscheidde de erve van het verbond, en het wezen van het verbond.
De kinderen, die onwedergeboren zijn, bevinden zich op de erve van het verbond, maar zijn niet in het wezen van het verbond.
De wedergeborenen behoren tot het wezen van het verbond.
Aldus ds. G.H. Kersten.
Dat blijf ik echter een vreemde onderscheiding vinden.
Ik ben nog láng niet uitgestudeerd op het onderwerp verbond, maar ik zeg er wel dit van:
zowel wedergeborenen als onwedergeborenen behoren heel wezenlijk tot Gods verbond. In dat opzicht is er geen sprake van onderscheid.
Het verschil is: de wedergeborenen krijgen te maken met de zegen van het verbond, maar de onwedergeborenen krijgen te maken met de vloek van het verbond. Een dergelijke visie lijkt mij beter in harmonie met wat de Bijbel ons leert, met de gegevens die ik tegengekomen ben in Deuteronomium.
Dus inderdaad: als je gedoopt bent, ben je niet gelijk bekeerd. Daar stem ik helemaal mee in.
De denkfout lijkt te zijn: in het verbond van God zijn, ja, het wézen ervan, betekent alleen maar zegen.
In Deuteronomium 9 lees je hoe God ook kan omgaan met zijn verbondsvolk: daar lezen we van donkere donderwolken van zijn toorn!