Loezje schreef:En elke reden om niet tot Christus te gaan is een smoes? 'k Denk dat het alleen maar eerlijkheid is. Het geloof moet worden gegeven. Het geloof kan nooit een oorzaak van je bekering zijn (je kunt het jezelf niet geven), het is een middel. Er is maar één oorzaak van bekering en dat is Christus. En dat wij het bevel tot geloof en bekering niet willen en niet kunnen opvolgen en dat er tòch nog mensen worden bekeerd, laat dàt nu het grote wonder zijn wat niemand kan begrijpen. Wij willen het allemaal zo graag beredeneren, zelf vluchten, zelf geloven, maar dan is het geen wonder meer.
Ik heb nog nooit zoveel smoezen achter elkaar gezien. Op zich zijn ze allemaal waar, maar ze worden zo makkelijk opgesomd. Ik denk dat je ze zelfs droomt. Wat je zei over eerlijkheid, daar ben ik het niet mee eens. Het blijft staan dat elke reden om niet tot Christus te gaan een smoes is, die niet voortkomt uit eerlijkheid maar uit onze verdorvenheid. Zolang wij niet in Christus zijn, kunnen we hierin niet eerlijk zijn. Als we eerlijk waren, zouden we ook onze verdorvenheid inzien en tot Christus vluchten. Overigens heb ik nergens gezegd dat het geloof de oorzaak van de bekering is dus probeer me een dergelijke grove dwaling niet in de schoenen te schuiven. Het is onmogelijk dat het geloof een oorzaak van de bekering is, omdat het er een gevolg van is. Je last dit heel subtiel in als een argument om mij te weerleggen zodat het lijkt alsof dat mijn mening is terwijl ik dat juist één van de grootste dwalingen vind die er bestaan.
Wij hoeven niet alles wat wij doen ook meteen te geloven. Als iemand ziek is, en naar de dokter gaat wil dat nog niet zeggen dat hij ook meteen gelooft dat die dokter hem beter kan maken. Het gaat mij erom dat je weet dat je geestelijk ziek bent. Alleen al daarom moet je tot Christus gaan. Beklaag je bij Hem over je toestand van ongevoeligheid over je ziekte maar wacht niet met gaan tot je zelf denkt dat je ziek genoeg bent om te gaan. Dan kon het wel eens te laat zijn. Terugkijkend zal geen enkele oprechte gelovige kunnen zeggen dat hijzelf de eerste stap gezet heeft. Elke handeling die je doet doe je onder de toelating Gods of omdat Hij wil dat je die doet. Ik geloof in God als een absolute Almacht. Jij moet dus niet denken dat je iets kunt doen zonder dat Hij dat wil. Zo kun je ook niet tot Christus gaan, zonder dat Hij dat wil. Als je dus gaat, is dat omdat Hij dat wil.
Dus GA!Loezje schreef:Overigens heb ik vanavond een ds van de GGiN (die door Jas het minst wordt gewraakt) horen preken en tja... die heb ik toch echt niet iets anders horen beweren. Jas, ik begrijp dat je vindt dat hij naar de Geest preekt, dat vind ik ook; het was ècht.
Hoe weet je dat? Ben je plotseling wedergeboren dan? Heb je geestesoren en ogen gekregen? Hoe weet je dan of het echt was?
Niet dat ik niet geloof dat het niet echt was hoor, ik vraag me slechts af hoe jij dat kunt beoordelen. Je bent immers geestelijk dood?
En Thomas antwoordde en zeide tot Hem: Mijn Heere en mijn God! (Joh. 20:28 )