barryvrouw schreef:Tabitha schreef:
Ik vind het nogal gedurfd om te stellen dat de mens onbekwaam tot enig goed is, want waarom is er dan nog liefde en trouw in de wereld??
Een genade die God ons nog geeft. Als Hij helemaal uit onze levens zou verdwijnen, zouden we alleen nog maar kunnen haten.
Helemaal mee eens, en gelukkig is een stukje van Gods algemene genade in ieder mens overgebleven, zodat ieder mens ook al gelooft deze niet, wel goed kan doen tegenover zijn/haar medemens.
Ik word er zo moe van, altijd wordt het er maar ingestampt: je kan niks, je wil niks, je bent niks... je bent fout fout fout...
Iedereen zit daar maar weer, elke zondag te luisteren naar: je kan niks, je wil niks, je bent fout fout fout... (beetje overdreven gesteld misschien en bovendien luister ik misschien ook wel wat selectief

)
Met als gevolg: Mensen raken er aan gewend, het doet ze niks meer. Mensen die niks proberen te doen, want ze kunnen toch niks. Mensen (jongeren) die zich leven uitleven, want ja, ze zijn immers toch geneigd tot alle kwaad (kunnen zij eraan doen dat ze zo zijn?!). Mensen die het natuurlijker vinden dat hun kinderen naar t cafe gaan dan dat ze bijbelstudie doen met leefdtijdsgenoten ('ik heb liever dat je int cafe zit, dan dat je daar naar toe gaat...' aldus een vader). Mensen die ZO bang zijn dat ze zichzelf bekeren of dat anderen zichzelf bekeren, dat ze de deur op zo'n kiertje zetten dat het haast onmogelijk wordt.
Maar waar slaat dit op? Dat vraag ik me iedere zondag weer af als ik in de kerk zit.
Waar is het vetrouwen in God? Waar is het geloof in de almacht van God? Waarom zo klein denken van God? God oordeelt toch? God oordeelt ook over de mensen die niet oprecht zijn. Daar hoeven wij als mensen ons toch niet zo'n zorgen om te maken? Moeten we niet van het goede uitgaan als het om elkaars geloof gaat? Moeten we niet altijd alles proberen te doen wat God van ons vraagt, ook al mislukt het steeds weer? Daar is God toch juist voor, om je te helpen je zonden te overwinnen? Je moet elkaar toch juist stimuleren en niet elkaar te ontmoedigen of bang te maken?
Okey, jullie begrijpen het al... just_mary zit in een zware geloofscrisis.
Maar ja, ook juist naar aanleiding van deze discussie ben ik erover na gaan denken, hoe moet je dat opvatten: geneigd tot alle kwaad?!
Moet dat je passief maken? Of juist heel actief? Hoe moet je met dat gegeven omgaan?
Moeilijk, moeilijk, moeilijk...
