Yael schreef:Loezje schreef:Zoals ik gisteren al aangaf: we kunnen niemand de schuld geven, alleen onszelf. Ik wil alleen de onmogelijkheid van een vrije keus aangeven; in het paradijs hadden we die vrije keus en toen hebben wij al gekozen. We kozen voor de dood. En die keuze was eenmalig. In de geestelijke doodstaat een keuze maken is voor een mens onmogelijk tenzij God heeft besloten dat een mens die doodstaat leert kennen. (Maar nu val ik in herhaling.)
We kunnen niet kiezen zeg je, maar toch ga je elke zondag (naar ik aanneem) naar de kerk, wat is daar dan het doel van bij jouw?
Als je (oprecht) Bijbelleest, bid tot God, trouw naar de kerk gaat, veronderstel je daarmee voor de dienst van God te kiezen en niet voor het leven in de wereld. Het gevaar van de gedachte niet te kunnen kiezen is te verzanden in God moet het doen en als er niks gebeurd kan ik het oook niet helpen. Dat is mi. tegen de Schrift, hoevaak zegt God immers: bekeerd u. Of Jezus: kom herwaarts tot Mij allen die vermoeid en belast zijn en Ik zal u rust geven. Dat er uit ons geen hoop meer is is een feit, dat er door Jezus weer hoop is ook immers: Uw vrucht wordt uit Mij gevonden. Dat geeft rust.
God werkt door Zijn Woord en Geest.
Verder ga ik niet eindeloos herhalen dat ik op geen enkele manier God de schuld wil geven of dat het een passief kerkgaan wordt. De eis ligt er wel degelijk.