waarom wilde God dit?

[JMvVliet]

God, die dingen duidelijk maakt door de dood van een ander heen? Zou kunnen. MAAR PAK DAN EEN ANDER DAN MIJN VADER!!! Schrale troost... Mag dan inmiddels wel 5 jaar geleden zijn, de pijn wordt er écht niet minder door.

[Nick76]

Nick, ik weet niet waarom het gebeurde. Geloofden ze?

net als dat wat uitmaakt voor het kind van hun!

[Raido]

Het zou kunnen dat je hier komt om een andere reden dan wij denken.

1. Je wilt praten over de pijn en het onbegrip in je geloof.
2. Je komt hier stangen, klieren en moeken om ons van ons geloof af te halen.

[Nick76]

Het zou kunnen dat je hier komt om een andere reden dan wij denken.

1. Je wilt praten over de pijn en het onbegrip in je geloof.
2. Je komt hier stangen, klieren en moeken om ons van ons geloof af te halen.

3. Ik kom jullie bevrijden van sprookjes.

[PeterD]

Het zou kunnen dat je hier komt om een andere reden dan wij denken.

1. Je wilt praten over de pijn en het onbegrip in je geloof.
2. Je komt hier stangen, klieren en moeken om ons van ons geloof af te halen.

3. Ik kom jullie bevrijden van sprookjes.

Gezien een andere post van je mbt hardcore, geloof je wel degelijk in God. Daar schrijf je dat alleen God kan helpen. Je bent dus niet gekomen om ons van sprookjes te verlossen, maar je bent nu heel snel veranderd?

[Nick76]

Het zou kunnen dat je hier komt om een andere reden dan wij denken.

1. Je wilt praten over de pijn en het onbegrip in je geloof.
2. Je komt hier stangen, klieren en moeken om ons van ons geloof af te halen.

3. Ik kom jullie bevrijden van sprookjes.

Gezien een andere post van je mbt hardcore, geloof je wel degelijk in God. Daar schrijf je dat alleen God kan helpen. Je bent dus niet gekomen om ons van sprookjes te verlossen, maar je bent nu heel snel veranderd?

muhahaha... dus jullie geloofden werkelijk dat ik in een god geloof. het is dus wel heel makkelijk om jullie te laten geloven dat ik in een god geloof.

[JMvVliet]

Het zou kunnen dat je hier komt om een andere reden dan wij denken.

1. Je wilt praten over de pijn en het onbegrip in je geloof.
2. Je komt hier stangen, klieren en moeken om ons van ons geloof af te halen.

3. Ik kom jullie bevrijden van sprookjes.

Gezien een andere post van je mbt hardcore, geloof je wel degelijk in God. Daar schrijf je dat alleen God kan helpen. Je bent dus niet gekomen om ons van sprookjes te verlossen, maar je bent nu heel snel veranderd?

muhahaha... dus jullie geloofden werkelijk dat ik in een god geloof. het is dus wel heel makkelijk om jullie te laten geloven dat ik in een god geloof.

Zolang het voor mij duidelijk lijkt dat iemand gelooft, wie ben ik dan om dat in twijfel te trekken? Dat je nu een ander inzicht aan ons toont, geeft ons de mogelijkheid te ontdekken dat je niet in God geloofd.

[Raido]

Nee hoor, ik heb altijd al gedacht, een super-evangelo heeft altijd een Bijbeltekst-signature, dweept niet zo extreem met gospel, en laat zich niet ompraten om naar een hardcore-feest te gaan.

[Raido]

Dat dacht hij helemaal niet...

*editje* stond een foto van hitler met eronder dat hij dacht dat hij god was, en dat dacht hitler niet*

[PeterD]

Dat dacht hij helemaal niet...

Wat?

[Riska]

Het feit dat ik uit al je posts je woede voel, betekent dat je niet met God hebt afgerekend. Dat je wat met Hem hebt.
Anders zou het je volledig koud laten wat God wel of niet doet.
Maar je blijft er tegenaan schoppen en dat betekent dus dat er sprake is van een soort van relatie.

Alle vrome praatjes als "Wat God doet dat is welgedaan", of: "misschien wilde Hij wat duidelijk maken" werken in de situatie die jij beschrijft volledig averechts en voelen mij ook zeer goedkoop aan.
Iemand die overlijdt, die niet gemist kan worden, omdat een kind zijn mama niet kan missen en haar nodig heeft, toch tenminste tot in de volwassenheid - het is onbegrijpelijk en dat er dan woede ontstaat - ik weet er alles van.
Slinger het God maar in Zijn gezicht, scheld maar op Hem - zoals Marnix al zei: Psalm 13 liegt er wat dat betreft niet om:
"Hoe lang nog HEER, zult u mij vergeten,
hoe lang nog verbergt u voor mij uw gelaat?
Hoe lang nog wordt mijn ziel gekweld door zorgen
en mijn hart door verdriet overstelpt, dan aan dag?
Hoe lang nog houdt mijn vijand de overhand?

Zie mij, antwoordt mij, HEER, mijn God!"
(NBV - Psalm 13: 1-4a)

Daaruit blijkt al dat ook de Psalmist er geen fluit van snapte en zich afvroeg wie of wat of waar God is. Dat mag allemaal.
Dat is óók godsdienst!

Jouw woede is volkomen terecht - en niemand heeft het recht er een verklaring voor te geven - want die is er domweg niet.
Ga er maar mee aan de slag en laat je niet wijsmaken dat het na een x-periode over moet zijn. Volg je eigen gevoel en je merkt vanzelf wanneer de woede er uit is en je weer anders kunt denken.
Pas dán kun je, in alle rust, niet gevoed door wat er nu gebeurd is, een beslissing nemen over wel of niet God in jouw leven toelaten.
Dan pas nl. weet je ook, hoe het van binnen voelt, of God je niks meer doet of juist naderbij blijkt te zijn gekomen.

Riska

[Aragorn]

Het zou kunnen dat je hier komt om een andere reden dan wij denken.

1. Je wilt praten over de pijn en het onbegrip in je geloof.
2. Je komt hier stangen, klieren en moeken om ons van ons geloof af te halen.

3. Ik kom jullie bevrijden van sprookjes.

Bedankt dat je ons hebt bevrijd van het sprookje dat je in God geloofde. Bedenk echter wel dat dat niet nodig was geweest als je dat sprookje niet zelf in de wereld had gebracht.

muhahaha... dus jullie geloofden werkelijk dat ik in een god geloof. het is dus wel heel makkelijk om jullie te laten geloven dat ik in een god geloof.

Als jij dat zegt, waarom zouden wij er dan in eerste instantie aan twijfelen? Het is geen schande om vertrouwen in je medemens te hebben hoor.. wel erg jammer dat je hierdoor een verwrongen beeld van christenen hebt neergezet.

[Marnix]

God heeft afgedaan voor mij! Maakt toch geen bal uit of ze nou geloofden ja of nee. Ik trek mijn eigen plan nu, en leef mijn leven voor mezelf. En het leven is niet slechter zonder een god. Daar moeten jullie eens bij nadenken.

Dat maakt wel uit. Net zo goed als het voor jou uitmaakt..... ik hoop dat je dat in de gaten krijgt.... want iets dergelijks kan ook jou overkomen.... En of dat erg is of niet hangt daar van af.

[joris]

moeilijk zulke verhalen. Waarom gebeurt het allemaal? Tis denk ik logisch dat we als mensen gaan kijken naar de pijn die we voelen. En toch moet dat niet. Als ik in e bijbel kijk, zie ik bijvoorbeeld een Job die precies weet wat hij voelt en ongelooflijk pijn heeft. En toch wil hij zich daar niet door laten kisten. Hij blijft in God geloven en blijft geloven dat God van hem houdt. Dat is ongelooflijk toch?

Ik merk in de hele bijbel en in mijn eigen leven. En in levens van christenen die ik erg bewonder, dat je niet moet kijken naar de pijn die je voelt, maar naar God. Wie is God? Hij blijft de enige Grote heerser der aarde, De Koning, De Vader. En wat jij nu ook voelt, het is en blijft een feit dat Hij de eerste was. Dat Hij de wereld goed geschapen heeft. En het blijft een feit dat God zijn zoon gegeven heeft om af te rekenen met satan. Om de weg naar de vader weer vrij te maken.
En als je dat gelooft en die GOd kent in je leven, zul je merken dat het leven gemakkelijker en zinvoller wordt. het lijkt hard en is hard, maar we moeten gericht zijn op God. Hoe kan je Hem dienen in jouw situatie? Loop je Hem misschien voor de voeten?
Wij worden boos op God als mensen sterven, maar waar kan een mens beter zijn dan bij God? Ook dit klintk weer hard, en reageer gerust hoor, maar als je gericht bent op die ander dan gun je hem/haar dat de vader hem/haar thuishaalt. Wij denken vaak dat we de baas zijn ind eze wereld en dat is gewoon niet zo. GOd heeft zijn plan met ieder van ons, al onze dagen zijn GETELD zie psalm 139. In tellen zit altijd een aspect van waarde in. in de tijd van de bijbel hadden ze geen euro's en zelfs geen guldens. De waarde van iets of iemand werd bepaald door tellen: iemand met 1000 schapen was rijker en belangrijker dan iemand met 900 schapen. Dus als God je dagen telt dan heeft hij er een bepaalde waarde aan verleend. Dus als je dagen geteld zijn, dan heb je het doelwat God met je had gehaald.
En God bepaald de waarde, wij niet. Dat is hetpijnlijke. Maar tegelijk ook het verheugende als je je leven aan GOd durft toe te vertrouwen.
Reageer gerust, en als ik je pijn gedaan heb kan je dat misschien beter via pb doen.

[Riska]

Dag Joris,

Vind je het erg als ik het maar voor een heel klein deel met je eens ben?

Tis denk ik logisch dat we als mensen gaan kijken naar de pijn die we voelen. En toch moet dat niet.

Daar al zeg ik: "nee, dat klopt niet". Als ik de pijn die ik voel negeer (dat is: er niet naar kijken) dan neem ik mijzelf niet serieus, maar óók God niet.
In het prachtige Openbaring 21: 4 staat: "En Hij zal alle tranen van hun ogen afwissen en de dood zal niet meer zijn, noch rouw, noch geklaag, noch moeite zal er meer zijn"...
Daarin geeft God aan Johannes een visioen waarin Hij voluit de pijn en het verdriet van mensen laat staan, maar een belofte geeft dat er een tijd zal zijn dat het over is, dat er een nieuwe hemel en een nieuwe aarde is.
Pijn in de ogen kijken betekent niet dat wij ons geloof opzeggen. Ook Job klaagt op een gegeven moment, houdt hij het niet meer uit...
Maar het verschil zit hem dus inderdaad in het feit dat we ermee naar God gaan en ons niet van Hem afkeren.
Dat betekent niet dat wij alles kunnen verklaren. Het betekent niet dat wij geen pijn en verdriet meer mogen voelen. Want ik ben een mens en hoewel ik het mijn mama voluit heb gegund dat zij naar de Heer ging en dat zij dus vanaf dat moment geen pijn meer had - ik heb haar alle dagen van mijn leven zeer gemist, het heeft mijn leven beïnvloed tot op de dag van vandaag, dat ik als kleuter een moeder moest missen.
Dat verdriet wordt niet weggenomen door de wetenschap dat een einde kwam aan hevig lijden. En mijn grote troost is dat God dat nou juist weet. Dat Hij weet dat ik er beurtelings verdrietig, boos en wanhopig van ben geweest.

Maar het verschil is en blijft: keren wij God de rug toe om alles wat ons overkomt of laten wij God delen in de gevoelens die het oproept.

Riska