Ruzie in relatie

[Lalage]

Als er dingen zijn aan je man die je graag anders zou zien, moet je 't niet te vaak zeggen, maar er vooral voor bidden. Maar... bid niet dat hij verandert naar wat jij wil, maar bid dat God in hem werkt en hem verandert naar wat Hij wil!

Ik ben nog niet getrouwd, maar heb wel het boek 'De kracht van een biddende vrouw' van Stormie Omartian gekocht. En dat kan ik elke vrouw aanraden! Er staat in hoe je voor je man kunt bidden en de verhalen zijn herkenbaar.

[Mariamagdalena]

Dus als vrouw moet je altijd maar ja-en-amen knikken en zeggen als man-lief het niet met je eens is (of jij met man-lief)? Volgens mij is een man echt wel te veranderen, maar dat gebeurt niet als jij de confrontatie uit de weg gaat en je man z'n zin geeft. In een relatie moet je toch met elkaar kunnen praten? het gaat er dan in de eerste plaats echt niet om, om de ander te overtuigen van jouw gelijk en zijn/haar ongelijk. Maar gewoon om aan te geven waarom jij het er niet mee eens bent en dat je het niet leuk vind als hij iedere keer zijn zin doordrijft enzo...

Nee, je moet niet als vrouw altijd ja en amen zeggen.
Kijk, ik ben al wat ouder, en toen ik jong was, voor mijn 30ste, ging ik wel degelijk meer tegen dingen in, en hadden wij wel slaande ruzie over dingen. Ik ben zeker niet confrontaties uit de weg gegaan.
Maar het helpt niet.
En ik probeer dus nu "de verstandigste" te zijn, en daardoor hebben wij minder ruzie.
Want ruzie is niet leuk.
Maar ik geef hem niet zijn zin, ik laat hem soms gewoon kletsen, en ik ga er dan dus niet op in.
En als jij je man gaat proberen te veranderen, kan je wel eens van een koude kermis thuiskomen.
Een mens is nl niet te veranderen, misschien wel een klein beetje, maar je hebt nou eenmaal het karakter dat je hebt.
Jij bent ook niet te veranderen.
Dat houd je nl op de lange duur niet vol.
Je moet jezelf kunnen zijn bij elkaar, anders houd je het geen levenlang vol met elkaar, als je jezelf niet kan zijn.
Dus daarom denk ik nu ik ouder ben vaak: ach man, het zal wel, je weet het toch altijd beter.
En dat denk ik dan en dan zeg ik gewoon: ja, je hebt gelijk.
Maar aan hoe ik dan kijk, ziet hij wel dat ik er geen bal van meen, omdat wij al ons hele leven met elkaar zijn, en dus kunnen zien of iemand het meent wat hij zegt.

[André]

Een mens is nl niet te veranderen, misschien wel een klein beetje, maar je hebt nou eenmaal het karakter dat je hebt.

Psychologen denken idd ook zo, aangezien dat een lange studie is hecht ik daar wel waarde aan.

[Lalage]

Een mens is nl niet te veranderen, misschien wel een klein beetje, maar je hebt nou eenmaal het karakter dat je hebt.

Psychologen denken idd ook zo, aangezien dat een lange studie is hecht ik daar wel waarde aan.

hmz, ik geloof meer in God dan in een psycholoog. En God kan mensen wel veranderen hoor. Maar daar hebben we al een ander topic over.

btw theologie is een zesjarige studie en psychologie vierjarig ;p (en wiskunde vijf jaar, hecht je nou meer waarde aan wat ik zeg? ;p ;p)

[Mariamagdalena]

Ja, want je ziet het binnen een gezin toch ook..
Stel: je hebt 6 kinderen, en allemaal hetzelfde opgevoed.
Toch zijn ze alle 6 totaal anders.
Karakter dus.
En waarom zou je heel je huwelijk een strijd moetn hebben?
Dat is toch niet gezellig?
En ik vind het belangrijk dat het gezellig is, en dat je met elkaar kunt lachen.
Het leven is toch al moeilijk genoeg, dus waarom zou je dan gaan zeuren als iemand zijn sokken niet in de wasmand heeft gegooid?
Er zij al genoeg akelige dingen.
Maar toen ik jong was, toen kon ik ook wel zeuren, hoor.
Maar dat wil ik nou niet meer.
En mijn partner is goed zoals hij is.
Toen ik veliefd op hem werd, was hij zoals hij was, en waarom zou hij zich nu dan geforceerd anders voor moeten doen?
Of opgescheept moeten zitten met een vrouw die altijd maar overal over zeurt?
Mijn man is bv een ontzettende rommelkont.
Daar kon ik vroeger heel geirriteerd van zijn.
Maar ik ruim het maar achter hem op, omdat hij het toch met zijn mannenbrein niet ziet, en ik heb geen zin in eeuwig gezeur van mijn kant uit.
Vrouwen zeuren toch van zichzelf uit al, ik ook, dus probeer ik zo min mogelijk te zeuren.
Anders is het toch geen leven voor een man?
Of een vrouw die het altijd beter weet en de baas wil spelen, en alles wil bepalen dat het gaat zoals zij het wil?
Nee, je moet een beetje schipperen, een beetje water bij de wijn doen, anders heb je steeds een strijd.
Das slecht voor je hart.

[Acire]

Hum.... tzou nix voor mij zijn om zo met m'n man/vriend om te gaan zoals jij MM. Maar als jullie gelukkig met elkaar zijn! Prima, houden zo!

Dingen die ik echt belangrijk vind, daar zou ik wel voor gaan om het veranderd te krijgen. Niet door te zeuren, maar door erover te praten, aan te geven hoe belangrijk het is. MAar kleine dingen als sokken opruimen ofzo... naja... keertje zeggen ofzo en gewoon accepteren. Ok, jij een rommelkont best. Ik kan niet lekker koken dus staan we kiet. Weet ik veel, kben niet getrouwd, kzie dan wel hoe ik het aan ga pakken!

Maar ik geloof er niet in dat mensen niet te veranderenen zijn. Als die persoon zelf gemotiveerd is om te veranderen, dan moet dat gewoon lukken denk ik. Iemand die gesloten is zal nooit een orenvanjekopprater worden. Maar zoiemand kan wel leren om op een goede manier antwoord te geven op vragen, en op die manier open worden ofzo!!!

[Lalage]

Je leert toch manieren van je ouders. Ik kan best leren om af en toe wat minder te praten. Het blijft wel in m'n karakter zitten dat ik graag praat, maar ik kan mezelf wel aanleren (met hulp van anderen) om bijvoorbeeld niet door mensen heen te praten.
Iemand die agressief is, kan leren om goed op die gevoelens te reageren. Om ze niet op iemand af te reageren, maar even een rondje te gaan hollen ofzo.

[André]

hmz, ik geloof meer in God dan in een psycholoog.

Ik ook hoor, maar karakters ombuigen is naar mijn bescheiden mening iets wat je niet moet willen proberen, krijg je vaak heisa van.

[Lalage]

hmz, ik geloof meer in God dan in een psycholoog.

Ik ook hoor, maar karakters ombuigen is naar mijn bescheiden mening iets wat je niet moet willen proberen, krijg je vaak heisa van.

ok laat ik het anders zeggen: mensen moeten leren omgaan met hun eigen karakter. Je kunt anders reageren op wat je ervaart enzo. Dat verandert je karakter niet, maar je komt wel milder over.

[Raido]

Dat is tot op zekere hoogte zo, ik ben zelf best wel agressief, nee eerder opgefokt, ik kan me woest maken om onbegrip (ja peentje weet het), of me op een bepaald punt vast pinnen en er gewoon niet van laten praten.

Ik ben heel lang gepest en daardoor wordt je eigen ik min of meer weggebrand, je karakter wat jou zo uniek maakt is weg gestopt achter een reusachtige muur, en je weet niet meer wie je zelf bent, hoe je zou reageren zoals jij bent.

Jij bent jij, het is goed je een beetje aan te passen maar dat kan te ver gaan, ik spreek uit ervaring en ik ben nu sinds kort weer een beetje de oude zoals ik denk ik ben geweest.

[Lalage]

ja Raido, God laat je ware karakter bovenkomen, zoals je echt bent! En God maakt mensen niet agressief of irritant, zo heeft Hij de mens niet bedoeld.

[Raido]

Je altijd inhouden is niet goed, ik doe het nog steeds te veel en te vaak, maar het kan gewoon niet anders.

[joepie]

Ik denk dat je best kunt veranderen. Dat vraagt God van je.
Hij wil dat je leert om je helemaal aan Hem te geven.
Om te wandelen zoals Hij wil.
Om je volledig afhankelijk te weten van Hem.
Om gewoon jou handen in Zijn handen te leggen.
Ik denk dat dat veranderingen zijn die best wel tegen ons karakter ingaan.
We willen tenslotte alles zelf doen, en zeker niet afhankelijk zijn van iemand anders.
Dus je kunt best veranderen. En als je van elkaar houd ben je ook bereid om dat voor die ander te doen.
Want als je liefde wilt krijgen zul je het ook moeten geven.
Een relatie waar alles van één kant komt lijkt me een ongelijke strijd.

En een keer een onenigheid over bepaalde dingen is wel gezond.
Als je maar in gesprek blijft.
Wij hebben hier in huis ook best wel eens onenigheid. Maar we gaan nooit met ruzie met iemand slapen. Praten het voor die tijd uit en maken het goed als dat aan de orde is.
Maar gaat inderdaad weleens over het opruimen van de zooi.
Ben erg perfectionistisch, en het liefst zou ik zien dat de rest om me heen dat ook is. Maar zo is het dus niet.
We hebben dus met elkaar een compromie gezocht.
Ik minder perfectionistisch en zij minder rommel makerig.
Ze hebben geleerd om niet de vuile kleren achter zich op de grond te gooien, en de krant gewoon in de krantenbak (en niet over de grond door heel de kamer), om de dingen in de kast terug te zetten waar ze vandaan gehaald zijn, enz. enz.
En daarin kan iemand best veranderen.

Heb trouwens wel een trukie uitgehaald toen ik er in mijn trouwen achter kwam dat hij echt alles achter zich liet liggen. En zijn vuile kleren gewoon onderweg naar de douche achter zich op de grond liet slingeren.
Gewoon niet meer oprapen, en ik schopte ze gewoon aan de kant of onder het bed. En uiteindelijk had hij dus geen ondergoed en sokken meer. Dus moest hij wel gaan rapen. Na dat hem dat twee keer was overkomen begreep hij de hint, en sindsdien doet hij al zijn kleren in de wasmand en nog de goede ook. Onze kinderen trouwens ook.

[Raido]

Jezus wil je hebben zoals je bent dus met je karakter en alle nare trekjes die je hebt. Vrouwen... zucht, altijd dat gezeik over dat je de bril weer naar beneden moet doen, je sokken niet gefrommeld in de wasbox moet doen, je kamer netjes moet zijn, eerst 10 winkels aflopen om daarna bij winkel 1 toch dat leuke rokje kopen...

vrouwen.... zo fantastisch!

[Lalage]

Jezus wil je hebben zoals je bent dus met je karakter en alle nare trekjes die je hebt. Vrouwen... zucht, altijd dat gezeik over dat je de bril weer naar beneden moet doen, je sokken niet gefrommeld in de wasbox moet doen, je kamer netjes moet zijn, eerst 10 winkels aflopen om daarna bij winkel 1 toch dat leuke rokje kopen...

vrouwen.... zo fantastisch!

nooit aan beginnen raido ;p
Bij ons is het trouwens zo dat Borkdude zegt: zou je niet eens je kast stoffen