Marnix schreef:PeterD schreef:Ik ben ook sobere diensten gewend in de Ger Gem. Echter dit zijn geen sombere diensten! Het gesproken Woord staat centraal, en in doopdiensten en / of Avondmaalsdiensten staat het sacrament naast het Woord centraal.
Hierdoor kan zo'n vreugde in je binnenste ontstaan dat je helemaal geen behoefte hebt aan uiterlijk vertoon, en dan kan het soms tot verwondering zijn dat je innerlijk zo vol van vreugde kan zijn. Ook hoeft het niet zo te zijn dat je deze vreugde altijd met iemand zou willen delen.
En als iemand in de kerk een fantastische BLIJDE boodschap hoort blijft hij emotieloos voor zich uitkijken..... maar ja... wel blij in zijn hart. Want bij God heb je geen behoefte om je blijheid te uiten? Raar dat je in de kerk niet kan wat normaal vaak wel kan, je emoties uiten. Zouden we soms vergeten zijn met onze nuchtere kopjes en onze "doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg-stijl" dat de blijde boodschap van verlossing ook een reden is voor ons om blij te zijn?
Daar geloof ik ook niet in hoor Marnix... blijheid uit zich ook naar buiten toe, misschien niet altijd, maar het lijkt wel bijna nooit te zijn. Waarom wel blij naar buiten zijn om aardse dingen en niet om hemelse dingen?
Ik denk dat het allebei is, sober maar uitbundig. Want soms voel je God zo dichtbij, dan wil je het gewoon aan iedereen vertellen, wie God voor je is en wil zijn en hoe goed en liefdevol God is. En ik zou het heerlijk vinden als er ook tijdens de kerkdienst ruimte was voor getuigenissen van mensen. Zodat jij daar ook door gesteund wordt en ervaart dat God werkt en dichtbij is in de gemeente. Sober in de zin van dat het niet een 'zootje ongeregeld' wordt, waarbij iedereen in en uitloopt en zonder enkele structuur. (niet dat ik daar zoveel waarde aan hecht, maar het is wel goed voor de goede orde)
Ben wel eens in Roemenie geweest, voor een uitwisseling van school. Zondags gingen we naar een baptistenkerk. Daar gingen een aantal mensen gedoopt worden, vlak erna, allemaal vertelden ze waarom ze graag gedoopt wilden worden, hoe ze zover gekomen waren. Dat was heel indrukwekkend, temeer omdat ik dat niet gewend ben. Maar het is heerlijk om als gelovigen te delen in het geloof en elkaar te bemoedigen, samen te bidden. Dat er interactie is tussen de gemeenteleden onderling en met de dominee. Dat mis ik echt in de kerk waar ik nu zit... Samen delen, ook het geloof. Want het is niet alleen iets wat je in de binnenkamer doet en ervaart. Als dat zo is... dan ga ik voortaan niet meer naar de kerk. Want wat ga je daar dan nog doen? Niet voor de innerlijke vreugde, want dat is juist iets wat ik in de 'binnenkamer' beleef, samen met God. De overige vreugde, zeker die je in de gemeente ervaart, is er toch voor om samen te delen? Daarvoor zit je toch in een gemeente?
