Race406 schreef:essieee schreef:Race406 schreef:essieee schreef:Lalage schreef:Vroeger op straat werd ik weleens nageroepen met 'hey lelijkerd' en dat vond ik natuurlijk niet zo leuk. Maar mijn vriend vindt me heel mooi en ik vind mezelf eigenlijk helemaal niet zo lelijk, terwijl ik dat vroeger wel dacht van mezelf...
Dat herken ik, vooral nu ik een vriend heb voel ik me soms mooier!
Vreemd eigenlijk, dat je daar de ander voor nodig hebt...
Trouwens mezelf mooier vinden...ik blijf lelijk!
Hoe kom je erbij dat je lelijk bent? Dat je niet voor de spiegel gaat staan en denkt: "Jongens, jongens, wat staat hier een ongelooflijk mooie meid!", dat snap ik, want dat zou wel heel arrogant zijn. Maar om nu te zeggen dat je lelijk bent? God heeft je geschapen, en Hij heeft je een lieve vriend gegeven, waar je heel gelukkig mee bent! Geniet van het mooie, en sta stil bij al het moois wat Hij je geeft! Dan vallen de dingen die je minder bevallen (aan jezelf of aan anderen) minder op, en soms vallen die dingen zelfs helemaal weg!
mijn reactie blijft, tsja lelijk maar dat is ook niet belangrijk, tenminste niet heel erg....
(je hebt me ws ook nog nooit gezien)
OK, als je dat dan echt vindt: Let dan eens op je eigen onderschrift! En weet dat Hij je kent! En zie op naar Hem, die weet van jouw probleem!
(Enne....: Vraag je vriend eens wat hij van je vindt.....!)
Zal zijn reactie hier maar niet quoten, sjongejongejonjge!!!
Maar voor mij is het innerlijk van mensen iets belangrijker, en als het goed is komt een innerlijk vaak wel iets naar buiten, waardoor iemand uitstraling heeft...
