vergeving

[Marnix]

Kom op, we weten toch wel wat vergeven is?

Zo niet, ga dan even wat dingen uit de bijbel lezen waarin Jezus het met gelijkenissen duidelijk uiteenzet.

[sela]

al enige tijd vind ik het isseu dat in dit topic behandeld wordt interessant.
heb er daarom op advies van marnix een gelijkenis bij gepakt.

maar ook daar is het spanningsveld in te lezen...

mattheus 7:

7 Bidt, en u zal gegeven worden; zoekt, en gij zult vinden; klopt, en u zal opengedaan worden.
8 Want een iegelijk, die bidt, die ontvangt; en die zoekt, die vindt; en die klopt, dien zal opengedaan worden.
9 Of wat mens is er onder u, zo zijn zoon hem zou bidden om brood, die hem een steen zal geven?
10 En zo hij hem om een vis zou bidden, die hem een slang zal geven?
11 Indien dan gij, die boos zijt, weet uw kinderen goede gaven te geven, hoeveel te meer zal uw Vader, Die in de hemelen is, goede gaven geven dengenen, die ze van Hem bidden!

maar goed, inderdaad, jezus is duidelijk over vergeven en hij is het voorbeeld dat we moeten volgen.

[joris]

ik vraag me af of ik weet wat vergeven is. Vergeven is een keuze die je maakt om de moeilijkheden en fouten vn een ander jegens jou vast te pakken, ze helemaal te doorleven en dan te zeggen: oke, het deed pijn maar ik vergeeft het je. We gaan het er niet meer over hebben. Ik breng mijn pijn bij Jezus en laat het daar liggen. Wij gaan op goede voet verder.

Ik heb dat nooit ernstig hoeven doen. Mij is nooit iets gebeurd wat ik die ander echt vergeven moest. Zo hard vergeven omdat je naders niet kan doorleven.
Mijn vriendin heeft enge dingen meegemaakt. En ik heb ongelooflijk respect voor haar. Ze wil gaan vergeven en de 'vervelende mensen' weer recht in de ogen kunnen kijken. Zo ongelooflijk dapper.

Maar het moet. Want Jezus zegt: heb uw vijanden lief als u zelf. Psychologisch is andersom ook waar: je vijanden leifhebben, eerder kan je niet van jezelf houden. En het gebed zegt: vergeef ons onze schulden gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren> dus als wij niet vergeven, vergeeft God ons niet.

weet ik wat vergeven is?

[Riska]

Was een dagje weg, dus moest even weer bijlezen.

Misschien goed om dan te bedenken hoeveel God ons vergeven heeft. Dan hebben we altijd meer kwijtgescholden gekregen dan degene die ons iets schuldig is..... en moet dat een drijfveer zijn voor de ander om ook te vergeven.... met de nadruk op "moet"

In het gedicht waarmee ik begon, komt duidelijk de strijd naar voren. Je wilt wel, je kunt niet... Dat wordt aan God voorgelegd.

Als iemand eerst zijn excuses moet aanbieden alvorens op vergeving te kunnen rekenen, zijn onze motieven niet zuiver. Dan willen we dat iemand eerst ongeveer 50cm (of dieper) door het stof gaat.... de vernedering van de ander is voor ons een vorm van vergelding....
en al is het nog zo fout, die persoon hoeft niet vernederd te worden..."

Je maakt een denkfout. Ik heb het niet en nooit over "vernederen" gehad. Dat jij iemand aanspreekt op zijn/haar gedrag, waarbij de ander misschien alleen maar zegt: "je hebt gelijk" kan al voldoende zijn.
Jullie halen aldoor de tuinkabouters erbij. Als jij een beschadigt bij mij in de tuin (heb ik niet, woon zeshoog, maar als voorbeeld) en ik vraag jou waarom je dat gedaan hebt en jij zegt: "sorry", dan is er geen sprake van vernedering, alleen van iemand aanspreken op gedrag.
Vernedering - en nog wel bewust - zou zijn als ik temidden van een hele boel mensen jou op iets aanspreek, zodat "iedereen" het weet.
Het is in deze wereld hoop ik van harte, heel normaal, als wij tegen iemand zeggen dat iets niet helemaal goed is geweest.
Ik heb ook - om maar een simpel voorbeeld te noemen - nooit mijn ene kind in het bijzijn van de ander een standje gegeven of aangesproken op gedrag. Daar heeft die ander niks mee te maken en dat is dus niet vernederend.
Wat voor een misbruikt iemand al heel wat is, is dat de dader, zegt dat hij/zij het inderdaad gedaan heeft.
In negen van de tien gevallen ontkent de dader glashard of zegt zelfs dat het 'uitgelokt' is, en laat daarmee de misbruikte in de kou staan.

Jas noemt het puur een reactie van de oude mens. Dat is natuurlijk volslagen onzin.
Er wordt door een misbruikte aan alle kanten geworsteld met wat zij (ik houd me daar nu even bij want aldoor hij/zij te zeggen, terwijl ieder begrijpt wat ik bedoel) gelooft, met wat haar vanuit de Bijbel tegemoet komt en het is niet en nooit zo dat "alles over is, op het moment dat Jezus in mijn leven kwam". Dat is misleiding, want het is niet over.
Wanneer een misbruikte mens zich al niet geheel heeft afgekeerd van God en kerk, dan wordt het hen vaak niet gemakkelijk gemaakt.
Stel, iemand is door haar vader misbruikt. Een vader die dus van geen kant te vertrouwen was - hoe wil je dan God als Vader zien?
Nee, niet zeggen dat dat anders is. Verstandelijk wéét een misbruikte dat, maar het gevoel is anders... de taal in de kerk alleen al...

Terug naar vergeven. Incest - gevolgen: verkrampen bij aanrakingen, geen seks kunnen hebben later, geen zelfwaardering (je was een wegwerpartikel niet waar?) geen vertrouwen in mensen, altijd op je hoede zijn, niet weten wat ONvoorwaardelijke liefde is, hechtingsproblemen, etc. etc.
De ongerechtigheid der vaderen wordt bezocht aan de kinderen tot in het derde en vierde geslacht... Als er iets gebleken is waar te zijn is het dat wel...

Is het dan heel erg vreemd als het slachtoffer - en let wel, bij seksueel misbruik is er altijd maar één schuldig en dat is de dader! erop hoopt dat die dader zegt dat het gebeurd is en dat het hem spijt? Hoeft ie echt niet voor vernederd worden of diep in het stof te gaan. Het zal bevrijdend voor het slachtoffer werken, maar in 99% van de gevallen zal ze zich erbij moeten neerleggen dat die erkenning niet komt of dat de dader niet om vergeving vraagt.
Sommigen worden veroordeeld - want het is en blijft een wettelijk misdrijf.
De straffen staan in geen verhouding tot de aangerichte schade maar dit terzijde.

Gezegend is de mens die in staat is - al is het na jaren en jaren - toch tot 'vergeven' kan komen. Maar het is mijn stellige overtuiging dat het niet moet.

Over wat vergeven eigenlijk is moeten we het nog een keer hebben denk ik, want ook daar voel ik iets van verschillende opvattingen, maar dan wordt dit stuk veel te lang...
Riska

[jas]

Jas noemt het puur een reactie van de oude mens. Dat is natuurlijk volslagen onzin.

Wat noem ik een reactie van de oude mens? Volgens mij interpreteer je me nu echt verkeerd hoor. Ik ben dacht ik tot nu toe heel menselijk met deze materie bezig geweest.

[Gershwin]

Hm... mijn gevoel zegt dat je gelijk hebt, Riska maar anderzijds: is vergeven niet onvoorwaardelijk vergeven?

[Marnix]

In het gedicht waarmee ik begon, komt duidelijk de strijd naar voren. Je wilt wel, je kunt niet... Dat wordt aan God voorgelegd.

Klopt, daarom wees ik bijvoorbeeld op die gelijkenis van die slaaf waarbij een torenhoge schuld vergeven wordt.

Vergeven is heel moeilijk.... maar als je je echt er van laat doordringen hoeveel God jou vergeeft maakt dat het wel makkelijker... tenminste, dat is mijn ervaring.

Hoeveel onrecht doen we God aan... en Hij vergeeft het zonder dat we dat verdienen. Maak maar eens een lijstje van hoeveel Hij je vergeeft... en bedenk dan: Vergeef ons onze schulden gelijk ook wij vergeven wie ons iets schuldig zijn... Blijkbaar vindt Jezus dat heel belangrijk want die licht Hij na het Onze Vader nog apart toe als enige punt uit dit gebed:

12 Vergeef ons onze schulden,
zoals ook wij hebben vergeven
wie ons iets schuldig was.
13 En breng ons niet in beproeving,
maar red ons uit de greep van het kwaad. (6:13) van het kwaad – Andere handschriften lezen: ‘van het kwaad. Want aan u behoort het koningschap, de macht en de majesteit tot in eeuwigheid. Amen’.14 Want als jullie anderen hun misstappen vergeven, zal jullie hemelse Vader ook jullie vergeven. 15 Maar als je anderen niet vergeeft, zal jullie Vader jullie je misstappen evenmin vergeven. (Mattheus 6)

21 Daarop kwam Petrus bij hem staan en vroeg: ‘Heer, als mijn broeder of zuster tegen mij zondigt, hoe vaak moet ik dan vergeving schenken? Tot zevenmaal toe?’ 22 Jezus antwoordde: ‘Niet tot zevenmaal toe, zeg ik je, maar tot zeventig maal zeven. 23 Daarom is het met het koninkrijk van de hemel als met een koning die rekenschap wilde vragen van zijn dienaren. 24 Toen hij daarmee begonnen was, bracht men iemand bij hem die hem tienduizend talent schuldig was. 25 Omdat hij niets kon terugbetalen, gaf zijn heer bevel dat de man samen met zijn vrouw en kinderen en alles wat hij bezat verkocht moest worden, zodat de schuld kon worden ingelost. 26 Toen wierp de dienaar zich aan de voeten van zijn heer en smeekte hem: “Heb geduld met mij, ik zal u alles terugbetalen.” 27 Zijn heer kreeg medelijden, hij liet hem vrij en schold hem de geleende som kwijt. 28 Toen deze dienaar naar buiten ging, trof hij daar een van de andere dienaren, die hem honderd denarie schuldig was. Hij nam hem in een wurggreep en beet hem toe: “Betaal me alles wat je me schuldig bent!” 29 Toen wierp deze zich voor hem neer en smeekte hem: “Heb geduld met mij, ik zal je betalen.” 30 Maar hij wilde daar niet van weten, integendeel, hij liet hem gevangenzetten tot hij de hele schuld zou hebben afbetaald. 31 Toen de andere dienaren begrepen wat er gebeurd was, waren ze zeer ontdaan, en gingen ze naar hun heer om hem alles te vertellen. [32 Daarop liet zijn heer hem bij zich roepen en hij zei tegen hem: “Je bent een slechte dienaar. Heel die schuld heb ik je kwijtgescholden, omdat je me erom smeekte. 33 Dan had jij toch zeker ook medelijden moeten hebben met die andere dienaar, zoals ik medelijden heb gehad met jou?” 34 En zijn heer was zo kwaad dat hij hem in handen van de gerechtsbeulen gaf tot hij de hele schuld zou hebben terugbetaald. 35 Zo zal mijn hemelse Vader ook ieder van jullie behandelen die zijn broeder of zuster niet van harte vergeeft.’ (Mattheus 18 )

Hierin komt ook heel duidelijk naar voren dat we om van harte te vergeven moeten beseffen wat ons vergeven is. Misschien goed om daar mee te beginnen als vergeven moeilijk is. (ik weet het, het is rationeel, vaak is het niet zo makkelijk... maar het is wel een bijbelse les en zelfs een bijbelse opdracht die heel belangrijk is, lees in beide teksten maar eens de consequenties voor het wel of niet van harte vergeven van de ander)

[Aragorn]

Hm... mijn gevoel zegt dat je gelijk hebt, Riska maar anderzijds: is vergeven niet onvoorwaardelijk vergeven?

Waarom zegt je gevoel dat?

Staat er trouwens niks in de bijbel over schulderkenning van de schuldenaar en de evt. noodzakelijkheid daarvan?

[Riska]

Toch moeten we ook niet vergeten dat we nu zo'n beetje de redeneertrant van het gedicht aan het volgen zijn, we nemen zo ongeveer aan dat het is zoals dat gedicht zegt. Maar goed beschouwd is dat gedicht natuurlijk puur een reactie vanuit de oude mens. Fout dus.

Riska schreef:
Jas noemt het puur een reactie van de oude mens. Dat is natuurlijk volslagen onzin.

Wat noem ik een reactie van de oude mens? Volgens mij interpreteer je me nu echt verkeerd hoor. Ik ben dacht ik tot nu toe heel menselijk met deze materie bezig geweest.

Hoe moet ik je bovenstaande quote dan opvatten Jas? "Maar goed beschouwd is dat natuurlijk puur een reactie van de oude mens..." Wat versta jij onder "Oude mens" dan?
Ik heb altijd gedacht, geleerd, dat "de oude mens" de "onbekeerde mens" is. En dat in dit gedicht de moeite wordt uitgesproken om te vergeven en dit aan God wordt voorgelegd, geeft dat aan dat er sprake is van "onbekeerdheid"?

Marnix, ik ken die gelijkenissen. Maar ik zie er niet in dat vergeven moet, koste wat kost.

We moeten denk ik eerst bepalen wat vergeven is.
Het is niet een zomaar: "oke, we praten er niet meer over". Het is veel dieper. Het is, ik heb dat al eerder gezegd, een voluit onder ogen zien wat de ander gedaan heeft, dat dus niet verdoezelen, maar in het volle licht zetten en dan zeggen: "dit, wat er gebeurd is, zal niet meer tussen ons staan".

Maar er kan ook haat zijn ontstaan t.o.v. een dader, die een leven geruïneerd heeft. Ik denk aan mensen die een kind, een partner verloren door een moord. Dat raak je dus nooit meer kwijt. Dat kleurt voor altijd je dagen.
Ik denk aan de misbruikte vrouwen, meisjes, mannen en jongens. Dat raak je ook nooit meer kwijt - er is in feite sprake van een vorm van "levenslang". En dan zou het mogelijk kunnen zijn dat je haat...

Een theoloog zei desgevraagd: "Vergeven is de haat loslaten".
Dáár ligt de kern. En vergeven is niet afhankelijk van de schuldbelijdenis van de ander. Soms kan dat ook niet meer, is die ander al lang dood.
Of, zoals in een TV-programma waarin hij dit zei een vader van een vermoord kind zei: "ik ken de dader niet eens, geen idee wie het gedaan heeft". Maar als je niet tot vergeven komt, laat je de dader nog altijd jouw leven regeren, bepalen, blijf je afhankelijk van hem. Komt er een stuk bitterheid in je, en uiteindelijk verpest dat jouw leven, niet dat van de dader.
Dat is de bevrijding van kunnen vergeven: als je de haat loslaat, als je de ander helemaal loslaat, bevrijd je jezelf.

Dat wil niet zeggen dat vergeving gelijk moet. Die theoloog zei: "misschien ben je wel jaren en jaren verder". Want wat vaak vergeten wordt, wanneer rigoureus naar de teksten gewezen wordt waarop o.a. Marnix wijst, dat dan voorbijgegaan wordt aan de woede die er is. Aan de pijn, de wanhoop, van de ander. Aan het grote verdriet dat je dagen kleurt. Omdat, bv. in het voorbeeld van incest er rouw is, rouw om een jeugd die er niet was, rouw om een vader, een broer, een grootvader, een oom, die geen vader, broer, grootvader, oom was, maar de mens die een groot stuk van jouw leven verwoestte...

Kortom: het is niet zo gemakkelijk en ik denk dat God, dat Jezus, dat weet en de mens die hiermee worstelt niet zal veroordelen...

Riska

[Aragorn]

Hoe moet ik je bovenstaande quote dan opvatten Jas? "Maar goed beschouwd is dat natuurlijk puur een reactie van de oude mens..." Wat versta jij onder "Oude mens" dan?
Ik heb altijd gedacht, geleerd, dat "de oude mens" de "onbekeerde mens" is. En dat in dit gedicht de moeite wordt uitgesproken om te vergeven en dit aan God wordt voorgelegd, geeft dat aan dat er sprake is van "onbekeerdheid"?

Ik denk dat jas bedoelt dat de oude mens dat gedeelte in ons is, dat ook na bekering tot zonde geneigd blijft, het vlees zegmaar. De definitieve overwinning op die oude mens is dan pas bij de dood en je kunt er na bekering nog wel last van hebben.

Kortom: het is niet zo gemakkelijk en ik denk dat God, dat Jezus, dat weet en de mens die hiermee worstelt niet zal veroordelen...

Dat het niet makkelijk is erken ik voor 100%. En uiteindelijk wordt je natuurlijk alleen geoordeelt op het hebben van geloof. Maar dan blijft toch nog staan dat het een opdracht is (ja Gershwin.. ) en dat je het in feite dus 'moet' doen. (wat niets afdoet aan alle praktische moeilijkheden, etc, het gaat nu puur over de theorie)

[Marnix]

Marnix, ik ken die gelijkenissen. Maar ik zie er niet in dat vergeven moet, koste wat kost.

We moeten denk ik eerst bepalen wat vergeven is.
Het is niet een zomaar: "oke, we praten er niet meer over". Het is veel dieper. Het is, ik heb dat al eerder gezegd, een voluit onder ogen zien wat de ander gedaan heeft, dat dus niet verdoezelen, maar in het volle licht zetten en dan zeggen: "dit, wat er gebeurd is, zal niet meer tussen ons staan".

Maar er kan ook haat zijn ontstaan t.o.v. een dader, die een leven geruïneerd heeft. Ik denk aan mensen die een kind, een partner verloren door een moord. Dat raak je dus nooit meer kwijt. Dat kleurt voor altijd je dagen.
Ik denk aan de misbruikte vrouwen, meisjes, mannen en jongens. Dat raak je ook nooit meer kwijt - er is in feite sprake van een vorm van "levenslang". En dan zou het mogelijk kunnen zijn dat je haat...

Een theoloog zei desgevraagd: "Vergeven is de haat loslaten".
Dáár ligt de kern. En vergeven is niet afhankelijk van de schuldbelijdenis van de ander. Soms kan dat ook niet meer, is die ander al lang dood.
Of, zoals in een TV-programma waarin hij dit zei een vader van een vermoord kind zei: "ik ken de dader niet eens, geen idee wie het gedaan heeft". Maar als je niet tot vergeven komt, laat je de dader nog altijd jouw leven regeren, bepalen, blijf je afhankelijk van hem. Komt er een stuk bitterheid in je, en uiteindelijk verpest dat jouw leven, niet dat van de dader.
Dat is de bevrijding van kunnen vergeven: als je de haat loslaat, als je de ander helemaal loslaat, bevrijd je jezelf.

Dat wil niet zeggen dat vergeving gelijk moet. Die theoloog zei: "misschien ben je wel jaren en jaren verder". Want wat vaak vergeten wordt, wanneer rigoureus naar de teksten gewezen wordt waarop o.a. Marnix wijst, dat dan voorbijgegaan wordt aan de woede die er is. Aan de pijn, de wanhoop, van de ander. Aan het grote verdriet dat je dagen kleurt. Omdat, bv. in het voorbeeld van incest er rouw is, rouw om een jeugd die er niet was, rouw om een vader, een broer, een grootvader, een oom, die geen vader, broer, grootvader, oom was, maar de mens die een groot stuk van jouw leven verwoestte...

Kortom: het is niet zo gemakkelijk en ik denk dat God, dat Jezus, dat weet en de mens die hiermee worstelt niet zal veroordelen...

Klopt.... en misschien is spijt ook wel belangrijk.... want in de gelijkenis smeekt de slaaf wel om uitstel en de andere slaaf ook. Dat staat er nadrukkelijk bij en dat is denk ik niet voor niets... Daarom is vergeving aan God vragen ook belangrijk. Het is niet alleen maar vragen om vergeving, maar ook inzien dat je de fout in bent gegaan.... ik denk dat dat ook heel belangrijk is bij het vergeven van anderen... dat ze inzien dat ze fout waren. Die knecht krijgt niet zomaar vergeving, hij moet er voor op de knieen. Dan is het ook makkelijker om die haat los te laten...

Inderdaad, het is heel moeilijk... en het kan soms veel tijd kosten. God veroordeelt je niet als je ermee worstelt. Wel kun je Hem vragen of Hij je er mee wil helpen....

[jas]

Toch moeten we ook niet vergeten dat we nu zo'n beetje de redeneertrant van het gedicht aan het volgen zijn, we nemen zo ongeveer aan dat het is zoals dat gedicht zegt. Maar goed beschouwd is dat gedicht natuurlijk puur een reactie vanuit de oude mens. Fout dus.

Riska schreef:
Jas noemt het puur een reactie van de oude mens. Dat is natuurlijk volslagen onzin.

Wat noem ik een reactie van de oude mens? Volgens mij interpreteer je me nu echt verkeerd hoor. Ik ben dacht ik tot nu toe heel menselijk met deze materie bezig geweest.

Hoe moet ik je bovenstaande quote dan opvatten Jas? "Maar goed beschouwd is dat natuurlijk puur een reactie van de oude mens..." Wat versta jij onder "Oude mens" dan?
Ik heb altijd gedacht, geleerd, dat "de oude mens" de "onbekeerde mens" is. En dat in dit gedicht de moeite wordt uitgesproken om te vergeven en dit aan God wordt voorgelegd, geeft dat aan dat er sprake is van "onbekeerdheid"?

Ja dat klopt. Een wedergeboren mens komt in de schuld door zijn onvergeeflijkheid, ondanks dat hij zelf geen schuld heeft in de kwestie waarover het gaat. Sorry, ik heb alle begrip voor de moeite die dit alles kost en nogmaals, ik zou het wellicht ook niet kunnen, maar de Bijbelse boodschap is dat het moet en daar valt niet aan te tornen. Al is het nog zo erg voor degene die het betreft. De Bijbel zegt dat als wij niet vergeven, wij ook geen vergeving kunnen ontvangen. Is dat moeilijk te verteren voor ons? Ja, heel erg, het is veel makkelijker om iemand die ons zo iets ergs heeft aangedaan dood te wensen. En toch moeten we vergeven, want dan stapelen we kolen vuurs op iemands hoofd. En denk niet dat ik niet uit de praktijk praat al is het bij mij een ander geval en heeft het te maken met mijn kind en een ex die dat kind jaren bij mij heeft weggehouden. Ik heb gemerkt dat ik het veel moeilijker had toen ik haatgevoelens over haar had. Nu ga ik er heel anders mee om, ik heb geen haat meer voor haar, ik behandel haar heel vriendelijk en ik heb daardoor een grotere innerlijke rust gekregen. Soms moet je echt over een drempel heen, een hele hoge drempel, dat wel. Maar met God, gaan we door een bende, en springen we over een muur. En een andere boodschap is er in de Bijbel niet.

[joris]

mee eens, jas

En ook dat het belangrijk is dat iedereen dat op zijn eigen tempo en eigen manier doet. OM te kunnen vergeven moet je eerst de pijn goed kunnen vast pakken. Heilzame boeken op dit gebied is bijvoorbeeld' genezing van je identiteit' van Leane Peayne. En voor mannen is haar boek Crisis in mannelijkheid' geweldig heilzaam.
En zoiets kan je niet alleen.

[Riska]

mee eens, jas

En ook dat het belangrijk is dat iedereen dat op zijn eigen tempo en eigen manier doet. OM te kunnen vergeven moet je eerst de pijn goed kunnen vast pakken. Heilzame boeken op dit gebied is bijvoorbeeld' genezing van je identiteit' van Leane Peayne. En voor mannen is haar boek Crisis in mannelijkheid' geweldig heilzaam.
En zoiets kan je niet alleen.

Dat is precies wat ik eigenlijk bedoel. Er wordt te vaak gezegd: "vergeven moet", zonder te kijken naar de pijn van de ander. Het is nou eenmaal 'voorgeschreven...'
Ik denk dat het uiteindelijk, als de woede eruit is, zoals Jas ook schrijft, hoe die er was, de haat losgelaten kan worden. Maar dat zou best wel eens járen kunnen duren. Die tijd wordt ons gegund, want nogmaals: God vraagt geen onmogelijke dingen van ons.
Maar "de haat loslaten" - en dat is bij mij ooit ingeslagen als een bom en heeft mijn denken veranderd - is uiteindelijk zo ontzettend bevrijdend en dat is de enige reden waarom vergeving noodzakelijk is...

Die tijd is mij ook gegund geweest, óók door mijn predikant die nooit, maar dan ook nooit gezegd heeft, dat het nu eens tijd werd om tot vergeven te komen. We hebben er veel en vaak samen over gepraat, maar er was geen enkele druk - "op jouw tijd", werd gezegd. Dat heb ik als verwarmend en bevrijdend pastoraat ervaren...
Uit mijn betrokkenheid bij het onderwerp zal het jullie duidelijk zijn denk ik, dat ik - helaas - "ervaringsdeskundige" ben. Ik schreef over "de ander" etc. om er niet helemaal weer ingetrokken te worden, ( ik kan er vrij goed op een afstand naar kijken) maar ik wilde het wel een keer aan de orde stellen.

Riska

[jas]

Die tijd wordt ons gegund, want nogmaals: God vraagt geen onmogelijke dingen van ons.

En als wij nou eens geen jaren de tijd hebben om dit te bereiken? Ik leer nergens in de Bijbel dat wij een bepaalde tijd hebben om van onze zonden af te komen maar dat wij te allen tijde bereid moeten zijn om te sterven. Ik weet dus niet waar je dat vandaan haalt en ik vind het een onchristelijke en onbijbelse opmerking. Ik begrijp dat het om iemand gaat die je heel naast is. Maar jij tracht voortdurend het begrip voor de naaste te stellen boven wat God in Zijn Woord van ons eist. Ik denk niet dat dat goed is. Begrip is goed, moet er ook zijn, en medeleven is goed, moet er ook zijn, maar nooit kan of mag dit zover gaan dat het prevaleert boven Gods Woord. Dan ben je dus verkeerd bezig en je helpt die persoon er ook niet echt mee, want hulp tegen Gods Woord in, is geen echte hulp. Sorry, maar ik kan echt niet anders schrijven dan dit.