Mag je je kind slaan?

[moppie]

Ik denk wel dat er verschil in zit of je als juf straft of als ouder. als een juf of meester mijn kind zou slaan, zou ik wel ff heel kwaad worden hoor!
Doch strafwerk vind ik niet erg. Moeten ze maar luisteren he!

Toch merk je dat de thuissituatie er heel erg uitspringt. Een kind wat veel geslagen wordt is bang voor met name mannelijke docenten. Een kind dat thuis veel gestraft wordt is ongevoelig voor straf of reageert juist aggressief. Dan loop je mi het doel van straffen voorbij.

Straffen is corrigeren en daardoor de kinderen dichter bij je brengen.

[Thedudehimself]

Er staat volgens mij ergens in spreuken ook een tekst dat het goed is om je zoon te slaan... zoiets als tuchtiging is goed (sorry geen bijbel paraat)

[moppie]

is tuchtigen zelfde al slaan dan??

De tekst die jij aanhaalt stat in OT. Daar ging men heel anders met elkaarom. Een dief werd gestenigd. Vrouwen werden ahw onderdrukt en ga zo maar door. Nu hoor je mij niet zeggen dat de bijbel tijdgebonden is. Maar een aantal aspecten daaruit wel.

Uit onderzoek is nu eenmaal gebleken dat je heel voorzichtig moet zijn met straffen. Dat kinderen er door verpest kunnen worden.

[Thedudehimself]

is tuchtigen zelfde al slaan dan??

De tekst die jij aanhaalt stat in OT. Daar ging men heel anders met elkaarom. Een dief werd gestenigd. Vrouwen werden ahw onderdrukt en ga zo maar door. Nu hoor je mij niet zeggen dat de bijbel tijdgebonden is. Maar een aantal aspecten daaruit wel.

Uit onderzoek is nu eenmaal gebleken dat je heel voorzichtig moet zijn met straffen. Dat kinderen er door verpest kunnen worden.

Toch het staat volgens mij ergens in spreuken met zoveel woorden... (wederom vervelend dat ik geen bijbel heb). Maar ik ben het wel met je eens dat je met een pedagogische tik voorzichtig moet zijn. Aan de andere kant als je twee keer waarschuwt dan vind ik een tik op de handen (en dus zeker geen mishandeling!!) zeker niet verkeerd. Ouders zijn in deze tijd veel te lief voor hun kinderen. Zachte heelmeesters maken stinkende wonden. Een voorbeeld:

Zo'n dreinerig kind in de supermarkt... die na vier keer waarschuwen nog steeds een pak snoep in de kar legt. Mamlief gaat dan maar akkoord omdat ze geen scene wil in de supermarkt. Zo'n kind moet gewoon terechtgewezen worden... uit liefde (dus ga je zeker niet hard slaan). Anders krijg je echt van die bedorven kinderen.

Mijn moeder en vader sloegen me ook wel eens als ik het te bont maakte, heb ik echt niets aan over gehouden hoor.

[moppie]

Wat betreft een pedagogische tik ben ik het helemaal met je eens. zoals ik al eerder stelde een straf moet opvoedkundig ( pedagogisch ) zijn.

daar heb ik ook niet veel op tegen. Ik doelde meer op mn refo-ouders die hun kinderen op grond van de bijbel slaan. of keihard straffen dwingen bepaalde dingen te doen.

Er staat namelijk ook ergens in de bijbel. Verwek uw kinderen niet tot toorn. En in mijn ervaring met pubers ligt het straffen (tuchtigen) en het verwekken tot toorn soms erg dicht bij elkaar.

Je mag van een volwassene nog altijd aannemen dat hij meer verstand heeft dan een kind. Laat hij dat verstand dan ook gebruiken en een kind uit liefde vermanen en niet vanuit een machtspositie

[surfer]

bij slaan reageren ouders zich ook vaak af. En dat is juist NIET de bedoeling.

[Sterretje]

Slaan.
Ik ben het eens met de pedagogische tik. Alleen is het zo jammer dat er ouders zijn die onder pedagogische tikken iets heel anders verstaan dan mij.

Ik denk wanneer je als ouder uit onmacht slaat dat je heel fout bezig bent. Net als ouders die schreeuwen. Ik vind dat echt erg.

Want waar stop je wanneer je begint met slaan uit onmacht?

Moppie.
Ik ben het niet helemaal eens met je over je verhaal relatie school-thuis.
Ik heb onwijs veel waardering voor de manier hoe mijn ouders zich hebben ingehouden toen ik puber was. Ik heb inderdaad wel eens een draai om mijn oren gehad toen ik jonger was, maar later was het vooral praten. En zeker niet schreeuwen. Maar op school was ik een ramp. Ik heb er nu onwijs veel spijt van maar toen vond ik het maar wat stoer dat er weer een leerkracht jankend weg liep. En dat ze tegen me schreeuwden, ik lachte ze uit.
En dat was zeker niet omdat ik dat thuis gewend was.

De lijn die jij aangeeft zal ten dele kloppen maar gaat zeker niet altijd op.
Want dan kun je hem doortrekken;
Een kind dat bang is voor leerkrachten wordt geslagen (beetje overdreven gezegd)

Verder vraag ik me af hoever je bent met je kind wanneer je inderdaad vier keer moet waarschuwen tot het luistert. Ik denk dat ik dat als ouder niet eens zou willen. Okay ik ben richting kinderen gewoon mega consequent. Misschien wel te. Maar ik vind dat zelf het beste. (maar eigen kinderen hebben is vast heel anders)

[moppie]

ster.....je verdraaid mijn woorden beetje.

jij zegt. een kind dat bang is voor leraren wordt geslagen, terwijl ik stel een kind dat veel geslagen wordt is vaak bang voor leraren. Is toch wel heel wat anders dacht ik.

En dan heb ik het echt niet over slaan dmv pedagosche tik.

Ik stel ook helemaal niet dat "onhandelbare" kindere altijd een product van de thuissituatie zijn.

Ik heb het over kinderen die heel nadrukkelijk naschoolse aandacht vragen.

Jouw schoolsituatie ken ik aardig dacht ik. En ik weet ook wel dat dat vaak aan leraren lag. Ht niet kunnen omgaan het verkeerd reageren op de jeugd. Tuuk hoe kwader ze worden hoe harder je lacht. Daarom zeg ik ook dat straffen vaak averechts werkt. Er zijn zoveel andere manieren, om een kind te corrigeren.

Je stelt dat vier keer warschuwen te veel is. Klopt mijn regel was drie keer waarschuwen is te veel dus de derde keer ben je de klos. Als was dat lang niet altijd strafwerk. Consequent zijn is idd van levensbelang. Thuis en op school. Als het goed is is school het verlengde van thuis.

jij weet net zo goed als ik dat er kinderen zijn die stelselmatig geslagen worden ( dus geen tik) en dat dat dan opvoeden schijnt te heten. Zulke kinderen weerloze kinderen kunnen we niets tegen in brengen want vader is hoofd van gezin is de priester en moet huis regeren met harde hand. Sorry maar daar geloof ik dus niet in en ik durf te stellen dat dat averechts werkt

[Sterretje]

hey
moppie,
het was niet verdraaien, ik zette erbij.. expres even.

Grijns als medeleerlingen kende je mijn zwartebladzijden id;-)

verder.
waarschuwen.
Ik vind een keer genoeg, en ik vertik het om bij een waarschuwing altijd een sanctie te geven.
'als nu niet stil ben dan..'
Ze moeten niet stil zijn omdat ze straf krijgen, nee gewoon omdat ik het wil.
Er zijn uitzonderingen. Er zijn gewoon kinderen waarbij bepaalde dingen niet werken.

[moppie]

helemaal mee eens.

behalve dus dat doortrekkenvan jou want ik vind dat geen doortrekken maar tegenovergestelde. verder hoeft waarschuwen idd niet meteeen dreign te zijn. zinnen als als je nu niet stil bent dan........ moet je echt tot laatst bewaren en dan nog zeer uitzonderlijk. Want je moet wel waarmaken wat je toen zij. Anders nemen ze helemaal loopje met je.

[Inspector Morse]

Boeiend ondewerp, ik werk in een tehuis voor kinderen en jongeren uit de bijzondere jeugdzorg. Het is voor ons als groepsleiders bij wet verboden dat we de kinderen slaan. Daar houdt de professionele discussie dus al op.

Mijn persoonlijke opvatting is dat een tik geven uiteraard geen kwaad kan. Maar je moet wel goed weten dat slaan of een tik geven heel vaak voorkomt uit machteloosheid. Probeer eerst te zoeken naar alternatieven, slaan/een tik geven toont net de zwakte van de oudere.

[Elsa]

De tekst die jullie bedoelen staat in Spreuken 13: 24: Die zijn roede inhoudt, haat zijn zoon; maar die hem liefheeft, zoekt hem vroeg [met] tuchtiging.

Ik heb zelf zes kinderen. De oudste vier volgden elkaar vrij snel op. (ze zijn nu 15, 14, 13 en 10 jaar) Na bijna vijf jaar kwamen er nog twee. (nu 4 en 6 jaar)
De oudsten heb ik wel gestraft met pedagogische tikken. Soms ook wel minder pedagogisch, moet ik toegeven.
Nu ik zelf een stuk ouder ben, en meer ervaring heb in het opvoeden, sla ik eigenlijk nooit meer.
Ik heb het idee dat slaan, ook pedagogisch, toch een soort onmacht is. Mijn kleintjes hebben zo goed als nooit klappen gehad en luisteren minstens zo goed als de oudsten.
Ik heb ook het gevoel dat ik vroeger vaker sloeg in drift, omdat slaan toch een gewoon patroon was. Hiermee bedoel ik niet dat ik de kinderen dagelijks sloeg, maar een tik hoorde wel bij het gewone strafpatroon. Dus als ik driftig was ging ik daar bijna automatisch ook toe over.
Nu slaan niet meer tot de gewone straffen behoort, heb ik die neiging ook minder als ik driftig ben. (Als dit nog eens gebeurt, dan wijs ik naar de deur en roep: "als ik jou was, zou ik heel hard lopen". En dat doen ze dan ook )
Het heeft m.i. ook iets met leeftijd te maken. En met hoe druk je het hebt.
Met de vier oudsten had ik wel eens het gevoel dat ik verdronk in mijn werk. Dan ben je sneller aangebrand.

Er zijn nog zoveel alternatieven voor slaan: het kind wegzetten (in de gang) 'tot het weer lief is', het kind (op de trap) na laten denken over wat het deed, naar boven sturen omdat mama echt erg boos/ verdrietig is over zijn/ haar gedrag. Met al deze dingen plaats je het kind even buiten jouw (mama's) gemeenschap. Dit ervaren kinderen voor mijn gevoel als heel erg.
Dit werkt zelfs met pubers nog!

Al met al geloof ik dat ik nu evenwichtiger opvoedt dan pakweg 10/ 13 jaar geleden.
Alhoewel mijn oudsten daar ook niet echt onder leden, ofzo: onze band is prima.

[Recitativo]

Slaan als pedagogisch middel, daar kan ik me in vinden, maar zoals gezegd hier, niet uit frustratie of woede, maar als welbewust gekozen actie. Met name bij kleine kinderen werkt dit goed, omdat je de discussie niet aan kunt gaan waarom iets wel of niet mag. Dan geef je na waarschuwen een tikje op de vingers, niet zozeer om de pijn, maar om een kleine schrik reactie te veroorzaken zodat dat kind dat foute gedrag in verbinding brengt met een onprettig gevoel. Een volgende keer hoef je dan enkel nog te waarschuwen. Gewoon conditioneren volgens de stimulus-respons-theorie

[marjo]

Ha, jij hebt verstand van de theoretische kant van de zaak
Een andere vraag dan: je hoort ook wel dat slaan op lange termijn niet helpt, omdat kinderen het 'gewoon' gaan vinden en er niet meer op reageren. Het schrikt dan dus niet meer af. Wat vinden jullie daarvan? Dat houdt dus in dat je maar heel af en toe kan slaan (of steeds harder )

[DenKTenk]

Spreuken 23:13&14 (SV met kanttekeningen):

13 Weer de tucht28) van den jongen niet; als gij hem met de roede zult slaan, zal hij niet sterven.29)
14 Gij zult hem met de roede slaan, en zijn ziel van de hel redden.

28) tucht
Versta, de tucht, die niet alleen geschiedt door woorden, maar ook door straffen. Zie boven Spreuk. 7:22.

29) niet sterven.
Te weten, noch hier door de tijdelijke straf der overheid, noch hierna door de eeuwige straf van God.

Kanttekening bij Spreueken 7:22:
Het Hebreeuwse woord betekent niet alleen de onderwijzing, die geschiedt met woorden, maar ook de kastijding, die geschiedt met dadelijke straf.