avondmaal

[Sabra]

Ik ken dat bijbelgedeelte en nadat ik het net heb herlezen, kan ik er niet anders uit opmaken dat we niet en God en satan kunnen dienen.

Als wij zondigen, dienen wij dan God niet? Dat zou dus inhouden dat niemand God zou kunnen dienen.

[Marnix]

Volgens het avondmaalsformulier gaat het er om dat je oprecht berouw hebt van je zonden... Dan worden je zonden je vergeven en kom je dus vrij van zonden aan het avondmaal om daar te denken aan Jezus dood waardoor je die vergeving kunt krijgen.

Dat vind ik mooi. Wel vind ik het jammer dat je daarvoor geloofsbelijdenis in die kerk moet hebben gedaan... Als je in een andere kerk geloofsbelijdenis hebt gedaan of op een andere manier je geloof hebt beleden, kom je niet aan het avondmaal.

Dat is 1 van de weinige punten waarbij ik de leer van mijn kerk onbijbels vind...

Ik ben zelf voorstander van de methode die Frans in zijn openingspost ook aangeeft.

[Sabra]

Als je bekeert bent en Jezus de Koning van je leven is ben je vrijgemaakt van je zonden, dat is dan eeuwigdurend. Niet dat je dan niet meer zondigt of dat je niet langer om vergeving hoeft te vragen, je weet dan dat Jezus jou heeft vrijgemaakt.

[777bert777]

Bijbels gezien moet je lid van de gemeente zijn.

ik ben benieuwt naar je onderbouwing.

anders ik wel

[PeterD]

Bijbels gezien moet je lid van de gemeente zijn.

ik ben benieuwt naar je onderbouwing.

anders ik wel

Volgens mij is het geen Bijbelse instelling maar meer een mogelijkheid van de kerkenraad om meer "gecontroleerd" avondmaal te houden.
Juist de mogelijkheid dat er kleine kinderen anders zouden aangaan die vaak niet helemaal weten wat de bedoeling is van avondmaal wordt hiermee in de kiem gesmoord.
Overigens is dit een opmerking war velen het niet mee eens zullen zijn, maar dan komen we in de discussie wanneer mag je nu aan het avondmaal gaan en wanneer niet.

Ik denk dat het geen Bijbelse grond is, (ik kan hem niet vinden in ieder geval) maar meer een in mijn ogen wijs besluit van één of andere synode.

[Marnix]

De kerkraad wil toezicht houden en dan moet je lid zijn van een gemeente, anders kunnen ze geen toezicht houden op die mensen... Maar volgens mij is juist omdat dat niet altijd mogelijk is, de zelfbeproeving er bij het avondmaal, zodat je bij een andere gemeente of andere kerk wel aan kan gaan zonder dat de kerkleiding toezicht heeft. Wat is anders het nut van de door Paulus voorgeschreven zelfbeproeving...

Je ziet dan ook dat Paulus en zijn reisgenoten in andere gemeenten waar ze komen ook gewoon mee kunnen doen met het avondmaal, zonder dat er eerst gedrag die mensen hoeft te worden onderzocht...

Helaas houdt de kerkraad liever zelf de touwtjes in handen en wijst zodoende mensen waarvan ze de levensstijl niet kunnen of willen controleren gewoon af.

[PeterD]

Ik vraag me af of de kerkenraad mensen afwijst. Het is toch zo dat het ook maar gewoon mensen zijn. Dus kunnen zij nooit oordelen over het innerlijk van mensen.
Wel staan er in diverse kerken "tafelwachten" die moeten voorkomen dat die mensen die openlijk in zonden leven en die daar dus ook niet van plan zijn om mee op te houden, te weren van de tafel.

Hoe het exact zit bij onze gemeente met "vreemden" weet ik niet, maar zal ik eens navragen...

[Kaw]

Bijbels gezien moet je lid van de gemeente zijn.

Hummm ja. Ik verbaas me nu ook over deze uitspraak. Weet echt niet meer hoe ik hier bij kom.

[Kaw]

Volgens het avondmaalsformulier gaat het er om dat je oprecht berouw hebt van je zonden... Dan worden je zonden je vergeven en kom je dus vrij van zonden aan het avondmaal om daar te denken aan Jezus dood waardoor je die vergeving kunt krijgen.

Waarom heb ik nooit oprecht berouw? Waarom kan naar mijn idee berouw altijd een tikkeltje meer zijn? Het probleem van het "oprechte berouw" in de bevindelijke kringen is dat het nooit goed genoeg is. Uberhaupt enig berouw en een verlangen om van je zonden verlost (dat is verschoont, maar ook genezen van de wil om de zonden te doen) te zijn, vind ik persoonlijk genoeg, want anders komen er weer onmetelijke drempels voor het avondmaal bij en er zijn al genoeg drempels.

[sparow]

Waarom heb ik nooit oprecht berouw? Waarom kan naar mijn idee berouw altijd een tikkeltje meer zijn? Het probleem van het "oprechte berouw" in de bevindelijke kringen is dat het nooit goed genoeg is. Uberhaupt enig berouw en een verlangen om van je zonden verlost (dat is verschoont, maar ook genezen van de wil om de zonden te doen) te zijn, vind ik persoonlijk genoeg, want anders komen er weer onmetelijke drempels voor het avondmaal bij en er zijn al genoeg drempels.

Er staat toch ook niet bij hoeveel je berouw moet hebben? Van ons mag het misschien altijd net ietsje meer zijn, maar dat is de fout die wij maken. Het gaat op zich ook niet over het berouw hebben, maar dat je al je vertrouwen op je zaligmaker stelt. Dat gaat met berouw gepaard...(denk ik)

Als het trouwens over het weren van mensen gaat, dan gaat het idd over mensen die openlijk in zonden leven. De kerkenraad kan niet oordelen over het innerlijk, maar wel wat er naar buiten komt... Leer en leven he..

[Marnix]

Volgens het avondmaalsformulier gaat het er om dat je oprecht berouw hebt van je zonden... Dan worden je zonden je vergeven en kom je dus vrij van zonden aan het avondmaal om daar te denken aan Jezus dood waardoor je die vergeving kunt krijgen.

Waarom heb ik nooit oprecht berouw? Waarom kan naar mijn idee berouw altijd een tikkeltje meer zijn? Het probleem van het "oprechte berouw" in de bevindelijke kringen is dat het nooit goed genoeg is. Uberhaupt enig berouw en een verlangen om van je zonden verlost (dat is verschoont, maar ook genezen van de wil om de zonden te doen) te zijn, vind ik persoonlijk genoeg, want anders komen er weer onmetelijke drempels voor het avondmaal bij en er zijn al genoeg drempels.

Gelijk heb je... jammer dat er van berouw vaak zo'n show wordt gemaakt in traditionele kerken... een vriendin van me vertelde dat ze regelmatig dingen van de preekstoel hoorde over mensen die 10 jaar kapot waren geweest van verdriet en daarna pas echt verlost waren en vonden dat ze wel aan het avondmaal zouden mogen... hierdoor leg je de lat voor anderen heel hoog... die hebben al snel zo iets van: Hm mijn berouw is niet echt genoeg... Ik vind het vreselijk dat er van verlossing zo'n show wordt gemaakt...

[PeterD]

over mensen die 10 jaar kapot waren geweest van verdriet en daarna pas echt verlost waren en vonden dat ze wel aan het avondmaal zouden mogen... hierdoor leg je de lat voor anderen heel hoog... die hebben al snel zo iets van: Hm mijn berouw is niet echt genoeg... Ik vind het vreselijk dat er van verlossing zo'n show wordt gemaakt...

Dit soort verhalen zijn bekend, maar of de lat daarmee hoog gelegd wordt betwijfel ik. Geloof is een persoonlijke zaak. De één zal eerder vrijmoedigheid hebben aan te gaan dan de ander.
En inderdaad het kan soms lang duren. Lees de geschiedenissen van John Bunyan maar, daar ging het echt niet allemaal vanzelf, en ging het met heel wat strijd gepaard.

[Marnix]

Ik ken mensen die daardoor hun eigen geloof niet goed genoeg vinden, omdat ze dit soort verhalen horen en dan denken: Pff, bij mij gaat dat niet zo, dus zal het wel niet echt goed met me zitten.

Dan vind ik dat een slechte zaak... Zwaar onbijbels.... Hoe kun je nou 10 jaar berouw hebben voor je jezelf als verlost ziet? Hangt je verlossing dan af van hoe lang je berouw hebt? Ik dacht dat het er om ging dat Jezus voor je zonden stierf... op het moment dat je dat gaat zien heb je berouw van je eigen zonden maar tegelijkertijd mag je weten dat je verlost bent. Dan mag je ook aangaan aan het avondmaal... dat mensen dan nog steeds niet durven komt dan omdat ze zich aan anderen spiegelen die je willen wijs maken het berouw-proces toch wel heel erg bijzonder moet zijn... terwijl er niet eerst allerlei shows opgevoerd hoeven worden voor je "goed genoeg bent om aan te gaan"

Kijk maar eens in de bijbel.... de moordenaar naast Jezus aan het kruis was verlost na 1 zin van berouw. Paulus zat niet eerst 10 jaar in zak en as voor hij zichzelf goed genoeg vond om te gaan evangeliseren. De tollenaar sloeg zich zelf op de borst en zei: Heer wees mij, zondaar, genadaig en hij ging vergeven naar huis... de farizeeer stond al 10 jaar op een opvallende plek te bidden en kreeg geen vergeving.

[alex leusink]

Nooit zal op het moment dat je je eigen schuld echt leert kennen als de reden waarom je God niet dienen kunt zoals Hij verdient, op dat moment ook direct de zalige vreugde van de verlossing in je hart kunnen zijn. Het zijn drie onderscheiden delen van een bekering. De volgorde is altijd hetzelfde, alleen is het bij iedereen weer anders, maar deze volgorde kan in een bekering niet gemist worden. Hoe zou je op het moment dat je diepe droefheid over je zonden voelt ook direct die vreugde van Hem in hart kunnen zijn?

[Cathy]

Er staat toch ook niet bij hoeveel je berouw moet hebben? Van ons mag het misschien altijd net ietsje meer zijn, maar dat is de fout die wij maken. Het gaat op zich ook niet over het berouw hebben, maar dat je al je vertrouwen op je zaligmaker stelt. Dat gaat met berouw gepaard...(denk ik)

Hier ben ik het mee eens, daar draait het om. En misschien moet je dan aan die tafel wel erkennen dat je berouw niet groot genoeg is....dat je met ècht lege handen komt.