Gerechtvaardigd, maar nog niet wedergeboren

[Maarten]

Mensen die dus denken dat geloven een soort knip van je vingers is, en waarvan je zelf wel uitmaakt of en dat je het doet.

Zie je zelf ook dat je hiermee een waardeoordeel geeft over het geloof van deze 'soort' chistenen?

Klaas

We mogen ten allen tijde de meetlat van de Bijbel aanleggen. Wel met de geest van zachtmoedigheid, want niemand is volmaakt.

Bovendien spreekt Caprice niet persoonlijk op iemand en zo in het algemeen gesteld is dit mijns inziens een uitspraak die gedaan mag worden.

[caprice]

Mensen die dus denken dat geloven een soort knip van je vingers is, en waarvan je zelf wel uitmaakt of en dat je het doet.

Zie je zelf ook dat je hiermee een waardeoordeel geeft over het geloof van deze 'soort' chistenen?

Klaas

We mogen ten allen tijde de meetlat van de Bijbel aanleggen. Wel met de geest van zachtmoedigheid, want niemand is volmaakt.

Bovendien spreekt Caprice niet persoonlijk op iemand en zo in het algemeen gesteld is dit mijns inziens een uitspraak die gedaan mag worden.

Geloof is iets dat van God geleerd moet worden, en dat niet van de mens zelf kan, mag en hoeft te komen. Mensen die zichzelf kunnen bekeren zijn er ook, hoor. En moeten we die dan blind heen laten gaan voor een eeuwigheid? Niets is vreselijker dan met een ingebeelde hemel in de hel terecht te komen. Weet Jezus Christus ook van je geloof af? Is het een werk Gods?

[Klaas]

o? bedoel ik dat?

Je komt wat in de buurt, maar denkt wat te eenzijdig plaatsvervangend.

Ik bedoelde ook alleen een duwtje in de goede richting te geven.

Klaas

[Maarten]

o? bedoel ik dat?

Je komt wat in de buurt, maar denkt wat te eenzijdig plaatsvervangend.

Ik bedoelde ook alleen een duwtje in de goede richting te geven.

Klaas

Ik begrijp het, maar had liever gewild dat je op een anderplekje geduwd had. Nu ben ik weer gelijk gelabeld

[Klaas]

Maarten:

We mogen ten allen tijde de meetlat van de Bijbel aanleggen.

Absoluut. Ik lees in de bijbel een heleboel kenmerken van het geloof. Bij mijn weten staat er in die rijtjes nergens 'voldoende zondekennis'.

Maarten:

Bovendien spreekt Caprice niet persoonlijk op iemand en zo in het algemeen gesteld is dit mijns inziens een uitspraak die gedaan mag worden.

Ik zeg ook niet dat de uitspraak ongeoorloofd is. Ik merk alleen op dat er een oordeel gegeven wordt en m.i. moet je daarmee voorzichtig zijn. Zeker als de conclusie van dat oordeel (impliciet) is dat iemands geloof niet echt is. We kunnen heel aardig beoordelen of iemands levensstijl al dan niet in overeenstemming is met de bijbel is. Ook over iemands overtuigingen kunnen we het hebben: is het idee van een opname wel of niet bijbels? Dat soort zaken mag en moet gesignaleerd worden. Waar je m.i. echter uiterst terughoudend in moet zijn is het concluderen dat iemands geloof 'dus' niet echt is. Het geloof kan klein zijn als een mosterdzaadje maar ook dat geloof kan 'echt' geloof zijn. Natuurlijk is het de bedoeling dat dat geloof groeit maar dat is wat anders dan iemand vertellen dat hij niet echt gelooft.

Ik vind het prima om het met elkaar over zondekennis te hebben. Ook als iemand weinig zondekennis ten toon spreidt kun je het daar met die persoon over hebben. Jouw eerste bericht is echter veel te generaliserend. Het doet me denken aan de manier waarop er in veel kerken gesproken wordt over enthousiaste jongeren of evangelische christenen. Ze beelden zichzelf wat in, het gaat allemaal veel te makkelijk, het gaat om een historisch geloof en ga zo maar door. Dat soort uitspraken werkt m.i. alleen contra-productief. Ga eens een gesprek van hart tot hart aan met 'zulke' christenen en je zult versteld staan. Ik ken evangelische christenen die je hoegenaamd niet over hun ellende of zondekennis hoort. Niet zelden hebben ze echter een liefde voor en toewijding aan God waar ik jaloers op ben. Ook heb ik geregeld gesprekken gevoerd met enthousiaste jongeren. Nee, ook bij hen stond zondekennis niet op de eerste plaats. Als je echter ziet hoe radicaal ze zijn en hoe ze helemaal 'voor God gaan' dan kan ik niet anders dan God danken voor het werk dat Hij in hen begonnen is. Ik vertrouw er dan ook ten volle op dat Hij dat werk zal voltooien.

Klaas

[Maarten]

Maarten:

We mogen ten allen tijde de meetlat van de Bijbel aanleggen.

Absoluut. Ik lees in de bijbel een heleboel kenmerken van het geloof. Bij mijn weten staat er in die rijtjes nergens 'voldoende zondekennis'.

dat klopt, want wat is voldoende? Nee, de Bijbel is daar zelfs heel duidelijk in. Zoveel zondekennis dat je ziet dat je Christus nodig hebt, dat is genoeg. Of mag ik dat ook niet zeggen? Trouwens, nu krijg we weer zo'n discussie wat eerst en wat dan. Dat wil ik niet. Laat ik het anders zeggen: Als ik met iemand spreek die zegt christen te zijn, maar Christus niet nodig heeft als Zaligmaker voor zijn zonden. Dan kan ik niet zeggen dat hij het geloof heeft.

Maarten:

Bovendien spreekt Caprice niet persoonlijk op iemand en zo in het algemeen gesteld is dit mijns inziens een uitspraak die gedaan mag worden.

Ik zeg ook niet dat de uitspraak ongeoorloofd is. Ik merk alleen op dat er een oordeel gegeven wordt en m.i. moet je daarmee voorzichtig zijn.

Voorzichtigheid is heel belangrijk. Toch kunnen er voor mij redenen zijn dat ik moet zeggen, dat geloof zou ik niet willen hebben. Het is nog wat anders dit die persoon op deze manier te zeggen. Maar daar hebben we het dan ook niet over.

Zeker als de conclusie van dat oordeel (impliciet) is dat iemands geloof niet echt is. We kunnen heel aardig beoordelen of iemands levensstijl al dan niet in overeenstemming is met de bijbel is. Ook over iemands overtuigingen kunnen we het hebben: is het idee van een opname wel of niet bijbels? Dat soort zaken mag en moet gesignaleerd worden. Waar je m.i. echter uiterst terughoudend in moet zijn is het concluderen dat iemands geloof 'dus' niet echt is. Het geloof kan klein zijn als een mosterdzaadje maar ook dat geloof kan 'echt' geloof zijn. Natuurlijk is het de bedoeling dat dat geloof groeit maar dat is wat anders dan iemand vertellen dat hij niet echt gelooft.

Wat zegt Christus over de kleinste gelovigen? Wat zijn dat voor mensen?

Ik vind het prima om het met elkaar over zondekennis te hebben. Ook als iemand weinig zondekennis ten toon spreidt kun je het daar met die persoon over hebben. Jouw eerste bericht is echter veel te generaliserend.

Zo was het ook bedoeld. Het is nl. onmogelijk om uit een verhaal zoals bookman plaatste iets zinnigs te zeggen over Houtman. (Begrijpen we eigenlijk wel wat we veroordelen????? Of is het meer dat we onze eigen onkunde verbergen door dit te veroordelen?) Ik heb een tegenhanger geschetst, waarin ik wezenlijke dingen mis. Die dingen heb ik hierboven al opgeschreven. Wie de schoen past, trekke hem aan.

Ik wilde een discussie uitlokken en dat is inmiddels aardig gelukt. Het verbaast me dat in de discussie van bookman alles direct duidelijk is en dat in mijn tegenhanger dit niet zo is.

Misschien komt deze discussie wel voort uit frustratie van mijn kant, als dit zo is dan is dit verkeerd en zal ik dit voor God moeten belijden. Misschien komt deze discussie daaruit voort dat ik ontzettend verdrietig ben dat er zo weinig kennis is. Maar dan neem ik de norm in mezelf en ben ik weer verkeerd bezig en zal ik dit ook voor God moeten belijden.
Misschien komt deze discussie wel voort uit mijn volle overtuiging dat het christelijk geloof zoals verwoord en beleden in de reformatorische traditie veel te ver ondergewaardeerd wordt.
Misschien is het heilige ijver, misschien onheilige ijver.

Het doet me denken aan de manier waarop er in veel kerken gesproken wordt over enthousiaste jongeren of evangelische christenen. Ze beelden zichzelf wat in, het gaat allemaal veel te makkelijk, het gaat om een historisch geloof en ga zo maar door.

wie de schoen past trekke hem aan...

Dat soort uitspraken werkt m.i. alleen contra-productief. Ga eens een gesprek van hart tot hart aan met 'zulke' christenen en je zult versteld staan. Ik ken evangelische christenen die je hoegenaamd niet over hun ellende of zondekennis hoort. Niet zelden hebben ze echter een liefde voor en toewijding aan God waar ik jaloers op ben. Ook heb ik geregeld gesprekken gevoerd met enthousiaste jongeren. Nee, ook bij hen stond zondekennis niet op de eerste plaats. Als je echter ziet hoe radicaal ze zijn en hoe ze helemaal 'voor God gaan' dan kan ik niet anders dan God danken voor het werk dat Hij in hen begonnen is. Ik vertrouw er dan ook ten volle op dat Hij dat werk zal voltooien.

Ik ben ook zeker wel beschaamd als ik zie op het leven van vele meer evangelische jongeren. Het gaat mij niet om de groepering, maar om echtheid en puurheid. En dat is wat ik zo vaak mis. Waar ik dit vind daar ben ik thuis. Afgelopen zomer was ik in Engeland bij een theologische conferentie. Baptisten en niet-baptisten waren daar gebroederlijk (en gezusterlijk) bijeen. Wel op reformatorische basis. Ik heb daar een jongen ontmoet die om mij veel indruk heeft achtergelaten. Door heel zijn houding en voorkomen en het levende geloof dat hij uitstraalde. Over zondekennis sprak hij niet zozeer, maar hij leefde het. Over verlossing sprak hij niet zozeer, maar hij leefde het. OVer dankbaarheid sprak hij niet zozeer, maar hij leefde het. Dat was we nu echt een leesbare brief van Christus kunnen noemen.

Ook op dit forum heb ik sommige evangelischen leren waarderen (helaas niet allen).

Groet,

maarten

[Harold]

Harold, wat vind je van de uitspraak: 'Adam niet geleerd, is Christus niet begeerd?'

Goede uitspraak, wel adam doorleren is niet in een moment gebeurd, daar gaat een leven overheen denk ik.

[Klaas]

Maarten:

Laat ik het anders zeggen: Als ik met iemand spreek die zegt christen te zijn, maar Christus niet nodig heeft als Zaligmaker voor zijn zonden. Dan kan ik niet zeggen dat hij het geloof heeft

.

Christenen die echt zeggen Jezus Christus niet nodig te hebben ben ik eerlijk gezegd weinig tegen gekomen. Probleem is denk ik dat je je soms afvraagt: "Waarom heb je Jezus eigenlijk nodig, wat betekent Hij voor jou?" Ik vind dat een hele legitieme vraag. Zo'n vraag is echter wat anders dan te stellen dat zo iemand niet gelooft.

Maarten: Wat

zegt Christus over de kleinste gelovigen? Wat zijn dat voor mensen?

Dat verschilt volgens mij per situatie. Soms wordt het in negatieve zin gebracht (Gij klein-gelovigen!) maar we lezen ook dat Jezus bewogen is met mensen die dichtbij het Koninkrijk zijn maar het nog niet 'gegrepen' hebben.

Maarten:

Ik wilde een discussie uitlokken en dat is inmiddels aardig gelukt. Het verbaast me dat in de discussie van bookman alles direct duidelijk is en dat in mijn tegenhanger dit niet zo is.

Ik heb in de andere discussie gezegd dat ik blij voor Houtman ben dat hij voor zijn dood rust en vreden in Christus gevonden heeft. Net als mijn reacties hier is die reactie juist als tegengas bedoeld.

Maarten:

Misschien is het heilige ijver, misschien onheilige ijver.

Jij bent de enige die dat kan bepalen...

Maarten:

wie de schoen past trekke hem aan...

Dat vind ik te goedkoop. Ik ken dat soort prediking ook en hoewel ik de motivatie begrijp vind ik de uitvoering onjuist. Het evangelie dient gebracht te worden in waarheid en liefde. Het in twijfel trekken van het geloof van een hele groep met de hoop dat wellicht enigen uit deze groep gaan nadenken is geen waarheid. Generaliseringen zijn nooit waarheid (generaliseer ik nou ook?). De waarheid is genuanceerder en dient dan ook als zodanig gebracht te worden. Je kunt prima (in een preek) de vraag stellen waarom je Jezus eigenlijk nodig hebt zonder het geloof van een bepaalde groep als 'niet echt' te bestempelen.

Het gaat mij niet om de groepering, maar om echtheid en puurheid. En dat is wat ik zo vaak mis.

Ik heb geleerd dat we ons vaak blind staren op dat wat wij als echtheid en puurheid beschouwen. Een reformatorisch christen verwijt een evangelisch christen zo makkelijk dat hij te weinig zondekennis heeft en andersom verwijt een evangelisch christen de ander er makkelijk van zo weinig vreugde te zien. Dat soort wederzijdse verwijten en generaliserende beschijvingen brengen ons niet verder. Alleen daadwerkelijk contact en luisteren naar elkaar kan ons doen inzien dat we dezelfde Christus dienen. En heel misschien zien we dan ook in dat we wellicht wat van elkaar kunnen leren.

Opdat Christus door het geloof in uw harten wone, en gij in de liefde geworteld en gegrond zijt;
Opdat gij ten volle kondet begrijpen met al de heiligen, welke de breedte, en lengte, en diepte, en hoogte zij,
En bekennen de liefde van Christus, die de kennis te boven gaat, opdat gij vervuld wordt tot al de volheid Gods.
(Efeze 3:17-19)

Klaas

[Maarten]

Christenen die echt zeggen Jezus Christus niet nodig te hebben ben ik eerlijk gezegd weinig tegen gekomen. Probleem is denk ik dat je je soms afvraagt: "Waarom heb je Jezus eigenlijk nodig, wat betekent Hij voor jou?" Ik vind dat een hele legitieme vraag. Zo'n vraag is echter wat anders dan te stellen dat zo iemand niet gelooft.

zo bedoel ik het ook.

Dat verschilt volgens mij per situatie. Soms wordt het in negatieve zin gebracht (Gij klein-gelovigen!) maar we lezen ook dat Jezus bewogen is met mensen die dichtbij het Koninkrijk zijn maar het nog niet 'gegrepen' hebben.

dit is nog helemaal een antwoord op mijn vraag. Ik vraag me af wat het verschil is tussen klein geloof en groot (of gewoon) geloof

Ik heb in de andere discussie gezegd dat ik blij voor Houtman ben dat hij voor zijn dood rust en vreden in Christus gevonden heeft. Net als mijn reacties hier is die reactie juist als tegengas bedoeld.

ik heb die reactie van jou in desbetreffend topic dan ook gewaardeerd, zoals ik veel van jou posts waardeer vanwege voorzichtigheid.

Maarten:

wie de schoen past trekke hem aan...

Dat vind ik te goedkoop. Ik ken dat soort prediking ook en hoewel ik de motivatie begrijp vind ik de uitvoering onjuist.

in de woordverkondiging zal aan de orde moeten komen (denk ik) wat geloof en wat geen geloof is. De link met bepaalde groeperingen behoeven we inderdaad niet te leggen en zal in bepaalde situaties inderdaad contra-productief zijn. Toch spreek jij ook over mensen die je spreekt en waar je je dan afvraagt waarom ze Jezus eigenlijk nodig hebben. Je verbindt het niet aan een groep, maar dat deed ik ook niet. Ik denk dat je in het algemeen je vragen mag uiten bij het geloof van dit soort mensen. Dat is niet direct een oordelen, maar een vragen omdat je bepaalde dingen mist, die je wel graag zou willen zien.

Ik heb geleerd dat we ons vaak blind staren op dat wat wij als echtheid en puurheid beschouwen.

misschien heb je hierin wel gelijk. Ik moet er eerlijk bij zeggen dat ik dit soort mensen nog nooit ontmoet heb, terwijl ik altijd open probeer te staan voor een gesprek. In een gesprek zal ik ook altijd proberen te zoeken naar herkenningspunten. En als die niet vinden zijn rondom de gekruisigde Jezus en de nederige erkenning van Zijn heiligheid, dan mis ik iets. Dat blijft voor mij een noodzakelijk herkenningspunt. Tegelijk wil ik hierbij opmerken dat ik me afvraag of mensen het bij mij merken. Oordelen kan ik niet en mag ik niet. Maar de ene christenen kan ik vrijmoediger broeder of zuster noemen dan de ander. De Heere vraag ons Hem te dienen op een bepaalde manier en wanner ik dat niet herken voel ik een afstand. Maar ik ben niet de maat, dat is God alleen. Dit is voor mij ook een grote spanning.

[Klaas]

Maarten:

dit is nog helemaal een antwoord op mijn vraag. Ik vraag me af wat het verschil is tussen klein geloof en groot (of gewoon) geloof

Hm, ik weet niet of dat zo eenduidig te zeggen is. Eén aspect is iig de mate van vertrouwen. Jezus noemt zijn discipelen kleingelovigen als ze ten diepste niet op God vertrouwen. Van de andere kant zegt hij tegen de Kananese vrouw dat ze een groot geloof heeft. Ook dat heeft duidelijk te maken met het feit dat ze volledig op God vertrouwde.

Iets moeilijker ligt het als we kijken naar de tekst waarin Jezus zegt dat we bergen zouden kunnen verzetten als we een geloof als een mosterdzaadje hebben. Blijkbaar is zo'n klein geloff iets anders en juist geen teken van te weinig vertrouwen.

Maarten:

in de woordverkondiging zal aan de orde moeten komen (denk ik) wat geloof en wat geen geloof is.

Dat kan idd aan de orde komen (al zou ik dat niet zo abstract doen). De prediking moet echter wel meer aspecten beslaan dan de in sommige kringen allesbepalende vraag: "is mijn geloof wel echt?"

Maarten:

Toch spreek jij ook over mensen die je spreekt en waar je je dan afvraagt waarom ze Jezus eigenlijk nodig hebben. (...) Ik denk dat je in het algemeen je vragen mag uiten bij het geloof van dit soort mensen.

Dat laatste zou ik dus niet zeggen. Als je gaat spreken over een bepaald soort mensen dan doe je alsof je mensen in kunt delen in soorten die gedefinieerd worden door bepaalde kenmerken. Je gaat dan voorbij aan de verscheidenheid binnen de groep. Binnen de groep van bv vrije blije christenen zullen er idd zijn die bepaalde aspecten in hun geloof(sleven) missen. Er zijn onder hen ook echter uiterst integere christenen. Die nuance mis je als je gaat spreken over groepen. Ook als je daar niet etiketjes als evo, refo of vrijgo opplakt.

Maarten:

In een gesprek zal ik ook altijd proberen te zoeken naar herkenningspunten. En als die niet vinden zijn rondom de gekruisigde Jezus en de nederige erkenning van Zijn heiligheid, dan mis ik iets.

Kijk, daar noem je zoiets: heiligheid. Evangelische christenen wordt vaak verweten dat ze Gods heiligheid te weinig op waarde schatten en te weinig eerbiedig zijn. Wat we verstaan onder eerbiedig is echter voor een groot deel cultureel bepaald. Als extreem voorbeeldje gebruik ik geregeld het feit dat Duitsers God consequent met Du aanspreken. In Nederland zouden veel mensen het oneerbiedig vinden om God met Je aan te spreken. Zo zijn er ook tussen kerken culturele verschillen. Ik begrijp voor 100% dat zulke verschillen barrières kunnen zijn om elkaar in Christus te ontmoeten. Zulke verschillen zijn geen zaken waar je zomaar overheen stapt. Ik pleit dan ook voor twee dingen nl. het zoveel mogelijk beperken van de criteria om elkaar te herkennen als broeders en zusters en een open houding naar de ander toe.

Maarten:

Maar de ene christenen kan ik vrijmoediger broeder of zuster noemen dan de ander. De Heere vraag ons Hem te dienen op een bepaalde manier en wanner ik dat niet herken voel ik een afstand. Maar ik ben niet de maat, dat is God alleen. Dit is voor mij ook een grote spanning.

Je moet je pas zorgen gaan maken als die spanning er niet meer zou zijn
Gods werk in ons is niet van de ene op de andere dag voltooid en hoe dat werk zich voltrekt zal voor een ieder verschillen. De één zal wellicht makkelijker groeien in reinheid terwijl de andere makkelijker groeit in het herkennen van mede-christenen.

Laten we maar dankbaar zijn dat God dat werk in ons wil doen en dat we niet op onszelf teruggeworpen worden.

Klaas

[Aragorn]

Maarten bedoelt dat er mensen zijn die zeggen te geloven zonder dat ze (doorleefde) kennis van hun zonden hebben.

Klaas

o? bedoel ik dat?

Je komt wat in de buurt, maar denkt wat te eenzijdig plaatsvervangend.

Ik bedoel dat er mensen zijn die wel gered zijn, maar niet uit de nood.

Ik bedoel dat er mensen zijn die zeggen christen te zijn, maar waarbij christen zijn meer levensstijl dan geloof is.

Ik bedoel dat er mensen zijn die zeggen christen te zijn, maar amper weten wat geloven is.

Ik bedoel dat er mensen zijn die zeggen Christus te kennen, maar zo oneerbiedig over God en Christus spreken dat hun spraak hen ontmaskert.

...

Oke, die zullen er best zijn.. en dus?

[Maarten]

Blijkbaar is zo'n klein geloff iets anders en juist geen teken van te weinig vertrouwen.

Dus zijn we blijkbaar niet in staat om het kleine geloof te omschrijven?

De prediking moet echter wel meer aspecten beslaan dan de in sommige kringen allesbepalende vraag: "is mijn geloof wel echt?"

mee eens. Al herken ik niet dat in mijn kringen daar alleen om draait. Wel ken ik veel mensen die met deze vraag worstelen. Ik denk dat het dan ook zeker goed is om hier aandacht aan te besteden. Maar dit moet nooit ten koste gaan van het prediken van de heerlijkheid van de gekruisigde Christus. Want ook juist het horen van zo'n Christus kan je helpen van dit soort vragen af te komen. Door je met al je vragen, zonden, etc. weer opnieuw op Christus te werpen en naar Hem te vluchten.

Als je gaat spreken over een bepaald soort mensen dan doe je alsof je mensen in kunt delen in soorten die gedefinieerd worden door bepaalde kenmerken. Je gaat dan voorbij aan de verscheidenheid binnen de groep.

ik wil geen indeling hanteren op grond van sociologische kenmerken. Maar als ik het heb over 'mensen die zeggen..', dan bedoel ik die maar ook alleen die mensen, zonder daar een etiket op te willen plakken. Je komt ze nl. in allerlei kringen tegen. Net zozeer als je overal in elke christelijke gemeente ware christenen tegen kunt komen en ook daadwerklijk tegenkomt.

Kijk, daar noem je zoiets: heiligheid. ... Wat we verstaan onder eerbiedig is echter voor een groot deel cultureel bepaald.

het gaat mij niet om de vorm waarin eerbied tot uiting komt, maar het gaat mij de presentie van de eerbied. Ook als een christen niet het reformatorische taaleigen hanteert kan ik hem herkennen als ik het besef voor die heiligheid terugvindt. Ik herinner me een uitspraak van een bekeerde Iranier die maar gebrekkig Nederlands sprak. We ontmoetten elkaar zomaar in de trein. Hij zei: "God is echt aardig" Het zou in mijn niet opkomen dit te zeggen, maar de manier waarop hij het zei en wat hij er mee uit wilde drukken was genoeg. Cultuur vind ik in die zin geen barriere als zal je altijd eerst aan cultuur moeten wennen voordat je op waarde kunt schatten.

Ik pleit dan ook voor twee dingen nl. het zoveel mogelijk beperken van de criteria om elkaar te herkennen als broeders en zusters en een open houding naar de ander toe.

ik pleit niet voor zo weinig mogelijk, maar voor de juiste criteria om elkaar te herkennen als broeders en zusters. En een open houding is inderdaad altijd belangrijk en een eerste vereiste voor een goede relatie.

Laten we maar dankbaar zijn dat God dat werk in ons wil doen en dat we niet op onszelf teruggeworpen worden.

Ja God wil wel, maar zelf stribbel ik zo vaak tegen door steeds weer opnieuw te zondigen en de Geest uit te blussen. Gelukkig is het Gods werk en Zijn werk alleen. En ik bid dat Hij mij de kracht zal geven om voor Hem te leven.

Maarten

[Bookman]

Dit is wel heel erg off-topic. Het gaat nergens over.

[hijwel]

Paulus zegt in Romeinen 7 vers 19: 'Want het goede dat ik wil, doe ik niet, maar het kwade, dat ik niet wil, dat doe ik.' Zo gaat een mens dat ervaren. Dat er niets reins uit hem voort kan komen. 'Wie zal een reine geven uit een onreine?'

Dit is de meest verkeerde tekst ooit denk ik zelf.. Dit wordt in sommige kerken als maatstaf gebruik hoe je iets moet voelen of doorleven.. Als jij het eens met die maatstaf lees dan de rest van het hoofdstuk ook eens. De test die op jou geciteerde tekst volgt bijvoorbeeld:

20 Indien ik hetgene doe, dat ik niet wil, zo doe ik nu hetzelve niet meer, maar de zonde, die in mij woont.

Ik zou heel kru kunnen zeggen: Nou als je dit niet hebt doorleeft dannee... Zeg jij dit paulus na: "ik doe geen zonde meer, maar de zonde die nog in mij woont die doet nog zonde" Paulus heeft het niet meer over zijn oude zondaartje in dit stukje. Ik zou heel hart kunnen zeggen: als jij jezelf niet ziet als een nieuw schepsel van God dan ken je God niet.

Nee! God leert iedereen op Zijn manier. En daar zijn geen standaart regels voor die wij bedenken met ons menselijke verstandje.

[hijwel]

Ik bedoel dat er mensen zijn die wel gered zijn, maar niet uit de nood.

als God red, is dat een volkomen redding en niet iets vaags.

Ik bedoel dat er mensen zijn die zeggen christen te zijn, maar waarbij christen zijn meer levensstijl dan geloof is.

een klein beetje geloof is al genoeg. het gaat niet om jou geloof maar om in wie je gelooft.

Ik bedoel dat er mensen zijn die zeggen christen te zijn, maar amper weten wat geloven is.

amper.. (wat is voor jou persoonlijk geloven?)

Ik bedoel dat er mensen zijn die zeggen Christus te kennen, maar zo oneerbiedig over God en Christus spreken dat hun spraak hen ontmaskert.

echt liefde kan je zien.. dat is ook 1 van de maatstafen die God ons geeft om mensen te herkennen.

maar nu heel persoonlijk...
Ben jij gered? Of ben je iemand die Jezus niet kent maar vanaf de zijlijn mensen toeschreeuwt hoe ze het beste bij Jezus kunnen komen?