Mensen,
Je bent christelijk, gaat naar de kerk, houdt van je naaste, leest bijbel, geeft collectegeld, adopteert een kind in india, noem maar op.
De bijbel geeft ons als norm, tienden te geven van ons inkomen. Ik vrees dat ik daar niet aan kom, ik geef wel aan goeie doelen, maar die 10% haal ik niet.
Zal de bijbel dit letterlijk bedoelen, tien procent van je inkomen weg te geven aan je noodlijdende naaste? En mag je dan je belastinggeld wat betaald wordt van je inkomen, er al bij insluiten? Met dat belastinggeld wordt immers (oa.) betaald aan werklozen, arbeidsongeschikten, weduwen, etc. etc. Ik vind dat altijd een moeilijk punt.
Dan nog. Stel we geven al die gelden. We lopen vervolgens door de stad en we zien arme stumperds op een bankje zitten. Vorige week had ik dat nog. Je loopt met een stel vrienden door Utrecht te slenteren, biertje drinken op een terras, lekker eten, kortom een mooie zomeravond. Daar zie je die arme stakker zitten, verwilderde baard, vijf blikjes bier van de euroshopper naast zich, geen uitdrukking in z'n ogen. Het flitst door je heen: Wat zou de barmhartige samaritaan hebben gedaan? Toch loop je door.
Een aantal uren en biertjes later, loop je weer over dezelfde gracht. Die man zit daar nog steeds. Iedereen loopt hem voorbij. Ik ook.
Ik blijf in gebreke.......
Ik verwacht niet zozeer een sluitend antwoord van jullie, dat kan wellicht ook niet. Maar herkennen jullie dit? Of wat doen jullie in zo'n geval?