meboy schreef:
ok helder; Maar aan de ene kant zeg je jezelf niet beperkt te voelen in de liefde en aan de andere kant belijd je niet volmaakt te zijn in de liefde. Dat moet je me nog even uitleggen..
Ik heb inderdaad ergens gezegd dat ik mij niet meer beperkt voel in de liefde. Daarmee bedoel ik dat ik mij niet meer door mensen beperkt voel.
Maar juist dat ik de vrijheid mag hebben om mijn liefde, hoe onvolmaakt die dan ook mag zijn, voor God te beleven.
Ik snap je standpunt; alle teksten over homoseks kan je op een bepaalde manier wegredeneren. Ook dat is een interpretatiekeuze die je maakt.
Nee, dat ik geen kwestie van wegredeneren. Dat is gewoon lezen wat er staat, in contect van een geheel en binnen de toenmalige cultuur en dan tot de conclusie komen dat er niets over mij gezegd word.
Toch ben ik benieuwd hoe je dan de kaders die God aangeeft bij de schepping hanteert;
Gen 2 : 22-24
En de HEERE God bouwde de ribbe, die Hij van Adam genomen had, tot een vrouw, en Hij bracht haar tot Adam. Toen zeide Adam: Deze is ditmaal been van mijn benen, en vlees van mijn vlees! Men zal haar Manninne heten, omdat zij uit den man genomen is. Daarom zal de man zijn vader en zijn moeder verlaten, en zijn vrouw aankleven; en zij zullen tot een vlees zijn.
In die tekst zie je 2 gebeurtenissen terug: het huwelijk (aankleven) en de seks (tot één vlees zijn). Ik denk dat God daarmee een raamwerk heeft neergezet. Als je van dat raamwerk uitgaat dan lees je al die teksten over seks ook vanuit dat licht.
Jij vertaald "aankleven" dan direct als huwelijk, ik zie het meer als een duurzame verbintenis tussen twee mensen. In dit geval man en vrouw, hetgeen natuurlijk wel handig is als je jezelf moet gaan vermenigvuldigen om de aarde te gaan bevolken. Dat men daar later het etiket huwelijk opplakt is mij best maar vanuit deze tekst niet verklaarbaar.
Het verlangen naar iemand om daarmee je hele leven te delen, hoogte en dieptepunten, blijdschap en verdriet, lichaam en ziel, een van de meest basale en gerechtvaardige menselijke verlangens is. Lees Genesis 2 een vanaf vers 18. Zelfs Adam die dagelijks wandelde met God voelt zich eenzaam en wordt meer mens dankzij een medemens met wie hij of zij een mag zijn. Mede dankzij de medemens die je bemint en trouw blijft, komt een mens tot zijn recht, tot groei en bloei.
Uit je reacties denk ik te kunnen opmaken dat je erg vaak je hoofd hebt gestoten aan mensen die zeggen; homo = fout en hetero = goed. Je dacht dat ik ook die mening was toegedaan. Het tegendeel is waar.
Ja, dat is waar, in het verleden heb ik inderdaad vaak m'n hoofd gestoten, zoals zovelen van ons uit de Gereformeerde Bond. Niet meer welkom in kerk en zelfs ook gezin, ach je kent het verhaaltje wel. Het positieve daarvan was dan wel weer dat ik daardoor al snel met mijn toenmalige partner ben gaan samenwonen, hij zat in hetzelfde schuitje. Na een relatie in liefde en trouw aan elkaar maar samen ook met God, van drie jaar kwam hij helaas te overlijden. Op de dag van de begrafenis geen wederzijdse ouders of familie. De dag na zijn begrafenis stonden zijn ouders met de deurwaarder aan mijn deur om al zijn spullen op te halen.
En in hun kerk preekte de zondag daarop hun dominee over de vernieting van Sodom en werd voorbede gedaan voor die arme ouders die zo'n zwaar kruis moesten dragen.
(vergeef me mijn cynischme maar ik word nog kwaad als ik er aan terug denk. )
Voor mij was een en ander reden om toen volledig met alles te breken en m'n eigen weg te gaan. En al hoewel God mij bewaard heeft voor excessen als gaysauna's e.d. ken ik het wereld door en door.
Enkele jaren geleden is hierin een ommekeer gekomen. Nu is God, het geloof, de Bijbel, en in iets mindere mate de kerk een onmisbaar deel van m'n leven.
Het verschil tussen jou en mij is dat jij zegt: hetero = goed dús homo = ook goed. Terwijl ik denk; homo = fout máár hetero = ook fout. Het gevolg is hetzelfde; de één niet minderwaardiger zien als het ander
Ja hier in zijn we het via een omweg eens. Liefde tussen twee mensen is nooit volmaakt, of het nu hetero's of homo's zijn. Maar die liefdesrelaties zijn wel gelijkwaardig.
De intense relatie tussen David en Jonathan, die jij aanhaalde, maar ook die tussen Ruth en Naomi zijn gigantische voorbeelden van hoe de Bijbel over een relatie tussen twee mensen van hetzelfde geslacht denkt.
Ironisch dat de woorden die Ruth to Naomi, (Ruth 2:16)spreekt zovaak in hetero huwelijks diensten gebruikt woorden.
Nergens in de Bijbel word er op een zelfde manier gesproken over de relatie man - vrouw.