Lusteloos gevoel

[chaja]

Zeeeeeer herkenbaar. Ik merk dat ik op zo'n moment inderdaad ook denk dat ik veel realistischer ben dan mijn omgeving. Ik ga me ook echt afzetten tegen en afzonderen van mensen (zeer slecht gedrag....). Van die dagen dat ik denk: waarom zou ik gaan studeren, t heeft allemaal geen zin....
Wat ik dan doe... ik zeg het tegen iemand. IK zeg bijvoorbeeld tegen mijn vriendin: ik voel me echt heel erg *** en ik kan het niet verdragen als je me gaat helpen of aardige dingen zegt. Dus blijf uit mijn buurt, maar ga niet te ver weg :-) gelukkig heb ik heel geduldige vrienden. Dat is voor mij heel belangrijk, een lijntje leggen om makkelijker weer uit dat gevoel te komen. Dan ga ik naar mijn kamer. Eerst ga ik dan heel erg huilen. Huilen helpt heel erg tegen lusteloosheid. En daarna ga ik muziek opzetten, ik heb een cd 'celtic psalms'. Die teksten zijn heel mooi en ik word er echt rustig van.
Wat ik niet doe: eten (want ik vreet me dan dood in chocola), naar buiten gaan: want ik gooi inderdaad al mijn geld over de balk (het gevoel: geld helpt ook al niet), in discussie gaan met mensen die niet de intentie hebben om elkaar te gaan begrijpen (want dan voel je je pas echt heeeeeel beroerd: dus ook niet op forums gaan rondhangen).
Eigenlijk heb ik er vrij regelmatig last van. ben soort expert

chaja

[butterfly]

Soms heb ik het idee dat alles wat ik maar doe maar een beetje zinloos is. Dan zou ik mijn computer het liefst het raam uitgooien. Al weet ik dat het onzin is, omdat ik er op andere momenten weer heel veel gemak van heb. Ik voel me lusteloos en ontwikkel een bepaalde onverschilligheid richting mijn omgeving. Het maakt allemaal niet meer uit. Je geeft wat makkelijker aan een zwerver die langs komt om z'n shot bij elkaar te bedelen. Hoewel ik genoeg te doen heb, overkomt met dit toch regelmatie. Ik hoef me werkelijk nooit te vervelen. En dan toch een soort van eenzaam gevoel, terwijl ik ontzettend veel mensen om me heen heb, waar ik erg goed mee op kan schieten.

Herkennen jullie dit een beetje?

Groeten

Hans

mm ik herken dit ook ja. Dan zie ik het helemaal niet meer zitten en heb ik helemaal geen zin meer in de hele week. Maar als ik dan geslapen heb dan voel ik me weer helemaal happy Meestal om me wat op te fleuren ga ik muziek luisteren of een opdracht voor school maken zodat ik zinnig bezig ben. Gelukkig zit ik heel zelden achter computer en heb ik werk wat ik als zinvol beschouw.

[This is me]

Ik ken dit ook maar al te goed... Als dit lang aanhoudt en je het gevoel hebt dat je niemand meer lief hebt en dat niemand jou liefheeft, misschien geen zin in het leven meer hebt en jezelf gaat afsluiten voor de omgeving, moet je aan de bel trekken bij iemand, want dan ben je depressief.

Nou ja, echt depressief? Ik herken dit heel goed, maar ben ik dan direct depressief te noemen?
Ik ben er wel mee bij de hulpverlening, maar kan hier weinig mee. Ik ben aan het zoeken naar andere mogelijkheden. Voor mijzelf hoefde dit niet zo, omdat ik mezelf eigenlijk niet belangrijk genoeg vind om zoveel energie in te stoppen. Ik heb van heel veel mensen gehoord dat ik dat wel waard ben enzo, maar echt geloven doe ik het eigenlijk toch niet.

Ik weet wel dat het niet goed is, maar ik weet niet wat ik er aan moet doen...
Het zit denk ik ook wel een beetje in je karakter.

[joris]

Kennen jullie het boek van binnen uit van Larry Crabb, dr valt heel wat op af te dingen, maar als je zit met de (logsiche) gevoel van leegheid dan is dat een mooi boek voor jou! Navigatorboeken, isbn 9063182139

[jo]

Ben zelf erg lang ziek geweest. Nu waardeer ik het zo dat alles goed gaat! Maar ik betrap mezelf er wel eens op dat je dat al snel weer "normaal" vindt. Maar het is niet normaal, het is een zegen!
De laatste tijd bruis ik gewoon van levenslust (heerlijk gevoel!!). Als ik met m'n hond aan de dijk loop/fiets/zit/zwem, dan voel ik me zo vaak intens gelukkig en bevoorrecht. Ik stap mijn huis uit en ik zit direkt aan het water. 'k Heb ook mijn dipjes natuurlijk, dat ik me somber en neerslachtig voel, maar welk mens is daar vrij van?
Probeer juist de goede dingen te zien, tel je zegeningen (heel makkelijk gezegd als het echt slecht gaat, maar probeer het!).
Het zit niet in de grote dingen, zie ook de kleine dingen, loop daar niet aan voorbij. Het is juist heerlijk om van die "gewone alledaagse" dingen te genieten. 'k Trek er iedere dag op uit met mijn hond, ik geniet iedere keer weer van het water, van eb en vloed, meeuwen die oesters kapot laten vallen op de stenen, om zo de vis er uit te eten, de bloemen die ik zie, de mensen die ik tegen kom en eens mee klets, de zon, de kwallen die ik in het water zie drijven, herders die langs de kant zwemmen, de boten, de scheepswerf waar het altijd druk is, een kotter die aan het korren is...
Misschien vinden jullie me wel vreemd , dat ik dit zo zeg. Maar het is toch heerlijk om van de alledaagse dingen te genieten? Ik hoop dat jullie dit ook kunnen. Toen ik (jaren) ziek ben geweest kon ik dat niet zo goed, maar nu gelukkig weer wel. Dat is zo bevrijdend! God geeft zo veel mooie dingen, als je ze maar wil zien!

[Aragorn]

Ik vind het niet raar, dat is inderdaad juist mooi!

[jo]

Ik ken dit ook maar al te goed... Als dit lang aanhoudt en je het gevoel hebt dat je niemand meer lief hebt en dat niemand jou liefheeft, misschien geen zin in het leven meer hebt en jezelf gaat afsluiten voor de omgeving, moet je aan de bel trekken bij iemand, want dan ben je depressief.

Nou ja, echt depressief? Ik herken dit heel goed, maar ben ik dan direct depressief te noemen?
Ik ben er wel mee bij de hulpverlening, maar kan hier weinig mee. Ik ben aan het zoeken naar andere mogelijkheden. Voor mijzelf hoefde dit niet zo, omdat ik mezelf eigenlijk niet belangrijk genoeg vind om zoveel energie in te stoppen. Ik heb van heel veel mensen gehoord dat ik dat wel waard ben enzo, maar echt geloven doe ik het eigenlijk toch niet.

Ik weet wel dat het niet goed is, maar ik weet niet wat ik er aan moet doen...
Het zit denk ik ook wel een beetje in je karakter.

Dat wat je schrijft is heel herkenbaar voor mij (geweest), ik denk dat je (een beetje? of veel?) minderwaardigheidscomplex hebt. Zelf heb ik het heel erg gehad, maar nu bijna niet meer gelukkig, 'k heb ook gelopen bij hulpverlening. Maar je moet je zelfbeeld "opvijzelen", als je negatief denkt
moet je dat heel bewust relativeren. Want negatieve gedachten hoeven absoluut geen werkelijkheid te zijn. Je moet er wel achter staan (achter de hulpverlening), ik neem aan dat je er zelf voor gekozen hebt, zij kunnen je coachen, maar ze blijven wel aan de zijkant staan. Ze kunnen je goede tips en handvaten aanreiken om er mee om te gaan, maar uiteindelijk moet je het wel zelf doen. En er voor bidden, dat God je er bij wil helpen. Zelf heb ik ook vaak gedacht, dat bidden toch niet hielp, 'k deed het al jaren, maar er veranderde niets, werd alleen maar erger. Maar nu weet ik dat God je wel hoort ( begrijp me goed, nu heb ik makkelijk praten, want het gaat nu erg goed met me). Maar ook jij bent uniek! Er staat geschreven: Heb uw naaste lief als u zelf, dus dat houdt in, dat je een gezond positief zelfbeeld mag/moet hebben. Ik hoop voor je dat je je zelf anders gaat zien en dat je zelfvertrouwen krijgt.
Vecht er voor, want je bent het waard!!!!

[mystery]

Ik sluit bij Jo aan... Probeer van jezelf te gaan houden! Als je van jezelf houd, kan je ook van anderen houden en krijg je meer waardering (van jezelf en anderen). Probeer jezelf te aanvaarden zoals je bent mét je kwaliteiten en gebreken.

De lusteloosheid herken ik ook heel goed. Als je denkt van 'waar ben ik nou eigenlijk mee bezig? Waar draait het nou eigenlijk om?'... Ik zie dan dat alles zo tijdelijk is. Het maakt dan niet meer zoveel uit of je nou wel goed presteert...
Probeer die lusteloosheid om te zetten in iets wat je graag doet, waar je rustig van wordt, waar je kracht uit kan putten.

[Solus]

Ik las in een interessant boekje over natuurlijke middelen (door een wetenschapper geschreven) dat sint-janskruid kan helpen bij aanhoudende lusteloosheid en somberheid. Heb het geprobeerd en heb de indruk dat dit echt werkt! Ook andere dingen natuurlijk (niet focussen op negatieve gedachten, enz,), praktische tips staan in hetselfde boekje:

http://www.hertog.nl/dynamic/html/winke ... n=33117959

[Lindal]

Dit herken ik ook!! Gelukkig niet altijd, tegenwoordig weet ik wel er wat meer mee om te gaan.

Als je eens een boek leest van de Amish in Amerika, dan krijg je spontaan ander ideeën. Ze leven daar heel eenvoudig en zijn tevreden met wat ze hebben. Ook kijken ze veel meer naar de zegeningen die ze krijgen dan naar hetgeen ze missen. Dat is volgens mij één van de grootste problemen.

Tip: Denk aan wat je hebt/ krijgt en wees daar ook blij mee! Het positieve staat altijd boven het negatieve!

Succes

[rosekapje]

Ik las in een interessant boekje over natuurlijke middelen (door een wetenschapper geschreven) dat sint-janskruid kan helpen bij aanhoudende lusteloosheid en somberheid. Heb het geprobeerd en heb de indruk dat dit echt werkt! Ook andere dingen natuurlijk (niet focussen op negatieve gedachten, enz,), praktische tips staan in hetselfde boekje:

http://www.hertog.nl/dynamic/html/winke ... n=33117959

Sint Janskruid kan idd helpen ja, toch zo uik eerst wat anders proberen. Gewoon lekker bezig gaan, zinnen verzetten, mocht dat niet helpen of heb je daar helemala geen zin in, zoek dan de oorzaak op waarom je zo lusteloos bent, die is er vaak wel, tenminste dat is mijn ervaring.
Of praat erover met mensen uit je omgeving, die merken het vaak wel en stel nou dat zij er over beginnen zeg dan niet dat er niks is (ja, makkelijker gezegd als gedaan misschien, ik doe het ook niet altijd hoor )

[bloempie]

Ik zorg gewoon dat ik een dag helemaal voor mezelf uittrek. Ga eerst uitslapen, dan lekker uitgebreid in bad, leuke fleurige kleding uitzoeken en m'n make-up netjes zorgvuldig opdoen. Dan ga ik een boek lezen, een wandeling maken, film kijken, shoppen en meer van dat soort dingen. Gewoon lekker relaxen en tijd voor je zelf vrij maken! Heerlijk vind ik dat! En 's avonds ga ik dan iets gezelligs doen met mijn vriend of ik maak er met mijn zusje een echte meidenavond van.
Daarna heb ik het idee dat ik de hele wereld aan kan!

[butterfly]

Ik had hier al op gereageerd, zag ik

[annvisser]

Ik zorg gewoon dat ik een dag helemaal voor mezelf uittrek.

Een flinke huilbui/deuren slaan/stampen.. kan ook wel eens helpen, maar ja, dat wordt dan meestal weer bestempeld met het woord: puber

[ezri]

Ik las in een interessant boekje over natuurlijke middelen (door een wetenschapper geschreven) dat sint-janskruid kan helpen bij aanhoudende lusteloosheid en somberheid. Heb het geprobeerd en heb de indruk dat dit echt werkt!

Ik heb een keer een vakantiebaantje gehad waarbij ik st janskruid (hypericum) moest sorteren... dat waren werkelijk de vrolijkste weken uit mn hele leven...