ouders en relaties

[bandiet]

Thuissituaties

Zijn hier wel meer mensen die van hun oduers verplicht de verkring uit moeten maken, omdat ze het niet kunnen vinden met hun aanstaande schoonzoon/ dochter????

Of ben ik de enige??

HG. Bandiet.

[Mariamagdalena]

Thuissituaties

Zijn hier wel meer mensen die van hun oduers verplicht de verkring uit moeten maken, omdat ze het niet kunnen vinden met hun aanstaande schoonzoon/ dochter????

Of ben ik de enige??

HG. Bandiet.

Hoi, je zal ongetwijfelt niet de enige zijn.
Ik ben ook een ouder, maar ik zal nooit een verkering van een van mijn kinderen afwijzen.
Wel heb ik zo mijn voorkeur.
Een van mijn zonen heeft vrij lang vaste verkering met een vrij onbeschoft verwend meisje gehad. Maar toch heb ik altijd geprobeert haar hartelijk te ontvangen. Wel heb ik aan die zoon laten merken dat ik haar niet echt een lief meisje vond, maar dat hij het zelf moest weten, want dat hij met haar moest leven, niet ik of mijn man. Het is vanzelf uitgegaan en er is een schatje voor in de plaats gekomen.
Die dingen lossen zichzelf op, denk ik, als ouder kun je wel zien dat je zoon of dochter ongelukkig is met iemand, maar je kunt er toch niks aan doen. Hij/zij moet er zelf achter komen.
Ik ontvang alle kinderen altijd in liefde.

[Aragorn]

Thuissituaties

Zijn hier wel meer mensen die van hun oduers verplicht de verkring uit moeten maken, omdat ze het niet kunnen vinden met hun aanstaande schoonzoon/ dochter????

Of ben ik de enige??

HG. Bandiet.

Ik niet, maar ik heb wel een mening over zulke ouders..

Waarom eigenlijk niet? Niet kunnen vinden klinkt wel heel erg zwak, er zal toch wel meer aan de hand zijn? Overigens heb ik meestal het devies: het is JOUW leven, dus JIJ beslist of je relaties aanhoudt of niet. En geen ouders of wat voor andere mensen dan ook.

[Cybercurse]

Ik niet, maar ik heb wel een mening over zulke ouders..

Waarom eigenlijk niet? Niet kunnen vinden klinkt wel heel erg zwak, er zal toch wel meer aan de hand zijn? Overigens heb ik meestal het devies: het is JOUW leven, dus JIJ beslist of je relaties aanhoudt of niet. En geen ouders of wat voor andere mensen dan ook.

Jij hebt blijkbaar weinig meegemaakt Aragorn. Wacht maar tot je zusje verkering krijgt met een of andere hoerelopende buitenlander... (mijn vader verbood het heel snel (anders had ik btw ook wel heel snel gezorgd dat die smeerlap haar van z'n lang zal 'ie leven haar niet meer aan zou durven kijken).

Het is dus niet altijd van: 'jouw leven en jij beslist'..

[joepie]

Ik niet, maar ik heb wel een mening over zulke ouders..

Waarom eigenlijk niet? Niet kunnen vinden klinkt wel heel erg zwak, er zal toch wel meer aan de hand zijn? Overigens heb ik meestal het devies: het is JOUW leven, dus JIJ beslist of je relaties aanhoudt of niet. En geen ouders of wat voor andere mensen dan ook.

Jij hebt blijkbaar weinig meegemaakt Aragorn. Wacht maar tot je zusje verkering krijgt met een of andere hoerelopende buitenlander... (mijn vader verbood het heel snel (anders had ik btw ook wel heel snel gezorgd dat die smeerlap haar van z'n lang zal 'ie leven haar niet meer aan zou durven kijken).

Het is dus niet altijd van: 'jouw leven en jij beslist'..

Je lijkt wel op iemand van de moslim gemeenschap! Kom niet aan mijn zus want anders vermoorden wij je! Alsof jij degene bent die mag bepalen met wie ze thuis komt. Uit welke eeuw kom jij?

Maar goed, je kunt als ouders best wel je zorgen hebben over een relatie van één van je kinderen. Ik denk dat blijven praten en alles open houden de beste oplossing is. Verbieden werkt alleen maar in de hand dat ze juist het tegenovergestelde doen dan je zou willen.
En ook ouders hebben ooit zelf hun keuze gemaakt, en of dat altijd goed was..... is nog maar de vraag. Dus ik zou zeggen, laat ieder voor zichzelf een keuze maken. De tijd dat de ouders dat voor jou deden is gelukkig voorbij.
Ieder mag fouten maken want van fouten leer je tenslotte.

[mirjamvandorp]

Verbieden vind ik wat ver gaan, maar ik vind best dat ouders hun mening mogen geven en advies. Je ouders zijn degenen die jou het beste kennen (of iig heel goed kennen) en kunnen denk ik dus redelijk goed inschatten of iemand bij je past of niet. Ook hebben ze zelf al ervaring en daar moet je alleen maar gebruik van maken.
Maar aan de andere kant als jij van iemand houd en het is voor jou de ware dan vind ik niet dat je je door andere mensen moet laten tegenhouden, maar het minste wat je wel moet doen is eerlijk nadenken over wat anderen tegen je zeggen.

[zussie]

Inderdaad kunnen ouders adviseren maar niet verbieden als het over deze dingen gaat. Gevoelens kunnen nu eenmaal niet gedwongen worden..Wel vind ik dat ouders in gesprek moeten gaan met dochter/zoon. En ik denk dat de leeftijd hierin ook wel een rol zal spelen. een dwarse puber die net niet wil wat de ouders willen of een bewuste keuze uit liefde...hiermee bedoel ik niet dat een puber geen liefde kan voelen voor iemand.....

[Aragorn]

Ik niet, maar ik heb wel een mening over zulke ouders..

Waarom eigenlijk niet? Niet kunnen vinden klinkt wel heel erg zwak, er zal toch wel meer aan de hand zijn? Overigens heb ik meestal het devies: het is JOUW leven, dus JIJ beslist of je relaties aanhoudt of niet. En geen ouders of wat voor andere mensen dan ook.

Jij hebt blijkbaar weinig meegemaakt Aragorn. Wacht maar tot je zusje verkering krijgt met een of andere hoerelopende buitenlander... (mijn vader verbood het heel snel (anders had ik btw ook wel heel snel gezorgd dat die smeerlap haar van z'n lang zal 'ie leven haar niet meer aan zou durven kijken).

Het is dus niet altijd van: 'jouw leven en jij beslist'..

Je lijkt wel op iemand van de moslim gemeenschap! Kom niet aan mijn zus want anders vermoorden wij je! Alsof jij degene bent die mag bepalen met wie ze thuis komt. Uit welke eeuw kom jij?

Inderdaad. Ik denk dat het ook eerder averechts gaat werken, en als jouw zusje van een hoerenlopende buitenlander houdt, is dat nog altijd haar keuze, ook al kun jij je daar niet in vinden. Iets anders is het natuurlijk als ze gemanipuleerd wordt ofzo..

[Cybercurse]

Inderdaad. Ik denk dat het ook eerder averechts gaat werken, en als jouw zusje van een hoerenlopende buitenlander houdt, is dat nog altijd haar keuze, ook al kun jij je daar niet in vinden. Iets anders is het natuurlijk als ze gemanipuleerd wordt ofzo..

Verplaats je eens, zou jij niet zorgen dat zo'n 'relatie' zsm ongedaan gemaakt zou worden..? (ik dus wel!)
En 'houden van' doe je nog niet na anderhalve week.

Verbieden mag ook niet meer zijn dan een noodgreep, laat dat even duidelijk wezen.

Joepie is voor de verandering ook weer lekker genuanceeerd:

Je lijkt wel op iemand van de moslim gemeenschap! Kom niet aan mijn zus want anders vermoorden wij je! Alsof jij degene bent die mag bepalen met wie ze thuis komt. Uit welke eeuw kom jij?

Als ik je foto zo zie zou je idd wel uit een andere eeuw kunnen komen dan ik. Verder gaat je tekst natuurlijk weer helemaal nergens over. Ik kan je slechts adviseren om mijn tekst nog even goed door te lezen.

[Mariamagdalena]

Ik ben het met Joepie eens dat verbieden het tegenovergestelde van wat je wilt in de hand werkt, wat keuzes van vrienden betreft. Want dat is wat ik om me heen zie bij pubers met hele strenge ouders.
Oh wat is het spannend om stiekem dingen te doen die niet mogen!
En de pubertijd is juist de leeftijd van je grenzen verkennen, je eigen identiteit vinden en je afzetten tegen je ouders die het altijd maar beter weten (goed bedoelde raadgevingen). Ja, logisch is het wel, want ouders hebben nou eenmaal meer levenservaring en willen het beste voor hun kids.
Maar toch: hoe lekker smaakt een sigaret die je niet mag roken? Lekkerder dan een sigaret die je gewoon mag roken.
Wat Joepie ook zegt: open en eerlijk met elkaar praten: maar, dan moet dat ook kunnen, dan moet je geen ouders hebben die gelijk de vreselijkste maffe straffen verzinnen als jij iets hebt gedaan waarvan je weet dat ze dat niet leuk vinden.
Hoe moeilijk is dat voor ouders?
Het ligt eraan hoe je ouders zelf zijn. Weten ze nog hoe het voelde om 17 te zijn? Veel ouders zijn het allemaal vergeten, en leven alleen in het nu.
Als ouder moet je altijd terugdenken aan hoe jij je op die leeftijd voelde en hoe je zelf toen dacht.
Dan gaat alles het beste, maar makkelijk is het niet, ook niet voor de ouders.
Als je nergens over kunt praten en gelijk straf krijgt, dan krijg je een steeds grotere kloof, die op een bepaald moment niet meer te overbruggen is.
En als het zover is, dan is het contact gebroken. En dan hebben met name de ouders een probleem.
Maar veel ligt aan de ouders zelf, vind ik, en niet altijd aan de kinderen.
Kinderen moeten wel weten dat hun ouders het beste met ze voor hebben, maar dat sommige ouders het moeilijk hebben met hoe ze moeten omgaan met fouten die hun kinderen maken. Misschien kunnen die kinderen hun ouders daar ook mee helpen, maar dan moeten de ouders wel openstaan en dat kan niet iedereen, ook al zouden ze het willen. En voor kinderen is dat weer moeilijk, want dan moet je eigenlijk al een beetje volwassen zijn, anders weet je niet hoe je dat aan moet pakken.....
Het is denk ik over en weer. Van 2 kanten.

[joepie]

Ik heb je tekst goed gelezen en kan niet anders zeggen dan dat het je werkelijk niets aan gaat wat je zus dus doet.
Je hebt het over een hoerenlopende buitenlander.... Alleen die woorden getuigen al van weining Christelijke verdraagzaamheid.
Hoe weet je dat hij naar de hoeren gaat? Ben jij daar bij geweest?
Of is dat alleen een aanduiding die wel lekker en stoer in de mond ligt?
En dan de woorden erna dan gelukkig je vader...maar anders had JIJ wel...
Volgens mij gaan we als Christenen zo niet met onze naaste om.

En ik kom inderdaad uit de vorige eeuw

[ezri]

Haha, CC, wat ben je aardig en nog altijd even rascistisch.

Maar btw.. ik ben blij dat ik niet zo'n broer heb die voor mij beslist of mijn vriend me nog zou aankijken of niet.
Natuurlijk heb jij het beste met je zus voor, maar daarom kun je nog niet haar leven bepalen. Hoe zou jij het vinden als zij dat voor jou ging doen?

[Fries]

Best leuk om een aantal verschillende reacties te zien, maar zou het ook andersom werken. (Dan bedoel ik natuurlijk niet dat je kunt beslissen over de relatie van je ouders) Nee, ik doel hiermee meer op het feit dat ouders het ook mis kunnen hebben, en ik denk dat ook dat best vaak aan de orde is. Natuurlijk is het zo dat een puber in het algemeen (en niks ten nadele van pubers) op zich al tegen zijn/haar ouders gericht is. Je wilt altijd zelf beslissen, over wat dan ook, en dus ook over je vriend(in). Wel ben ik het er helemaal mee eens dat je als ouders je advies moet geven. Maar dat geldt dan natuurlijk ook in positieve zin. Als je als ouders zijnde harstikke tevreden met bent met de keuze van je zoon/dochter, mag je dat ook best laten blijken, door dit gewoon uit te spreken, en ik denk dat dat juist heel vaak niet gebeurd. Natuurlijk merk je dit als zoon/dochter, want je voelt het perfect aan wat je ouders van je vriend/vriendin vinden. Maar om het te horen, dat is echt geweldig!
Een van de volgende vragen zal natuurlijk zijn: Wat als je het als ouders 100% oneens bent met de relatie van je zoon/dochter. Tja, moeilijk een antwoord op te geven, maar ik denk dat je in zo'n geval als ouders, maar ook als zoon/dochter mag bidden voor de situatie, en wijsheid mag vragen voor alle partijen. Verder ben ik het ermee eens dat je altijd moet kunnen blijven praten met je ouders/kinderen.

[Cybercurse]

Haha, CC, wat ben je aardig en nog altijd even rascistisch.

Maar btw.. ik ben blij dat ik niet zo'n broer heb die voor mij beslist of mijn vriend me nog zou aankijken of niet.
Natuurlijk heb jij het beste met je zus voor, maar daarom kun je nog niet haar leven bepalen. Hoe zou jij het vinden als zij dat voor jou ging doen?

Daar gaat het helemaal niet om. Het gaat om een zeer extreme situatie, waar veel over gesproken is. Dan kun je objectief vaststellen dat het een verkeerde keuze was. Ik had nog niet gepost dat m'n zusje 16 was en die kerel 34. Het heeft niks met racisme te maken. Als ze met een Marokkaan thuiskomt zal ik dat aanvankelijk niet waarderen, maar iig wel accepteren.
Ik zal voor de rest niks voor m'n familie bepalen al geef ik uiteraard advies. Maar een extreme situatie zoals gesteld kan gewoon niet, punt.

En joepie: als ik de waarheid over iemand zeg (als veel verschillende kennissen 't over 'm zeggen (en tevens waarschuwen) geloof ik dat) heeft dat niks te maken met christelijke verdraagzaamheid.

Het interesseert me ook bijzonder weinig wat jij vindt hoe christenen met elkaar om dienen te gaan. Ik heb zelf gelukkig nog enig normbesef. Maar dat 'anders ik wel' was idd gebeurd. Dat gaat wat mij betreft uit het kiezen tussen een klein en een groot kwaad.

[JialiKelly]

Ik vind dat jullie te fel tegen Cybercurse ingaan.

Iedereen kan wel zn mond vol hebben van christelijke verdraagzaamheid, maar je moest zelf maar eens in zo'n situatie zitten!
Ik denk dat jullie postings er dan heel anders hadden uitgezien.

Natuurlijk zeggen jullie nu van niet. Maar ik blijf erbij, je moet zoiets eerst maar eens zelf meemaken.