Een tijdje geleden was er een zangavond waarbij ik iemand ontmoet heb die ik niet meer uit m’n gedachten kan bannen. (dat dat kan he, na een avond…)
We hebben de hele avond tegenover elkaar doorgebracht (koor-publiek) en we hadden behoorlijk veel oogcontact. Na afloop stond diegene buiten te wachten (niet speciaal op mij denk ik, maar ik voelde wel dat hij op mij lette). Wat gebeurde er? Een vriendin van mij zag mij in het gebouw zelf en we begonnen te kletsen. Maar... toen we buiten kwamen liep ze regelrecht op DIEGENE af. En wat deed ik? Ik kan soms echt heeel verschrikkelijk verlegen zijn en durfde er dus echt niet bij te gaan staan. Ik heb nu dus denk ik echt wel een probleem: wat denkt mijn vriendin nu wel en wat denkt HIJ? (zag ons samen naar buiten komen!) Ik baal er zo van; ik lijk wel een puber!
Een weekje later zag ik hem met een vriend in een winkel en ze zagen mij ook. De vriend ken ik van gezicht en hij zat constant naar mij te grijnzen en veelbetekenend naar ons te kijken. Ik durf op zo'n moment echt niets te doen of zeggen. Naderhand denk ik: had ik dit maar gedaan of dat gezegd..!
Maar goed... als het zo doorgaat wordt het dus nix! Wie kan me helpen... Zijn er nog meer mensen die zo reageren in zo'n situatie?
).
).