hijwel schreef:Als we het over de eeuwigheid hebben, en we hebben het over bijv Gods plan met ons. Dan zeggen we: God heeft dat van te voren besloten.
Maar dit is naar mijn mening helemaal niet bijbels!
Wie zegt dat God van te voren een plan met mij heeft? God heeft in de eeuwigheid een plan met mij (dat lees ik in mijn bijbel). God kent helemaal geen tijd! Bij God is het altijd: nu.
God is gisteren en morgen en nu in 1. Dus wie kan mij uitleggen dat God van te voren een plan met mij heeft uitgedacht?
Wie zegt dat God van te voren mensen heeft opgeschreven in zijn boek de uitverkoren worden?
God kent toch helemaal geen tijd?
God kent mijn verleden omdat hij er zo in kan, hij weet mijn toekomst kan hij zien.
geweldig!
Ik denk niet dat God geen uitverkiezing van eeuwigheid heeft. Maar ik denk dat de crux ergens anders in zit.
In de gereformeerde gezindte functioneert die eeuwige verkiezing als een dogmatische one-liner, als een noodlot, als een logische redenering die losgepeld is uit de schriftuurlijke context. Het heeft dan zo'n karakter:
- Er is uitverkiezing. Conclusie: behouden worden is een kwestie van mazzel hebben. (Dat Jakobus heel andere aspecten van de realiteit belicht, daar wordt voor het gemak aan voorbij gegaan!)
- Uitgangspunt: negatief denken: we gaan ervan uit dat je niet uitverkoren bent, tot het tegendeel blijkt.
- Daar nemen we ook nog eens het dogma bij van de zaligheid uitsluitend uit genade, zonder enige eigen inbreng. Conclusie verstevigd: je mot mazzel hebben, en je bent aan handen en voeten gebonden.
- Er wordt sterk individualistisch gedacht. De kerk is nauwelijks nog gemeenschap, maar ieder moet zelf een stappenplan doorlopen.
Volgens mij functioneert het heel anders in de Bijbel. Meer zo:
- Er wordt juist heel sterk
collectief gedacht! (Gal. 1:4: "Die Zichzelven gegeven heeft voor
onze zonden, opdat Hij
ons trekken zou uit deze tegenwoordige boze wereld, naar den wil van onzen God en Vader;")
- Er is sprake van
positief denken, want de apostelen beginnen nooit met te klagen in hun brieven, maar ze spreken hun diepe verwondering uit over Gods genadewerkingen.
- De leer van Gods verkiezing staat binnen het kader van de waarneembare werkelijkheid en wordt positief toegepast: we hebben samen een gemeente van uitverkorenen! Dus niks geen noodlot, geen zwaard van Damocles wat boven de gemeente hangt. Nee, integendeel: een reden om uit je dak te gaan van vreugde! Zó wordt de uitverkiezing toegepast. De weg is open! (Hebr. 4:16: "Laat ons dan met vrijmoedigheid toegaan tot den troon der genade, opdat wij barmhartigheid mogen verkrijgen, en genade vinden, om geholpen te worden ter bekwamer tijd." Niks geen: ja maar, je moet uitverkoren zijn. Dat is hier helemaal geen vraag, merk je als je de brieven van de apostelen goed leest!)
- Er is geen spanning tussen een statisch deterministisch denken en de dynamische werkelijkheid. Nee, spreken en werkelijkheid zijn nog één! (...binnen het kader van de waarneembare werkelijkheid... zei ik al.)
Tot zover mijn poging.
