plicht om onchristelijke collega's te waarschuwen?

[saartje]

is het mijn plicht als christen om mijn onchristelijke collega's te waarschuwen? Ze zeggen dat ik mn christen zijn uitdraag, maar soms voel ik me zo schuldig, ik kan voor mn gevoel veel meer zeggen. Ik weet wel dat je niet de hele dag hoef te preken, maar als zij geoordeeld worden voel ik het als mijn fout dat ik niet meer gezegd heb. Terwijl ik niet zou weten hoe ik nou meer moet zeggen. Beetje duidelijk?? Geef please eerlijk je mening, en of je t snap?!

thnx

[JialiKelly]

Ik snap je helemaal, ik herken het ook vanuit mijn eigen werksituatie.

Je wilt inderdaad niet prekerig overkomen.
Van vloeken bijvoorbeeld weten mijn collega's dat ik het niet graag heb, pas zei er ook een : 'Dat zou jij nooit doen he?'
Maar zelf vloekt ze heel vaak, meestal komt er dan wel gelijk een Sorry achteraan.
Maar dat is alleen over vloeken.

Ik ben ook bang dat ik te weinig uitdraag hoe mooi het christelijk geloof is. Simpelweg omdat ik dat zelf ook niet helemaal weet.

Goed, je hebt opzich niets aan mijn reactie, maar weet in ieder geval dat je niet de enige bent met het probleem.
Sterkte ermee!

[hijwel]

ja, maar je moet niet een wijzende Christen worden. Maar je mag best wijzen op zonde die hun doen. Hier geld volgens mij hetzelfde als voor vloeken: je hoeft er neit altijd wat van te zeggen, maar op de juiste tijdstippen en op de juiste momenten mag je wijzen op hun leegheid, en wijzen naar Gods volheid.

als ze het bijvoorbeeld altijd over sex hebben: vindt je dat niet leeg? of doorvragen over echte liefde. (zoiets)

[saartje]

Hé bedankt! Soms probeer ik er met vrienden over te beginnen, maar die zagen dat probleem niet, dus begon ik me al af te vragen of ik de enige ben! Weet je, als je nix zeg, en ze komen in de hel(klink een beetje hard) zijn ze voor altijd ongelukkig, terwijl je anders in ieder geval wat gezegd heb! En inderdaad ook met vloeken; zegt er pas een collega tegen mij: jij ben ook van de zwaren he?! Maar ik vind dat jij niet vervelend ben. Jij kijkt me tenminste niet op elke vloek aan.
Of ik dat nou als compliment op moest vatten????
Toch zijn er ook wel die er uit zich zelf erg in hebben dat ik het niet prettig vind als ze vloeken

[Rapidootje]

Ik voel me vaak ook heel verantwoordelijk voor mijn medestudenten, omdat ik een van de weinige christenen in m'n werkgroep ben. Maar kortgeleden had ik het er met een vriend over, en die zei toen: het is niet jouw verantwoordelijkheid als zij naar de hel gaan. Het is hun eigen verantwoordelijkheid. In deze maatschappij zijn er genoeg manieren om in aanraking te komen met het Christelijk geloof, en om er meer van te weten te komen als ze dat willen.
Het is wel jouw verantwoordelijkheid om je geloof in Christus uit te dragen. En ik denk niet dat je dat in de eerste plaats moet doen door een ander op zijn 'zonden' te wijzen, maar meer door zelf voor te leven hoe het wél moet. En daar zul je altijd in tekortschieten, maar als je oprecht je best doet om te leven naar het beeld van Christus, wek je eerder een (positieve) belangstelling op voor het Christelijk geloof dan als je steeds loopt te preken over wat zij allemaal fout doen. Laat vooral zien dat je je niet meer voelt dan een niet-Christen, en dat je de ander zeker respecteert.

Ik vind het trouwens heel lastig als mensen om me heen vloeken. Moet je er echt altijd iets van zeggen? Soms is het volgens mij beter van niet. En als je iemand een andere zonde ziet doen, zeg je er dan ook altijd iets van? Ik vind het moeilijk hoor!
Maar, nogmaals, probeer zelf altijd het goede voorbeeld te geven. En dan niet als een heilig boontje, dat zichzelf heel goed vindt, maar als een discipel van Jezus Christus, die uit liefde en dankbaarheid jegens God wil leven zoals Hij dat vraagt.

[Aragorn]

Ben het wel eens met Rapidootje. En je red ze niet door op al hun zonden te wijzen, maar door uit te stralen dat jij beter af bent denk ik zo.

Dan heb jij misschien een goed gevoel dat je er toch maar wat van gezegd hebt en aan je verantwoordelijkheid voldaan hebt, maar uiteindelijk stoot het misschien alleen maar af.

[saartje]

He rapidootje, bedankt! Ik zeg niet altijd wat van het vloeken omdat ze wel weten dat ik het niet leuk vind, en ik denk niet dat het op ieder moment uitkomt. maar aande andere kant; vloeken is wel het misbruiken van Gods Naam. ZOu je er dan eigenlijk niet altijd van wat moeten zeggen? Niet dat ik dat doe hor,maar dat vraag ik me opeens af.
Ik ga met heel veel collegas heel veel om. En ik vin het allemaal schatten van collegas, en daarom voel ik me zo verantwoordelijk voor hen. Vooral als ze zeggen dat ze echt niet bang zijn voor de hel, omdat ze een mooi leven gehad hebben.....Van zulke praat wordt ik altijd een beetje bang!

[Rapidootje]

He rapidootje, bedankt! Ik zeg niet altijd wat van het vloeken omdat ze wel weten dat ik het niet leuk vind, en ik denk niet dat het op ieder moment uitkomt. maar aande andere kant; vloeken is wel het misbruiken van Gods Naam. ZOu je er dan eigenlijk niet altijd van wat moeten zeggen? Niet dat ik dat doe hor,maar dat vraag ik me opeens af.

Graag gedaan !
Ik denk dat je altijd moet kijken naar wat je ermee bereikt als je iets zegt. Als je collega heel erg boos is en hij/ zij begint te vloeken, zal het waarschijnlijk alleen maar erger worden als je er iets van zegt. Er wordt dan vaak gezegd dat je er later op terug moet komen, maar ik vraag me af of dat nut heeft. Een niet-Christen hecht er vaak veel minder belang aan, en zal dus na twee dagen waarschijnlijk al lang weer vergeten zijn dat hij/ zij toen gevloekt heeft. Daarnaast kan iemand zich ook erg aangevallen voelen als je hem/ haar aanspreekt op zijn/ haar taalgedrag.
Ik denk dat het voldoende is als ze weten dat het je pijn doet en waarom. Dus ze moeten het wel weten, maar je hoeft er niet steeds op terug te komen. Ik denk ook dat een normaal mens dan wel zoveel respect weet op te brengen dat hij/ zij probeert zich in te houden. En als iemand 'sorry' tegen je zegt als hij vloekt, dan is je boodschap denk ik wel aangekomen.

Ik denk ook dat je het in een breder perspectief moet zien. Als je ziet dat iemand ongezond veel met voetbal of met z'n auto bezig is (om maar de standaardvoorbeelden te noemen), sta je toch ook niet gelijk met de bijbel voor z'n neus: 'Gij zult geen andere goden voor Mijn aangezicht hebben!' Soms wordt er veel teveel aandacht gegeven aan dat 'iets zeggen als er gevloekt wordt'. Bij mij op de reformatorische middelbare school bestond de 'voorbereiding op de 'grote boze wereld' ook vooral uit de gegevens 'zorg dat je vanaf het begin bidt en dankt voor je eten' en 'zeg er vooral altijd wat van als ze vloeken' 'want anders verloochen je je geloof in God'. Ik geloof daar niet meer zo in. Volgens mij kun je heel goed bidden en danken voor je eten en elke vloek bestraffen, en dan nog niets uitstralen van God. Aan de andere kant kun je ook vol zijn van Gods Geest, zonder voor elk hapje brood uitgebreid je handen te vouwen en je ogen te sluiten, en zonder steeds iets te zeggen van een vloek.

Ik ga met heel veel collegas heel veel om. En ik vin het allemaal schatten van collegas, en daarom voel ik me zo verantwoordelijk voor hen. Vooral als ze zeggen dat ze echt niet bang zijn voor de hel, omdat ze een mooi leven gehad hebben.....Van zulke praat wordt ik altijd een beetje bang!

Tja. Moeilijk. Maar op een gegeven moment houdt je verantwoordelijkheid ook op, denk ik. Als jij in alle ernst hebt geprobeerd te laten merken wat jouw geloof in een persoonlijke Verlosser voor je betekent en wat het voor hen zou kunnen betekenen, heb je gedaan wat je kon. Het enige wat je dan nog kunt (en moet) doen is hen bij God brengen door je gebed voor hen. En dan kun je hen verder aan God overlaten. God weet toch veel beter wat goed is dan jij.
Het is best moeilijk om te aanvaarden dat jij ze niet de hemel in kunt schoppen (soms zou ik dat best willen!), maar God ziet de andere kant van het borduurwerk. Dat beeld ken je vast wel: de hele geschiedenis is als een borduurwerk, en God heeft de touwtjes in handen. Wij zien alleen de slordige, rafelige onderkant, maar God ziet de geweldige, prachtige bovenkant van het borduurwerk. En het vordert steeds meer. Pas als het af is, zullen wij het ook mogen zien. En dan zullen we eeuwig God eren voor het geweldige werk wat Hij heeft verricht.

Khoop dat je wat hebt aan mijn 'preek'. Sterkte ermee in ieder geval!

[hijwel]

Bij mij op de reformatorische middelbare school bestond de 'voorbereiding op de 'grote boze wereld' ook vooral uit de gegevens 'zorg dat je vanaf het begin bidt en dankt voor je eten' en 'zeg er vooral altijd wat van als ze vloeken' 'want anders verloochen je je geloof in God'. Ik geloof daar niet meer zo in. Volgens mij kun je heel goed bidden en danken voor je eten en elke vloek bestraffen, en dan nog niets uitstralen van God. Aan de andere kant kun je ook vol zijn van Gods Geest, zonder voor elk hapje brood uitgebreid je handen te vouwen en je ogen te sluiten, en zonder steeds iets te zeggen van een vloek.

* is het helemaal eens met rapidootje"

[Aragorn]

*Aragorn ook*

Ik denk ook dat men op reformatorische scholen nogal huiverig is voor dingen als Jezus uitstralen enzo, of iig dat men dat meer als utopie dan als realiteit ziet. En dan moet je je dus maar strak vasthouden aan dit soort uiterlijkheden.

[Kaw]

Ik vind het heel moeilijk, maar ik zie het wel als mijn (verzaakte) plicht. Eigenlijk zou mijn leven zo moeten zijn dat het gewoon aantrekkelijk is om christen te zijn. Een licht in de duisternis. En wanneer je een licht bent voor je omgeving, dan kun je je geloof uitdragen en je plicht vervullen.

Maar wie wil nu Jezus volgen en net zo worden als die spastische christenen die eigenlijk liever geen christen zijn en het in de kerk saai vinden.

[Marnix]

Rapidootje, als ze vloeken zeg je toch tegen ze: Heej mensen, ik beledig jullie vaders niet... zouden jullie dat dan ook bij de mijne niet willen doen?

ALs ze het blijven doen... heeft het weinig zin er wat van te zeggen... en werkt dat alleen maar averechts.

Tja. Moeilijk. Maar op een gegeven moment houdt je verantwoordelijkheid ook op, denk ik. Als jij in alle ernst hebt geprobeerd te laten merken wat jouw geloof in een persoonlijke Verlosser voor je betekent en wat het voor hen zou kunnen betekenen, heb je gedaan wat je kon. Het enige wat je dan nog kunt (en moet) doen is hen bij God brengen door je gebed voor hen. En dan kun je hen verder aan God overlaten. God weet toch veel beter wat goed is dan jij.
Het is best moeilijk om te aanvaarden dat jij ze niet de hemel in kunt schoppen (soms zou ik dat best willen!), maar God ziet de andere kant van het borduurwerk. Dat beeld ken je vast wel: de hele geschiedenis is als een borduurwerk, en God heeft de touwtjes in handen. Wij zien alleen de slordige, rafelige onderkant, maar God ziet de geweldige, prachtige bovenkant van het borduurwerk. En het vordert steeds meer. Pas als het af is, zullen wij het ook mogen zien. En dan zullen we eeuwig God eren voor het geweldige werk wat Hij heeft verricht.

Je kunt als je het geprobeerd hebt het blijven proberen. Door je gedrag kun je mensen nieuwsgierig maken... maar denk niet dat dit bij 1 poging lukt. Het kan tijden duren... Denk dus niet na een weekje: Nou ja, ik stop er maar mee... Je zult merken dat als mensen aan je zien dat je anders bent, als ze die vooroordelen die ze over gelovigen hebben bij jou niet zien... ze vanzelf een keer met vragen gaan komen. Leef dus op zo'n manier, probeer vooroordelen weg te krijgen... De manier waarop je het aanpakt is heel belangrijk... die kan aantrekkelijk zijn voor mensen... maar ook afstotend. Doe het dus op de juiste manier... als mensen echt niks van God willen weten.... ga dan niet constant met ze over God beginnen... maar zoek aanknopingspunten daarin waar die mensen wel graag over willen praten. En praat niet alleen... maar luister ook veel, als mensen merken dat je naar ze luistert, in ze geintereseerd bent zullen ze ook veel eerder naar jou luisteren!

[Rapidootje]

Rapidootje, als ze vloeken zeg je toch tegen ze: Heej mensen, ik beledig jullie vaders niet... zouden jullie dat dan ook bij de mijne niet willen doen?

Ja, er zijn nog veel meer 'leuke' dingen die je als reactie op een vloek kunt zeggen. Maar het is gewoon heel afhankelijk van de situatie op dat moment. Als iemand heel boos is, en je zegt het bovenstaande, is zo iemand waarschijnlijk niet geneigd om in te zien dat het reëel is wat je zegt. Maar het is wel een leuk idee .

Tja. Moeilijk. Maar op een gegeven moment houdt je verantwoordelijkheid ook op, denk ik. Als jij in alle ernst hebt geprobeerd te laten merken wat jouw geloof in een persoonlijke Verlosser voor je betekent en wat het voor hen zou kunnen betekenen, heb je gedaan wat je kon. Het enige wat je dan nog kunt (en moet) doen is hen bij God brengen door je gebed voor hen. En dan kun je hen verder aan God overlaten. God weet toch veel beter wat goed is dan jij.
Het is best moeilijk om te aanvaarden dat jij ze niet de hemel in kunt schoppen (soms zou ik dat best willen!), maar God ziet de andere kant van het borduurwerk. Dat beeld ken je vast wel: de hele geschiedenis is als een borduurwerk, en God heeft de touwtjes in handen. Wij zien alleen de slordige, rafelige onderkant, maar God ziet de geweldige, prachtige bovenkant van het borduurwerk. En het vordert steeds meer. Pas als het af is, zullen wij het ook mogen zien. En dan zullen we eeuwig God eren voor het geweldige werk wat Hij heeft verricht.

Je kunt als je het geprobeerd hebt het blijven proberen. Door je gedrag kun je mensen nieuwsgierig maken... maar denk niet dat dit bij 1 poging lukt. Het kan tijden duren... Denk dus niet na een weekje: Nou ja, ik stop er maar mee... Je zult merken dat als mensen aan je zien dat je anders bent, als ze die vooroordelen die ze over gelovigen hebben bij jou niet zien... ze vanzelf een keer met vragen gaan komen. Leef dus op zo'n manier, probeer vooroordelen weg te krijgen... De manier waarop je het aanpakt is heel belangrijk... die kan aantrekkelijk zijn voor mensen... maar ook afstotend. Doe het dus op de juiste manier... als mensen echt niks van God willen weten.... ga dan niet constant met ze over God beginnen... maar zoek aanknopingspunten daarin waar die mensen wel graag over willen praten. En praat niet alleen... maar luister ook veel, als mensen merken dat je naar ze luistert, in ze geintereseerd bent zullen ze ook veel eerder naar jou luisteren!

Volgens mij komen onze opvattingen hierover wel overeen. Je moet ook niet stoppen met 'uitstralen', maar wel met praten als mensen laten merken dat ze het niet op prijs stellen. Dat zeg jij eigenlijk ook, toch?

[Aragorn]

Heel vaak zegt men ook "Jezus..." (bij mij in de omgeving dan)

Je kunt dan ook zeggen dat ze nu niet gelijk Jezus erbij hoeven te halen, dat kun je best luchtig brengen terwijl het toch overkomt.

[Rapidootje]

Heel vaak zegt men ook "Jezus..." (bij mij in de omgeving dan)

Je kunt dan ook zeggen dat ze nu niet gelijk Jezus erbij hoeven te halen, dat kun je best luchtig brengen terwijl het toch overkomt.

Zo van: 'Hé, ik wist niet dat jij ook in Jezus gelooft?' of 'Wat heeft Jezus daar precies mee te maken?'
Zoiets zeg ik dan meestal. En dan kijken ze je even gek aan, maar meestal levert het wel een leuk gesprek op.