meschianza schreef:Ik heb me pas na jaren gerealiseerd dat ik mede-dader was van een kind dat gepest werd in mijn klas op de basisschool. NIet gepest met schoppen en schelden, maar puur haar negeren, niet op feestjes vragen. over haar roddelen ect. Schijnt nog erger te zijn.
Ik was een heel rustig meisje en had de grootste lol samen met een vriendin. WE bemoeide ons nauwelijks met de anderen. Natuurlijk wist ik van dat meisje. En wij, we deden niet mee met negeren, waren tenminste noch middelmatig aardig tegen haar...als klasgenoten niet keken.
Maar verder heb ik nooit op haar gelet.
Jaren later sprak ik haar weer en vertelde ze wat het met haar gedaan heeft, dat negeren. En ik eb er nooit wat aan gedaan, ik heb dat negeren nooit verbroken. Terwijl ik dat had kunnen doen, want ik was rustig, maar iederen mocht me wel. Ben je dan niet heel erg medeschuldig?
Ik vind het heel knap dat je dit schrijft en hier voor uit komt. Zelf ben ik in het verleden veel gepest en veel vernederd en ook genegeerd. Dat doet erg veel pijn. 'k Ben mede hierdoor anderhalf jaar opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis (angsten, geen zelfvertrouwen, negatief zelfbeeld). Maar morgen ga ik voorgoed met ontslag!!!!!!!!! Heerlijk hoor, ik voel me reuze goed! Dit schrijf ik niet om je een schuldgevoel aan te praten, maar pesten verwoest de jeugd van kinderen. Pesten gaat vaak op de hogere school verder (zelf als je gaat studeren houdt het nietop). Maar ik vind het erg knap dat je hier over zo eerlijk schrijft!
