Marnix schreef:Dat klopt, maar het IS je vergeven. Als je dan toch telkens over je schuld gaat lopen klagen... heb je dan wel een indruk van het immense offer dat God je gaf... waardoor die schuld WEG is.
De schuld is vergeven aan de wedergeborenen. Het lijkt mij niet goed om ieder onwillekeurig mens te gaan toeroepen: de schuld is je vergeven. Wat voor boodschap heeft iemand daaraan als hij het ware geloof niet heeft? En bovendien, hij zou in dat geval dan nog een leugen geloven ook!
Ik begrijp wel: dat bedoel jij ten diepste natuurlijk ook wel. Maar als mensen zo ontzettend algemeen over de vergeving spreken, raakt dat een gevoelige plek in mij. Dan wordt ik argwanend. Er zijn kerken die de naam 'gereformeerd' dragen, en waar wel veel over vergeving wordt gesproken, maar waar de toeëigening van dat heil niet of weinig aan het licht komt. Dan lijkt het wel alsof iedereen in de kerk bekeerd is. Daar ben ik ontzettend beducht voor.
Ik ben het wel met je eens dat de vergeving van die schuld een enorm wonder is, wat er maar moeilijk bij ons in wil, als wij onze zonden en ellende recht kennen.
Marnix schreef:In de bijbel staat dat God onze zonden vergeeft, ze ver van ons weg doen (Psalm 103)... Waarom blijven we dan zelf die zonden die we gedaan hebben dichtbij ons houden, en kunnen we onszelf niet vergeven?
Een citaat uit een boek wat ik aan het lezen ben:
Als wij onszelf de zonde zo gemakkelijk vergeven kunnen, dan is dat geen blijk van genade. Gods kind vergeeft zichzelf de zonde nooit! Vergoelijkt ook zijn zonden niet, verkleint zijn zonden niet, brengt geen verzachtende omstandigheden voor zijn zonden aan. Weet u wat Gods kind mag zeggen, als hij op z'n plaats is? 'Ik zal des HEEREN gramschap dragen, want ik heb tegen Hem gezondigd.' Maar nu het wonder: 'Ja, Gij zult al hun zonden in de diepten der zee werpen.' Al hun zonden; wat een wonder!
(Diepten der zee, ds. A. Moerkerken, blz. 86)
'Ik zal...gezondigd' staat in Micha 7:9. Dat is de doorleving van de schuld.
'Ja, Gij zult...een wonder!' staat in Micha 7:19. Dat is het wonder van de vergeving.
Misschien geeft het enig inzicht in de moeiten van Gods kinderen met de zonde?
Ik vrees dat het wel een erg oppervlakkige boodschap gaat worden als we dit overslaan. Als we het niet meer hebben over het kennen van de schuld. Leert de Catechismus niet duidelijk dat de schuld gekend moet worden uit de wet van God? Ook al zal dat een gebrekkig kennen blijven van de schuld. In de waarneming van de gelovige zal zijn schuldbesef nooit diep genoeg zijn.