Bedankt voor de link. Er staat inderdaad heel helder in wat ik met mijn eerdere bericht bedoelde:
"In haar omvangrijke oeuvre levert de feministische denker en schrijver bell hooks (bewust met kleine letters geschreven, omdat ze haar werk belangrijker vindt dan haar identiteit) een vlijmscherpe analyse van wat zij het ‘imperialistisch, wit-supremacistisch, kapitalistisch patriarchaat’ noemt; een systeem – ons systeem – waarin rijkdom, mannelijkheid en witheid de norm stellen, en waarin hiërarchie, uitsluiting en onderdrukking centraal staan. Ze stelt in haar boek The Will to Change: Men, Masculinity, and Love (2004) dat dit systeem niet alleen vrouwen en gemarginaliseerde groepen onder de duim houdt, maar ook diepe schade toebrengt aan de mannen die er ogenschijnlijk van profiteren.
Het patriarchaat, schrijft hooks, onderwerpt mannen namelijk aan een vorm van emotionele afstomping die begint in hun jeugd. Ze leren dat gevoelens zwak maken. Dat kwetsbaarheid iets is om te verbergen. Dat controle en woede wél tellen, want die zijn mannelijk. Wat volgt is een emotionele amputatie: jongens worden afgeleerd om te voelen, om te verbinden, om te helen. Maar onderdrukte pijn verdwijnt niet. De pijn wordt verdrongen, vervormd en naar buiten gekeerd.
Volgens hooks is veel patriarchale mannelijkheid een vorm van projectie: de angst en schaamte niet te voldoen aan de mannelijke norm wordt op anderen geplakt. Mannen die afwijken van de norm – te zacht, te vrouwelijk, te queer – worden uitgelachen, gepest of uitgesloten. En dat, stelt hooks, zegt meer over de dader dan over zijn doelwit. Het is een wanhopige poging om de eigen angst om te falen als man af te wenden op anderen, door juist degenen te straffen die laten zien hoe fragiel mannelijkheid eigenlijk is.
Die fragiele mannelijkheid laat sporen na – in de samenleving, maar ook onder de mannen zelf. Mannen in Europa sterven drie tot vier keer vaker dan vrouwen aan deaths of despair: zelfmoord, drugsoverdosis, alcoholmisbruik. Ze zitten ook veel vaker achter tralies: zo’n 95 procent van de gedetineerden in Europa is man. Dat is geen biologisch lot, maar het gevolg van een systeem dat mannen leert om te gaan met hun problemen door middel van zelfdestructie, agressie en dominantie."
Dit dus.
