" modernisering kerkgebruiken"

[Marnix]

Hoe zien jullie dat precies? Als ik bijvoorbeeld kijk naar predikanten: ze zijn door God ergens geplaatst. Maar op een gegeven moment worden ze door Hem geroepen naar een nieuwe plaats. De gemeente blijft vacant achter en zoekt weer een andere keer predikant die zich geroepen voelt. Abram werd uit Ur / Haran geroepen naar een nieuwe plek. Nou wil ik niemand zomaar stimuleren om van gemeente te wisselen (los van verhuizingen) maar kan het zijn dat God gewone mensen soms ook roept om de vertrouwde omgeving achter te laten en naar een andere plek te gaan? Of is als je op een bepaalde plek bent geplaatst, die plaats vast en definitief? Natuurlijk, je gaat niet zomaar weg.

Het voelt wat te statisch en conservatief. God roept je ergens, in een plaats, in een bepaald kerkverband. En dus moet je daar altijd proberen te blijven. Verkas je toch, dan is dat fout. Maar werkt God altijd zo? Of is plaatst Hij je soms voor een bepaalde tijd ergens en roept Hij je dan soms weer ergens anders? Dat lijkt me niet heel onbijbels?

[Gtn]

In de GerGem wordt duidelijk gesteld: je bent door Gods voorzienigheid hier geplaatst en je mag dus niet weg. Bovendien, als je hier belijdenis hebt gedaan, heb je trouw beloofd aan de gemeente.

Kortom, alleen als de leer niet meer Bijbels is, mag je weg.

Het valt mij wel op dat hier enigszins selectief mee wordt omgegaan. Als mensen weg willen, kan dat nauwelijks. Als mensen zich juist bij ons kerkverband willen aansluiten, zijn ze van harte welkom.

Kijk, ik denk dat het welkom zijn ook zo moet zijn. Maar als je consequent bent, mogen die betreffende mensen ook niet weg uit hun kerkverband, want die zijn daar dan ook door Gods voorzienigheid gesteld...

Verder wordt je al snel weggezet als iemand die "het allemaal makkelijker wil hebben" als je tóch de stap neemt om weg te gaan uit de GerGem. Terwijl ik weet dat er ook echt mee geworsteld en voor gebeden wordt, voordat die stap gemaakt wordt. Misschien niet door iedereen, maar ik ken ze wél.

[Marnix]

In de GerGem wordt duidelijk gesteld: je bent door Gods voorzienigheid hier geplaatst en je mag dus niet weg. Bovendien, als je hier belijdenis hebt gedaan, heb je trouw beloofd aan de gemeente.

Kortom, alleen als de leer niet meer Bijbels is, mag je weg.

Het valt mij wel op dat hier enigszins selectief mee wordt omgegaan. Als mensen weg willen, kan dat nauwelijks. Als mensen zich juist bij ons kerkverband willen aansluiten, zijn ze van harte welkom.

Kijk, ik denk dat het welkom zijn ook zo moet zijn. Maar als je consequent bent, mogen die betreffende mensen ook niet weg uit hun kerkverband, want die zijn daar dan ook door Gods voorzienigheid gesteld...

Verder wordt je al snel weggezet als iemand die "het allemaal makkelijker wil hebben" als je tóch de stap neemt om weg te gaan uit de GerGem. Terwijl ik weet dat er ook echt mee geworsteld en voor gebeden wordt, voordat die stap gemaakt wordt. Misschien niet door iedereen, maar ik ken ze wél.

Tja dat is heel statisch maar volgens mij heeft het geen bijbelse grond en zegt men dat vooral om te voorkomen dat mensen weggaan, dus om de gemeente / het kerkverband te beschermen. Als iemand van een ander kerkverband overstapt naar hen vindt men dat doorgaans opeens veel minder erg. Het heeft dus eerder te maken met het idee dat de waarheid in hun kerk meer gewaarborgd is dan elders en dan wordt God erbij gehaald om dat te ondersteunen. Maar God hoeft jou niet ergens te plaatsen met het idee dat je daar dan ook altijd blijft, ook niet als mensen roepen: Je bent in dit kerkverband geboren en opgegroeid dus ben je hier door God geplaatst en moet je hier ook altijd blijven. God kan je ergens plaatsen en later oproepen om weer ergens anders naartoe te gaan. En daar kan je beter naar luisteren dan. Mensen hebben vaak een eigen belang voor ogen, God heeft Zijn belang, Zijn Koninkrijk en ook jouw belang voor ogen en weet beter wat goed voor je is...

[Chaya]

Hoe zien jullie dat precies? Als ik bijvoorbeeld kijk naar predikanten: ze zijn door God ergens geplaatst. Maar op een gegeven moment worden ze door Hem geroepen naar een nieuwe plaats. De gemeente blijft vacant achter en zoekt weer een andere keer predikant die zich geroepen voelt.

Dat kan een hele worsteling zijn hoor. Laatst had een predikant een beroep aangenomen, maar draaide dit toch weer terug. (Dit komt echter zelden voor, ik weet niet de reden)
Maar er zullen ongetwijfeld ook menselijke overwegingen aan te pas komen. De man heeft (meestal) een echtgenote en kinderen en dat zal wellicht meewegen.
Sommige predikanten blijven de minimale tijd en vertrekken weer naar een andere gemeente en andere predikanten zijn honkvast en dienen jarenlang dezelfde, ondanks de beroepen die er op hem uitgebracht worden.

Abram werd uit Ur / Haran geroepen naar een nieuwe plek. Nou wil ik niemand zomaar stimuleren om van gemeente te wisselen (los van verhuizingen) maar kan het zijn dat God gewone mensen soms ook roept om de vertrouwde omgeving achter te laten en naar een andere plek te gaan? Of is als je op een bepaalde plek bent geplaatst, die plaats vast en definitief? Natuurlijk, je gaat niet zomaar weg.

Ja dat kan zeker!
En komt het voor dat het kerkverband waar je belijdend lid van bent, daar niet is. Of dat God je zelfs in een heidense omgeving plaatst.
Maar dat is iets anders dan zelf die beslissing nemen, "kom, we gaan een huis zoeken in een andere provincie".

Verkas je toch, dan is dat fout.

Nee helemaal niet.
Toen hier in de omgeving van Rotterdam de ene na de andere Vinex wijk de grond uitgestampt werd, vertrokken veel gezinnen uit de stad en omringende dorpen en steden daar naar toe.
Uit onze gemeente vertrokken ook veel gezinnen met schoolgaande kinderen, omdat er geen reformatorische school op fietsafstand was.
En ze hun gemeente zagen verlinksen.
Jaren later spreek je hen dan en zeggen ze dat hen dit tot Zegen was.

In de GerGem wordt duidelijk gesteld: je bent door Gods voorzienigheid hier geplaatst en je mag dus niet weg. Bovendien, als je hier belijdenis hebt gedaan, heb je trouw beloofd aan de gemeente.

Dat geldt voor ieder kerkverband, je doet (ook) belijdenis van de leer!

. Terwijl ik weet dat er ook echt mee geworsteld en voor gebeden wordt, voordat die stap gemaakt wordt. Misschien niet door iedereen, maar ik ken ze wél.

Kerkenraden gaan hier niet altijd even zorgvuldig mee om.
Ik weet van mensen dat ze hun attestatie op de deurmat vonden, er werd niet eens fatsoenlijk afscheid genomen, er was geen afsluitend gesprek (dit was niet in de GG)
Enerzijds is het wel begrijpelijk, want soms zijn de irritaties zo hoog opgelopen, dat er persoonlijke verwijten gemaakt worden.
En k.r. zijn niet statisch, om de zoveel jaar wisselt de samenstelling.

[Gtn]

Het heeft dus eerder te maken met het idee dat de waarheid in hun kerk meer gewaarborgd is dan elders en dan wordt God erbij gehaald om dat te ondersteunen.

De GerGem lijdt nog wel eens aan het "enige-ware-kerk-syndroom...

God kan je ergens plaatsen en later oproepen om weer ergens anders naartoe te gaan. En daar kan je beter naar luisteren dan. Mensen hebben vaak een eigen belang voor ogen, God heeft Zijn belang, Zijn Koninkrijk en ook jouw belang voor ogen en weet beter wat goed voor je is...

Dat denk ik persoonlijk ook. Maar wanneer spreekt God, en wanneer bedenk je het zelf? Dat is denk ik waarom er mee geworsteld. Persoonlijk doe ik dat ook.

[Gtn]

Dat geldt voor ieder kerkverband, je doet (ook) belijdenis van de leer!


En k.r. zijn niet statisch, om de zoveel jaar wisselt de samenstelling.

En als de prediking niet (meer) volgens de leer is?

Bij ons is er weinig dynamisch aan de kerkenraad, behoudens wat wisselingen door persoonlijke gezondheid zitten de kerkenraad leden hier jaaaaaren en is dus vrij statisch... Hier geen regel dat een ambtsdrager maar een x aantal jaren mag zitten, of de regel is er wel maar wordt niet naar gehandeld.

[Chaya]

En als de prediking niet (meer) volgens de leer is?

Daar heb ik momenteel wel mee te maken. En als dat zo is, spreek ik die predikant daar op aan. Niet letterlijk, maar ik mail hem.
Dan moet het niet om de verkeerde kleur stropdas gaan, maar om een wezenlijke verandering.

De fout die veel mensen maken is, dat ze gaan morren, maar niet op de plaats waar dat moet.
Ze durven het niet of ze zijn bang dat de predikant hen overruled.

Bij ons is er weinig dynamisch aan de kerkenraad, behoudens wat wisselingen door persoonlijke gezondheid zitten de kerkenraad leden hier jaaaaaren en is dus vrij statisch... Hier geen regel dat een ambtsdrager maar een x aantal jaren mag zitten, of de regel is er wel maar wordt niet naar gehandeld.

Dat is dus echt fout. Ik weet wel van gemeentes dat een k.r. lid wel 30 jaar in zijn bankje zit, star en onverzettelijk.
Niemand die hem meer durft tegen te spreken, of durft te zeggen dat als hij de preken leest, het niet om door te komen is, omdat de man geen talent heeft hiervoor.
Ik heb ook weleens bij zo'n dienst gezeten, ik vroeg aan mijn zusje hoe ze dit volhielden.
Gebed van 25 minuten, eentonige wijze van voorlezen, vaak struikelend over zijn eigen woorden, maar niemand durft te zeggen dat hij het beter aan een ander over kan laten.
Ik vind dat echt verdrietig, in de eerste plaats voor de man zelf.
Want iedereen is opgelucht als hij eindelijk zijn plaats moet verlaten, omdat hij ziek is.
Gewoon een max termijn instellen, 3 of 4 jaar, eenmaal herverkiezing, daarna weg.
Dan houd je een k.r. scherp en fris.

[Jesaja40]

Marnix brengt onder onze aandacht:

Hoe zien jullie dat precies? Als ik bijvoorbeeld kijk naar predikanten: ze zijn door God ergens geplaatst. Maar op een gegeven moment worden ze door Hem geroepen naar een nieuwe plaats. De gemeente blijft vacant achter en zoekt weer een andere keer predikant die zich geroepen voelt. Abram werd uit Ur / Haran geroepen naar een nieuwe plek. Nou wil ik niemand zomaar stimuleren om van gemeente te wisselen (los van verhuizingen) maar kan het zijn dat God gewone mensen soms ook roept om de vertrouwde omgeving achter te laten en naar een andere plek te gaan? Of is als je op een bepaalde plek bent geplaatst, die plaats vast en definitief? Natuurlijk, je gaat niet zomaar weg.

Het voelt wat te statisch en conservatief. God roept je ergens, in een plaats, in een bepaald kerkverband. En dus moet je daar altijd proberen te blijven. Verkas je toch, dan is dat fout. Maar werkt God altijd zo? Of is plaatst Hij je soms voor een bepaalde tijd ergens en roept Hij je dan soms weer ergens anders? Dat lijkt me niet heel onbijbels?

Het geloof in de Schepper van hemel en aarde was zeer spaarzaam in die tijd van Avraham. De mondelinge geschiedenis overdracht heeft Nimrod misbruikt door vele afgoden te bedenken. En men slikte het als zoete koek, niets stond op papier. Nu betitelen wij het direct als primitief omdat wij een referentiekader hebben zoals: spijkerschrift, hiërogliefen, manuscripten en wetenschappelijke onderzoeken.

Avraham, de 19e generatie vanaf Adam, werd door de Eeuwige apart gezet. Ook hij kwam uit een familie die min of meer besmet was met de afgodische erfenis van Nimrod. Waarom Avraham en niet een andere persoon? Welk referentiekader had Avraham met Adam? Was dat 19 generaties mondelinge overlevering? De mondelinge overlevering is korter en daardoor zuiverder bewaard gebleven. Adam heeft Methusalem gekend, Methusalem heeft Noach gekend, Avraham heeft Sem, de zoon van Noach gekend. Een lang tijdsbestek met directe kennisoverdracht zonder de franje die Nimrod met al zijn fans te berde wist te brengen. Betrouwbaar in de ogen van de Eeuwige. Jacob en Ezau hebben tot hun 15e levensjaar Avraham gekend. Hoe betrouwbaar is die doorgaande kennisoverdracht. Dan belanden we in de tijd van spijkerschrift en hiërogliefen die de dragers zijn geworden van de oude geschiedenis.

Waarom wordt Avraham uit Ur geroepen? Omdat de Eeuwige Zijn plan met deze wereld heeft en wij een kijkje mogen nemen in de heilsfeiten die plaats zullen vinden in het land wat de Eeuwige heeft bestemd. Een land vloeiend van melk en honing. Avraham was geen rondreizende prediker, alhoewel hij toch een aanzienlijke huishouding en leefgemeenschap (318 strijdbare mannen) om zich heen had verzameld in het beloofde land. Het is goed om dit vanuit de juiste context op te pakken. Hier is een sprake van een duidelijke roeping naar het voor Abraham totaal onbekende. Een blind vertrouwen op de Eeuwige heeft hem en zijn nageslacht zeer goed gedaan. Het verkondigen van het goede nieuws, was er ook ten tijde van Avraham, namelijk de belofte dat uit zijn nakomelingen de Messias geboren zou worden. De boodschap was: sluit je bij mij aan, dan ben je veel dichter bij de komende Messias. Dat was een heel andere boodschap van de kunstmatige afgoden van Nimrod die de massa gewoon volgden. Wat is er echt veranderd door alle eeuwen heen? Onze moderne afgoden zijn een variant op die van Nimrod, welvaart, geluk, succes, rijkdom, eer en aanzien enzovoort.

Eigenlijk moderniseert de mens voortdurend door de loop van de eeuwen heen. "Alles woelt hier om verandering" is een strofe uit een kerkelijk lied, gevolgd door: "maar G'd zelf veranderd niet".

Het verkassen, om het zo maar eens te betitelen is naar mijn inzicht geen enkel probleem. Soms moet je wel eens wegvluchten voor ontwikkelingen die je niet meer in de hand kunt houden.

[Gtn]

Daar heb ik momenteel wel mee te maken. En als dat zo is, spreek ik die predikant daar op aan. Niet letterlijk, maar ik mail hem.
Dan moet het niet om de verkeerde kleur stropdas gaan, maar om een wezenlijke verandering.

Daar heb ik momenteel dus ook mee te maken. Ik vermoed alleen dat jij vanaf een andere kant er mee te maken hebt. (Vanuit "links en rechts" bekeken). Maar dat maakt het proces niet anders, denk ik.

De fout die veel mensen maken is, dat ze gaan morren, maar niet op de plaats waar dat moet.
Ze durven het niet of ze zijn bang dat de predikant hen overruled.

Ik voel me wel een beetje aangesproken.
Ik heb het er regelmatig over op het forum. Je moet weten, thuis kan ik er niet over praten, mijn vrouw is het absoluut niet met mij eens. Een predikant hebben we niet, en we hebben een nogal weinig dynamische kerkenraad. En ik moet het toch even kwijt soms. Met een bevriend stel en mijn zusje&zwager kan ik er wel over praten, maar die hebben beiden de stap van GerGem naar HHK reeds gemaakt. Mijn vrouw vind dat dus niet prettig dat ik er met hen over praat, want zij hebben dus "vooroordelen".

Vandaar dat ik mij regelmatig op het forum uit.

[Chaya]

Daar heb ik momenteel dus ook mee te maken. Ik vermoed alleen dat jij vanaf een andere kant er mee te maken hebt. (Vanuit "links en rechts" bekeken). Maar dat maakt het proces niet anders, denk ik.

Uhhhhh
Ik bedoel het als rechtse in een linkser opschuivende gemeente.

Ik heb het er regelmatig over op het forum. Je moet weten, thuis kan ik er niet over praten, mijn vrouw is het absoluut niet met mij eens.

O maar dat is voor mij herkenbaar hoor. Dat heet ook wel geestelijke eenzaamheid.
Ik word vaak ook niet begrepen.
Ik ben gevormd in mijn jeugd door een bepaalde prediking. En dat raak je nooit meer kwijt en dat hoeft ook niet.
Ik krijg regelmatig het verwijt dat ik te goed zou luisteren.
Maar dat heb ik geleerd.
Ik vang dingen op die een ander niet ziet of hoort.
Ook non verbaal bedoel ik dan.

Een voorbeeld: ik "proef" als een predikant "makkelijk" preekt, zoals vroeger wel gezegd werd "hij heeft overname".
Als ik hierover praat met een gemiddelde kerkganger, begrijpt hij hier niets van.

Een predikant hebben we niet, en we hebben een nogal weinig dynamische kerkenraad

Voor mij maakt dat niet uit. Wij hebben wel elke 4 jaar verkiezingen, maar het gebeurt regelmatig dat een broeder herverkozen wordt, dus dan maakt hij de 8 jaar vol.

Ook zie ik dat mensen soms niet aktief luisteren. Ze horen het aan, stemmen er mee in (of niet) gaan naar huis en met de koffie spoelen ze het weg.
Probeer eens op donderdag of vrijdag een gesprek aan te gaan over de preek met een medegemeentelid.
Ze weten soms nauwelijks meer over welke tekst er gepreekt werd, laat staan dat ze gedeeltes hebben onthouden.

[Gtn]

Ik zit in een rechtse gemeente waar tegenwoordig steeds meer ultra rechts gepredikt wordt of in ieder geval ultra rechtse elementen in de prediking aanwezig zijn. Kort gezegd, de prediking komt niet overeen met de officiële leer. Gelukkig (maar dat weet je inmiddels) vind ik het nodige evenwicht door doordeweeks naar andere predikanten te luisteren, veelal HHK. Daar heb ik erg veel aan.

[Marnix]

De GerGem lijdt nog wel eens aan het "enige-ware-kerk-syndroom...



Dat denk ik persoonlijk ook. Maar wanneer spreekt God, en wanneer bedenk je het zelf? Dat is denk ik waarom er mee geworsteld. Persoonlijk doe ik dat ook.

Klopt.

Overigens had mijn oude kerkverband (GKv, zit nu trouwens weer in een samenwerkingsgemeente met GKv) vroeger ook last van het enige-ware-kerksyndroom. Gelukkig is dat bij de meesten nu wel over.

[Marnix]

Dat kan een hele worsteling zijn hoor. Laatst had een predikant een beroep aangenomen, maar draaide dit toch weer terug. (Dit komt echter zelden voor, ik weet niet de reden)
Maar er zullen ongetwijfeld ook menselijke overwegingen aan te pas komen. De man heeft (meestal) een echtgenote en kinderen en dat zal wellicht meewegen.
Sommige predikanten blijven de minimale tijd en vertrekken weer naar een andere gemeente en andere predikanten zijn honkvast en dienen jarenlang dezelfde, ondanks de beroepen die er op hem uitgebracht worden.

Klopt. Altijd lastig, als het goed is luistert men naar Gods stem en nemen ze op basis daarvan hun beslissing. Maar persoonlijke zaken spelen er wel een rol in.

Ja dat kan zeker!
En komt het voor dat het kerkverband waar je belijdend lid van bent, daar niet is. Of dat God je zelfs in een heidense omgeving plaatst.
Maar dat is iets anders dan zelf die beslissing nemen, "kom, we gaan een huis zoeken in een andere provincie".

Tja die beslissing neem je niet zomaar. Mensen die gaan verhuizen hebben daar meestal wel een goede reden voor. En het is ook altijd een afweging. Bijvoorbeeld wat werk betreft: ga je iedere dag ver reizen om te kunnen blijven wonen waar je woont? Of op zondag langer reizen om naar een gemeente van je eigen verband te gaan. Waar het me om ging is dat God je niet altijd koste wat het kost in je eigen gemeente of kerkverband wil houden. Soms roept Hij je op om verder te trekken.

Nee helemaal niet.
Toen hier in de omgeving van Rotterdam de ene na de andere Vinex wijk de grond uitgestampt werd, vertrokken veel gezinnen uit de stad en omringende dorpen en steden daar naar toe.
Uit onze gemeente vertrokken ook veel gezinnen met schoolgaande kinderen, omdat er geen reformatorische school op fietsafstand was.
En ze hun gemeente zagen verlinksen.
Jaren later spreek je hen dan en zeggen ze dat hen dit tot Zegen was.

Dat ligt er maar aan wat mensen zoeken. Ik ken ook mensen die in een verlinksende kerk bleven en zeggen dat dat hen tot zegen was. En zegen zit niet altijd alleen in het blijven in je vertrouwde omgeving. Soms kan het uiteindelijk ook heel verrijkend zijn om daar uit te gaan.

Dat geldt voor ieder kerkverband, je doet (ook) belijdenis van de leer!

Wij doen belijdenis van de christelijke leer zoals die in de Bijbel staat, in de geloofsbelijdenis is samengevat en dus ook in je gemeente geleerd wordt. Maar niet van de kerkelijke dogma’s bijvoorbeeld.

[MoesTuin]

In de GerGem wordt duidelijk gesteld: je bent door Gods voorzienigheid hier geplaatst en je mag dus niet weg. Bovendien, als je hier belijdenis hebt gedaan, heb je trouw beloofd aan de gemeente.

Kortom, alleen als de leer niet meer Bijbels is, mag je weg.

Het valt mij wel op dat hier enigszins selectief mee wordt omgegaan. Als mensen weg willen, kan dat nauwelijks. Als mensen zich juist bij ons kerkverband willen aansluiten, zijn ze van harte welkom.

Kijk, ik denk dat het welkom zijn ook zo moet zijn. Maar als je consequent bent, mogen die betreffende mensen ook niet weg uit hun kerkverband, want die zijn daar dan ook door Gods voorzienigheid gesteld...

Verder wordt je al snel weggezet als iemand die "het allemaal makkelijker wil hebben" als je tóch de stap neemt om weg te gaan uit de GerGem. Terwijl ik weet dat er ook echt mee geworsteld en voor gebeden wordt, voordat die stap gemaakt wordt. Misschien niet door iedereen, maar ik ken ze wél.

Wat erg Gtn....dit is de wegen Gods blokkeren.
Gelukkig is de heilige Geest wars van kerkmuren...
Als God je roept mag je gewoon gaan....
ten diepste zijn alle gemeenten en kerkelijke richtingen die de Heer Jezus de Opgestane Heer belijden allen tezamen de Ene gezamenlijke gemeente van God.
Dat is bijbels....
Overigens is het gebruik van dwang sancties en groepsdruk zou fout....zeker als het enkel in "eigen belang" toegepast wordt wat uiteindelijk enkel verliezers opleverd.....
Ga de weg met de Heer en volg Hem in Zijn onnavolgbare Wegen in overleg met je vrouw / gezin dat jullie in overeenstemming komen en de weg die je moet gaan gaat....(kan een heel proces van een tijdje of tijden zijn)

[Jesaja40]

Gtn brengt in:

Ik zit in een rechtse gemeente waar tegenwoordig steeds meer ultra rechts gepredikt wordt of in ieder geval ultra rechtse elementen in de prediking aanwezig zijn. Kort gezegd, de prediking komt niet overeen met de officiële leer. Gelukkig (maar dat weet je inmiddels) vind ik het nodige evenwicht door doordeweeks naar andere predikanten te luisteren, veelal HHK. Daar heb ik erg veel aan.

Duidelijk geeft u hiermee aan dat u uzelf in een rechtse positie plaatst. Alleen begrijp ik niet waarom u titulatuur rechtse gemeente bezigt. Hoe weet u zo stellig dat er een ultra rechtse prediking is? Wie bepaald overigens de officiële leer? Mag ik dat zien als een aanmatigende houding richting andersdenkenden.

Ik probeer u, en ook anderen, te begrijpen hoe zij tot deze visie zijn gekomen. Is zo een uitspraak dienstbaar naar anderen, die ook oprecht menen dat zij zich uitstrekken naar de Blijde Boodschap? Ik twijfel aan geen van beiden aangezien kerkelijke stromingen worden onderhouden en gevoed door predikanten en kerkenraden.