pindas83 schreef:(...) ik kom tot de conclusie dat ik voor mezelf de ET niet kan verenigen met dat wat er in de bijbel staat(...)
Daarin sta je niet alleen. Ook ik vind dat de evolutietheorie onverenigbaar is met wat er in de Bijbel staat.
Dat leidt bij mij echter niet tot de conclusie dat de evolutietheorie onzin is. De gegevens waarop die theorie gebaseerd zijn, zijn namelijk gewoon feitelijke gegevens.
Ik kan hoog of laag springen, maar zo is het nu eenmaal.
Het is vergelijkbaar met het klassieke wereldbeeld van de Bijbel, dat ook onverenigbaar is met de gegevens die wij nu hebben over de stand en de verhouding van de aarde tot zon, maan en sterren.
We zeggen denk ik beiden ook niet dat we afstand kunnen doen van de feitelijke gegevens die de huidige kennis daarover onderbouwen.
Wat ik wel leer van die onverenigbaarheden is het volgende:
Het is een foutieve gedachte (geweest) om te denken dat de Bijbel bedoeld en geschikt is om vanuit een letterlijke lezing wetenschappelijk correcte kennis over te dragen. Welnee, de Bijbel is een oud boek. Van alle kennis die we pakweg na het jaar 100 na Chr. hebben opgedaan, zul je niets terugvinden in de Bijbel. Niets over tektonische platen, niets over Indianen, niets over Pluto, niets over de vrouwelijke eicel, niets over supernova's, niets over elektriciteit, bacteriën, het getal 0, vliegtuigen, maanstenen, fossielen of moleculen.
We moeten onze verwachtingen niet op het verkeerde richten. Uiteraard hebben de Bijbel-schrijvers vanuit hun kennis en perspectief de verhalen aan het papyrus toevertrouwd. Maar als je goed kijkt dan ontdek je dat ze dat niet zomaar, een beetje vormeloos gedaan hebben. Nee, ze doen dat heel consciëntieus. Ze componeren die verhalen heel precies. We zouden onze aandacht niet moeten richten op de wetenschappelijke precisie van hun schrijven.
Dat zou erg oneerlijk zijn. Je gaat ook niet in de geschriften van Luther zoeken naar zijn oordeel over de stoomlocomotief, die dan nog lang niet is uitgevonden.
Nee, je zou ze moeten willen volgen in hun compositie, hun verhaal-structuur. Wat we in handen hebben is geen wetenschappelijk artikel, maar een verhalenbundel. Ook het scheppingsverhaal is eerst en vooral een verhaal. Ik weet dat dat bij sommige mensen direct de connotatie oproept van "sprookje", "verzinsel", maar dat bedoel ik niet. Het hele Midden-Oosten wordt gedomineerd door het verhaal. Het is een echte verhaal-cultuur. Die zouden niet blij zijn met zo'n denigrerende benadering. Zij kennen de kracht en de waarheid van een verhaal namelijk.
Net zoals een gedicht soms het enige juiste voertuig van de taal is om een gedachte of een gevoelen zo sterk mogelijk het hart binnen te dragen, zo is het verhaal ook een vorm die zeer geschikt is om wezenlijk zaken uit te schrijven. Ik vergelijk het met de verhalen van Jezus, de gelijkenissen. Dat zijn ook overduidelijk verhalen. De rijke man en de arme Lazarus moet je niet letterlijk gaan nemen. Het zijn voorbeeld-verhalen voor duizenden Lazarussen en duizenden rijken.
Afscheid nemen van de letterlijke lezing betekent dus niet afscheid nemen van de Bijbel, van zijn betekenis of van zijn karakter, namelijk Woord van God. Maar het betekent dat we ons niet laten verleiden een verkeerde methode van uitleg te hanteren die tot niets leidt.
De wetenschap leert ons dat de Bijbel geen wetenschappelijk boek is. Als je dat toch doet, ga je van het ene niet-kloppende onderdeel naar het andere en kom je uiteindelijk terecht in een permanente teleurstelling.
De belangrijkste reden is dat je een verhaal een verhaal moet laten zijn, net zoals je een gedicht een gedicht moet laten zijn.
Als Johannes in zijn boek Openbaring Jezus het volgende laat zeggen: "Ik ben de Alpha en de Omega", dan neem je dat ook niet letterlijk. Het is figuurlijk spraakgebruik. Wel is het natuurlijk opmerkelijk dat hij Jezus die Aramees sprak opeens Griekse letters laat gebruiken. Maar dat is weer niet zo gek als je bedenkt dat Johannes in een Griekstalige omgeving leeft en dat hij zijn Apocalyps ook in het Grieks op een Grieks eiland heeft geschreven. Kortom, hier maakt Gods Woord gebruik van de plaatselijke gewoonte van Johannes, zijn eigen taal en stijl en legt hij Jezus dus een typisch Griekse uitdrukking in de mond, dat moeilijk historisch is te duiden of te verklaren. Sowieso zijn visioenen een ingewikkeld object voor geschiedkundig onderzoek. Is dat erg? Ik vind van niet. Ik verwijt Johannes uiteraard niks, ook zijn verhaal vertoont alle kenmerken van een verhaal, en dus merk ik die eigenaardigheid ook op.
Gods Woord wordt niet minder Gods Woord door gewoon eerlijk te benoemen dat het gevuld is met liederen , verhalen, gebeden, gedichten en andere composities, zoals het genoemde genre van de apocalyps, elk met eigen mogelijkheden en onmogelijkheden.
Ga nou geen historisch onderzoek doen naar de verloren zoon. En doe dat nou ook niet naar het Paradijs of de ark van Noach. Het zijn zeer, zeer wezenlijke verhalen uit de Bijbel. Maar lees ze als verhalen, de vorm waarin het God behaagde ons Zijn Woord te schenken.
gravo